สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3254

ความแตกต่างของพลังมันมากเกินไป

ดวงตาของอูหงเป็นประกายด้วยความโกรธและความไม่ยอมอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ก็มีร่องรอยแห่งความสิ้นหวังเช่นกัน

แม้ว่าหุบเขาอูซานจะไม่มแล้ว และไม่มีคนเหลือมากนัก แต่ครั้งหนึ่งก็เคยเป็นเจ้าแห่งสำนัก

สำหรับอูหงในฐานะผู้นำของเจ้าแห่งสำนัก ไม่มีข้อกังขาเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเธอเลย

แน่นแนว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการกับคนอย่างหนานซิ่งเอ๋อร์

หนานซิ่งเอ๋อร์คำรามและเรียกเค้นพลังทั้งหมดของเธอออกมา และอยากจะลุกขึ้นตอบโต้กลับ

แต่เธอก็ยังไม่สามารถแข่งขันกับพลังของอูหง ได้

ในเวลานี้เอง อูหงควบม้าไปข้างหน้าและค่อยๆ มาหยุดตรงหน้าหนานซิ่งเอ๋อร์

อูหงจ้องมองเธอด้วยความโกรธ สายตาเธอนั้น ราวกับว่าอยากจะกลืนอูหงทั้งเป็น

แต่ใบหน้าของอูหงดูสีหน้าไม่ออกเลย ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกยินดี ความเศร้า หรือความกลัว

เธอไม่ได้รู้สึกว่าตนเองทำอะไรผิด

เพราะเธอกำลังช่วยชีวิต คิดถึงตนเอง และยังคิดถึงพันธมิตรชิงซวนทั้งหมดด้วย

การต่อสู้ครั้งนี้ ไม่มีความหวังเหลือเลย

เธอกฌแค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ

"หนานซิ่งเอ๋อร์ ข้ารู้ว่าเจ้าชอบผู้นำพันธมิตรหลิน พูดตามตรงข้าเองก็สนใจผู้นำพันธมิตรหลินอยู่นิดหน่อย แต่ข้าต้องบอกเจ้าว่าใน ดินแดนแห่งความเงียบและความตายเห่งนี้ หากต้องการมีชีวิตรอดและใช้ชีวิตที่ดี ต้องไม่ใช้อารมณ์มาตัดสินใจ ต้องมองสถานการณ์ปัจจุบันให้ชัดเจน!”

“หลินหยางจะต้องพ่ายแพ้และจะต้องตายอย่างแน่นอน! ทุกคนในตระกูลม่านจะได้รับการให้อภัย แต่คนเดียวที่จะไม่ได้รับการอภัยก็คือเขา มันไม่ใช่ว่าเพราะเขาทำหลายเรื่องที่ทำให้ตระกูลม่านขุ่นเคือง แต่เพียงเพราะเขาเป็นผู้นำของพันธมิตร!”

“ตอนนี้ ข้าแค่อยากให้เจ้ายอมแพ้! ถ้าเจ้าเต็มใจ เราทั้งคู่ก็จะอยู่รอดได้!”

หลังจากพูดอย่างนั้น อูหงก็ยกมือขึ้นและคว้าองครักษ์หญิงตรงนั้นจากระยะไกล

องครักษ์หญิงคนนั้นดูเหมือนจะถูกจับด้วยมือที่มองไม่เห็น ร่างกายของลอยไปในอากาศและลอยไปหาอูหง

“เสี่ยวหรง!!”

ลูกตาของหนานซิ่งเอ๋อรสั่นอย่างรุนแรง

องครักษ์หญิงคนนี้เป็นหนึ่งในองครักษ์ที่ใกล้ชิดที่สุดของเธอและอยู่กับเธอมานานหลายสิบปี!

ในขณะนี้ กระดูกทั้งหมดในร่างกายขององครักษ์หญิงถูกการโจมตีของอูหงทำลายจนแตกสลาย ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือดและแขนขาก็ห้อยลงอย่างอ่อนแรง

อูหงเอื้อมมือไปคว้าคอของเธอเบาๆ

“อ๊าก...อั่ก อ๊าก...”

องครักษ์หญิงเสี่ยวหรงทำเสียงที่เจ็บปวดและอ่อนแอ เธอก็อยากต่อสู้ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้

"แกคิดจะทำอะไร?"

หนานซิ่งเอ๋อร์คำราม

“ยอมจำนนซะ ไม่อย่างนั้นข้าจะเริ่มจากเธอแล้วฆ่าพวกเขาทีละคนจนกว่าเจ้าจะยอมจำนน”

อู๋หงกล่าวอย่างใจเย็น

"เจ้า...."

หนานซิ่งเอ๋อร์ ต้องการด่านางอีกครั้ง

บูม!

จู่ๆ ร่างของเสี่ยวหรงก็ระเบิดและกลายเป็นหมอกเลือดอยู่ในมือของอู๋หง และเธอก็เสียชีวิตทันทีอย่างอนาถ

“เสี่ยวหรง!!”

หนานซิ่งเอ๋อร์ ปล่อยเสียงกรีดร้องอันแหลมคม

แต่เสี่ยวหรงไม่ได้ยินอีกต่อไป

“คนต่อไป!”

อูหงยื่นมือออกมาอีกครั้งแล้วคว้าองครักษ์หญิงมา

องครักษ์หญิงอีกคนก็ลอยเข้ามา

ลูกตาของหนานซิ่งเอ๋อร์เบิิกว้างอีกเล็กน้อย

องครักษ์หญิงคนนี้เติบโตมากับเธอ

"ลี่เออร์?”

หนานซิ่งเอ๋อร์ พึมพำ

ผู้พิทักษ์หญิงชื่อลี่เออร์ กระดูกของเธอหักจนหมดและกำลังจะตายโดยไม่สามารถต้านทานได้เช่นเดียวกับเสี่ยวหรง

เธอหันศีรษะมาด้วยความยากลำบาก ราวกับว่าต้องการจะมอง หนานซิ่งเอ๋อร์ เป็นครั้งสุดท้าย

แต่ในขณะนี้เองจู่ๆ ลี่เออร์ ก็เปิดปากแล้วตะโกนว่า "คุณหนู ช่วยข้าด้วย! ช่วยข้าด้วย!"

คำพูดเหล่านี้เหมือนกับคมมีดที่ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของ หนานซิ่งเอ๋อร์

หนานซิ่งเอ๋อร์กรีดร้องและกระตุ้นร่างกายให้ลุกขึ้นยืน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

“คุณหนู ไม่มีประโยชน์! เจ้าสท่านอูหงไม่ได้หรอก! วิธีเดียวทจะช่วยข้าได้ตอนนี้คือยอมจำนนต่อท่านอูหง! คุณหนู รีบยอมจำนนเร็วๆเถอะ! ตราบใดทท่านยอมแพ้ พวกเราทุกคนก็จะรอด! คุณหนู .. .. ”

จู่ๆลี่เออร์ก็พยายามโน้มน้าวหนานซิ่งเอ๋อร์อย่างบ้าคลั่ง

หนานซิ่งเอ๋อร์รู้สึกสับสน

"ไม่...ไม่...ไม่ได้เด็ดขาด..."

“ข้าจะทรยศสามีไม่ได้! ข้าจะไม่ทรยศสามี! ข้าจะไม่มีวันทรยศสามี ข้าจะไม่ทรยศ…”

รูม่านตาของหนานซิ่งเอ๋อร์ ขยายออก ริมฝีปากของเธอสั่นเทาขณะที่กำลังพูดต่อไปเรื่อยๆ

“แล้วท่านจะทำแค่ทนดูพวกเราพี่น้องตายไปเหรอ? คุณหนู พวกเราติดตามท่านมากี่ปีแล้ว พวกเราดีไม่เท่าผู้ชายคนนั้นเหรอ? เรามีอีกตั้งหลายชีวิต แตก็ยังไม่ดีเท่าชีวิตเดียวของเขาเหรอ?”

“คุณหนู ท่านเห็นแก่ตัวมาก! ท่านมันโง่มาก! ต่อให้เสียสละเราแล้วจะทำอะไรได้ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักท่านเลย มีแต่เท่านคนเดียวที่เอาแต่เรียกเขาว่าสามี แต่เขาเคยคิดว่าท่านเป็นภรรยาของเขาบ้างไหม?”

“คุณหนู ท่านแค่มัวแต่คิดเพ้อฝัน วันนี้การเสียสละเพื่อเขา แล้วท่านจะได้อะไรกลับมาล่ะ? ถ้าท่านตายไป เขาก็แค่เสียใจแค่ชั่วคราวเท่านั้น แล้วจากนั้นก็จะลืมท่านจนหมด! อย่าลืมว่าเขายังมีผู้หญิงอีกคนในเมืองเจียงเฉิง และผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เป็นภรรยาของเขา!”

“คุณหนู มันไม่คุ้มเลย! มันไม่คุ้ม!”

“เจ้าหนู! ข้าไม่อยากตาย! ได้โปรดช่วยด้วยได้ไหม?”

ลี่เออร์ ร้องไห้และพูดด้วยน้ำตานองใบหน้า

ในเวลาเดียวกัน เสียงอันเจ็บปวดก็ดังออกมาจากองครักษ์หญิงทางด้านหลังหนานซิงเอ๋อ

"คุณหนู โปรดช่วยพวกเราด้วย! ขอร้องล่ะ!"

"โปรดสงสารพวกเราและยอมจำนนต่ออาจารย์อูหงเถอะ!"

“เจ้าหนู ข้าก็แค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป...”

ทุกคนต่างส่งเสียงตะโกน พยายามโน้มน้าวน่านซิงเอ๋อร์อย่างอ้อนวอน

ใบหน้าของหนานซิ่งเอ๋อร์ซีดเผือก ดวงตาเจิ่งนองเต็มไปด้วยน้ำตา และมองไปที่ลี่เออร์ด้วยสีหน้าหมองคล้ำ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน