สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3256

“ผู้นำพันธมิตรหลิน…”

อูหงฝืนใจเดินเข้าไปข้างหน้า ทำความเคารพไปทางหลินหยาง

“ผู้นำพันธมิตร?”

ม่านมู่ชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ดีใจมาก“คนนี้คือผู้นำพันธมิตรหลินของพันธมิตรชิงเซวียน?”

“ฮ่าๆ ตอนตั้งใจหามักจะหาไม่เจอตอนที่ไม่หาก็มักจะบังเอิญเจอ ไม่เสียเวลาเปล่าจริงๆ!ดูเหมือนว่าตระกูลพวกเราจะแย่งจนได้อันดับหนึ่งแล้ว!”

“ถ้าสามารถจับเป็นหลินหยางได้ ส่งให้เหล่าจู่ลงโทษ ก็จะได้คำชื่นชมจากเหล่าจู่!”

“ยอดเยี่ยม!ยอดเยี่ยม…”

ทุกคนปลื้มปีติกระโดดโลดเต้น ตื่นเต้นมาก

แต่อูหงกลับสีหน้ามืดครึ้ม

ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกว่าวินาทีนี้ตัวเองยังไม่ทะลุพลังทั้งหมดของหลินหยาง

นี้เป็นธารน้ำแข็งที่หนาวจัด หลินหยางได้รับประโยชน์อะไรอีก?หรือกำลังภายในได้เลื่อนขั้นขึ้นไปอีก?

อูหงในใจรู้สึกไม่สงบ

“นำคำพูดที่เธอควรพูด พูดออกมาเถอะ”

หลินหยางพูดเสียงเรียบเฉย

อูหงเมินเฉยสักพัก ก็กัดฟันพูด“ผู้นำพันธมิตรหลิน ไม่มีอะไรต้องพูด!เหมือนกับที่คุณได้เห็น ฉันหักหลังคุณแล้ว และหักหลังพันธมิตร!”

“เหตุผลล่ะ?”

“ฉันยังอยากมีชีวิต!”

“เธอคิดว่าฉันจะพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย?”

“เหล่าจู่ตระกูลม่านคือผู้อาวุโสสูงสุดของดินแดนแห่งแดนสวรรค์ ยังมีตระกูลมีอำนาจอีกนับไม่ถ้วนยังร่วมมือกับตระกูลม่าน ความแข็งแกร่งนี้ พันธมิตรชิงเซวียนต้านทานไม่ได้แน่นอน ฉันพูดอย่างไม่เกรงใจ ต่อให้เป็นเย่เหยียนแห่งภูเขาเทียนเสินก็รับมือกับสถานการณ์บุกโจมตีนี้ไม่ได้!ถ้าฉันไม่ขอพึ่งพาตระกูลม่าน ฉันก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”

อูหงพูดตะโกน

“เธอต้องการมีชีวิตรอด ฉันสามารถเข้าใจได้ แต่เป็นคนไม่ควรขอร้องอย่างน่าละอาย สามารถขอพึ่งพาสำนักอื่น…สำนักอื่นของเธอก็มีมาก ทำไมถึงต้องเลือกยอมเข้ากับศัตรู?”

หลินหยางพูดเสียงแหบ

“ในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย สามารถต่อต้านตระกูลม่านมีไม่กี่คน หนีไม่รอด นอกจากจะออกจากดินแดนแห่งความเงียบและความตาย แต่โลกฆราวาสช่วยฉันเข้าไปดินแดนแห่งแดนสวรรค์?ขอหลบภัยสำนักอื่น ใครจะสามารถเปรียบเทียบกับตระกูลม่าน?ยอมเข้ากับศัตรู เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!”

อูหงพูดสบถ

สำหรับการถูกอูหงหักหลัง ถึงแม้ว่าหลินหยางผิดหวังมาก แต่ในใจก็ไม่ได้เหนือความคาดหมาย

อูหงสวามิภักดิ์กับหลินหยาง ก็เพราะไม่มีทางเลือกอื่นเท่านั้นเอง

หุบเขาอูซานของเธอต่อสู้กับภูเขาเทียนเสิน ลูกศิษย์ก็ตายพอประมาณ ไม่มีสำนักของตัวเองแล้ว ดังนั้นจึงเลือกที่จะอยู่กับหลินหยาง

วันนี้พันธมิตรชิงเซวียนใกล้จะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว หลินหยางเกือบจะถูกเหล่าจู่ตระกูลม่านฆ่าตาย เธอเป็นธรรมชาติที่หนีออกไป

“ฉันเข้าใจแล้ว”

หลินหยางค่อยๆดึงดาบเทียนเซิงออกมา ฟันไปทางองครักษ์หญิง ในเวลาเดียวกันก็ฟันไปทางหนานซิ่งเอ๋อร์

ความชุ่มชื่นเหนือธรรมชาติของพลังดาบเทียนเซิง บาดแผลบนตัวของทุกคนก็ค่อยๆดีขึ้น แต่ยังคงไม่สามารถลุกขึ้นได้

บาดแผลนี้รุนแรงขนาดไหน ดาบเทียนเซิงจึงไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายได้ภายในครั้งเดียว?

หลินหยางจับดาบเดินไปทางคนเหล่านั้น

ม่านมู่ค่อยๆยิ้ม“ผู้นำพันธมิตรหลิน นายลงมาจากม้าแล้วให้จับกุมอย่างเชื่อฟัง หรือว่าให้พวกเราลงมือ นำนายจับกุม”

“ชื่ออะไร?”

หลินหยางถามเสียงเรียบเฉย

“นายก็คู่ควรถามชื่อฉัน?”

ม่านมู่พูดเหยียดหยาม

“ได้!”

หลินหยางพยักหน้า ยกดาบขึ้นสังหารไปทางม่านมู่

แทบจะไม่มีสัญญาณบอก

ความรวดเร็วชั่วพริบตาเดียว

ม่านมู่รอยยิ้มแข็งทื่อ ตกใจจนหน้าถอดสี รีบยกดาบต้านทานไว้

เพล้ง!

เสียงใสดังออกมา

ดาบเทียนเซิงกระทบบนดาบของม่านมู่

ชั่วพริบตาเดียว ราวกับพลังมหาศาลพุ่งลงมา

ม่านมู่รู้สึกว่าแขนทั้งสองข้างตัวเองราวกับถูกตัดขาดแล้ว

“ดาบนี้ไม่เลว แต่น่าเสียดาย ยังไม่พอ!”

หลินหยางพูดเสียงเรียบเฉย ดาบเทียนเซิงก็ทุ่มน้ำหนักลงไปอีก

เสียงแตกร้าว

ก็มีเสียงแสบหูดังไปทั่วทิศ

เห็นเพียงคมดาบนั้น ถูกดาบเทียนเซิงฟันกลายเป็นสองท่อน

ดาบเทียนเซิงราวกับฟันต้นไผ่ ตั้งตรงดิ่งลงไป ชั่วพริบตาเดียวก็ฟันจนแขนข้างหนึ่งของม่านมู่ขาดแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน