สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3260

"ใครน่ะ?"

ในยามค่ำกลางคืน มีเงาร่างอันโดดเดี่ยวเดินเข้ามาที่นี่

เมื่อเห็น เหล่าสมาชิกพันธมิตรที่หน้าฐานทัพก็ชักดาบออกมาทันทีและตะโกนอย่างระมัดระวัง

"ข้าเอง!"

เงาร่างที่กำลังมานั้น พูดอย่างเย็นชา

เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ก็ตกตะลึงมาก

“เป็นอูหง!”

“เจ้าคนทรยศ! เจ้าทรยศต่อพันธมิตร แล้วยังจะกล้ามาที่นี่อีกเหรอ?”

"จับเธอไว้!"

ทุกคนโกรธและรีบวิ่งพุ่งไปพร้อมดาบในมือ

แต่คนพวกนี้จะจัดการกับอูหงได้อย่างไร?

เห็นเพียงเธอดีดนิ้วครั้งหนึ่ง และพลังก็ปกคลุมบริเวณโดยรอบทั้วสี่ด้าน

ผู้คนทั้งหมดที่วิ่งเข้าหาเธอถูกแช่แข็ง

"ฟังนะ ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานต่อผู้นำพันธมิตรหลิน เจ้าควรไปแจ้งผู้นำพันธมิตรหลินโดยเร็วที่สุด ถ้าทำให้เรื่องสำคัญล่าช้า ต่อให้เสียหัวไปเป็นหมื่นคนก็ชดเชยไม่ได้!"

อูหงตะคอกอย่างเย็นชาแล้วดีดนิ้ว

คนทั้งหมดเมื่อครู่ฟื้นขึ้นมา..

หลังจากได้ยินคำพูดของอูหงแล้ว ทุกคนต่างก็มองหน้ากันโดยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เมื่อทั้งหมดเห็นแล้วว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะอูหงได้ หนึ่งในนั้นก็ทำได้เพียงลดเสียงลงแล้วพูดว่า "เจ้ารออยู่ที่นี่"

หลังจากนั้นเขาก็วิ่งกลับไป

ไม่นานหลังจากนั้น คนกลุ่มหนึ่งรวมถึงเจ้าเมืองหนานหลี่เฉิง ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียว และคนอื่นๆ ก็รีบมาทันที

“อูหง? เจ้ายังมหน้ากลับมาทีนี่อีกเหรอ?”

ฉู่ชิวโกรธมาก เขาชี้นิ้วไปที่อูหงและก่นคำสาปแช่ง: "ไอ้คนเนรคุณ เนรคุณ! เจ้ายังมีหน้ากลับมาได้อีกเหรอ?"

“ผู้นำหมู่บ้านหยุน อย่ารีบโกรธไป ให้ข้าได้อธิบายหน่อย”

อูหงพูดอย่างใจเย็น: "อันที่จริง ข้าไม่ได้ทรยศต่อพันธมิตร ทุกท่านเข้าใจข้าผิดไปจริงๆ! อันที่จริง ทุกสิ่งที่ข้าทำก็เพื่อพันธมิตรทั้งนั้นแหละ!"

“เพื่อพันธมิตรงั้นเหรอ? อูหง อย่าคิดว่าเราไม่รู้ เจ้านำสมาชิกตระกูลทั้งหมดของเจ้ามาปิดล้อมและสังหาร ซิ่งเอ๋อร์ของข้าบนถนนหลวง หากผู้นำพันธมิตรไม่ลงมือได้ทันเวลา ซิ่งเอ๋อร์ของข้าคงถูกฆ่าไปนานแล้ว หนี้แค้นในครั้งนี้ข้ายังต้องให้เจ้าต้องชดใช้!"

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงกล่าวอย่างเย็นชา ความไม่พอใจในดวงตาของเขาปรากฏชัดอย่างไม่ต้องสงสัย

“นั่นเป็นเพียงแค่เพื่อปกปิด ท่านเจ้าเมือง ซิ่งเอ๋อร์ ของเจ้ายังมีชีวิตอยู่และสบายดีไม่ใช่หรือไง?” อูหง ยักไหล่

"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงขมวดคิ้ว

“ข้าบอกว่าข้าไม่ได้ตั้งใจหักหลังพันธมิตร ที่ข้ายอมจำนนต่อตระกูลม่าน จริงๆแล้วเป็นการแสร้งยอมจำนนเท่านั้น ข้าทำสิ่งนี้เพื่อไปสืบข้อมูลจากตระกูลม่านโดยตรง เจ้าเข้าใจข้าผิดไปจริงๆ!”

อูหงกล่าว

เมื่อคำพูดเหล่านี้จบลง ผู้คนก็ตกตะลึงและมองหน้ากันไปมา

“แกล้งยอมจำนนเหรอ?"

ฉู่ชิวขมวดคิ้วและมองไปที่ผู้อาวุโส

แตเห็นแค่คนสองสามคนกำลังคุยกันเรื่องนี้ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "แล้วทำไมเราถึงต้องเชื่อใจเจ้าด้วยล่ะ?"

“ข้าไม่อยากมัวพูดไร้สาระกับเจ้าให้เสียเวลา ข้าอยากพบผู้นำพันธมิตร และข้าจะอธิบายทุกอย่างให้ผู้นำพันธมิตรได้ทราบเอง!”

อูหงกล่าวอย่างหงุดหงิด

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวและคนอื่น ๆ ก็ลังเลใจเล็กน้อย

หากอูหงพูดจริง งั้นก็จะต้องมีโอกาสในการต่อสู้ครั้งสำคัญ ซึ่งมันอาจกำหนดทิศทางในการทำสงครามกับตระกูลม่านได้

แต่หากอูหงมาที่นี่เพื่อแสร้งทำเป็นยอมรับ เช่นนั้นก็คงจะเป็นอันตรายสาหัส

ทุกคนต่างไม่แน่ใจ

หลังจากการคิดไตร่ตรองแล้ว ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ทหาร มาคุมตัวอูหงไว้ก่อน หลังจากที่ข้าขอคำแนะนำจากผู้นำพันธมิตรแล้วข้าถึงจะตัดสินใจ!"

"ขอรับ!"

ในไม่ช้า อูหงก็ถูกนำตัวไปที่ห้องโถง

แตพลังการฝึกฝนของเธอถูกสกัดไว้ ไม่เพียงเท่านั้น มือของเธอยังถูกล่ามโซ่ว้ไอีกด้วย

ใบหน้าของอูหง น่าเกลียด แล้วก็บ่นพึมพำ

แต่ไม่มีใครสนใจเธอเลย

ในไม่ช้าหลินหยาง ก็มาที่ห้องโถงภายใต้การนำทางของ ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียว

แต่เมื่อ อูหงมองไปที่หลินหยางก็ต้องตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม พวกเขาเห็นแค่ว่า หลินหยางดูซีดเซียวและอ่อนแอมากในตอนนี้ ร่างเขาถูกห่อด้วยเสื้อคลุมสีเทา ทันทีที่เขาเดินเข้าไปในห้องโถงก็หยุดไอไม่ได้เลย เขาไอราวกับว่าอยากจะขับหัวใจ ตับ ม้าม ปอด และไตให้ออกมา

เมื่อผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวพยุงให้เขาขึ้นไปบนเก้าอี้ เขาก็แทบหายใจไม่ออกแล้ว...

“หัวหน้าพันธมิตร ท่านเป็นอะไรหรือ?”

อูหงถามอย่างพร่าเบลอ

ก่อนหน้านที่เห็นหลินหยาง เขายังคงมีชีวิตชีวามาก

หลังจากแยกจากกันสักพัก หลินหยางก็อ่อนแอลงมากจนดูเหมือนเขากำลังป่วยหนัก

การเจ็บป่วยอย่างหนักงั้นเหรอ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน