สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3259

3259 /3267

กลับมาทฐานทัพของพันธมิตรชิงเซวียน หลินหยางย้ายอ้ายหร่านไปที่ชั้นบนสุดของหอเฟิงไห่ และในขณะเดียวกันก็วิ่งไปรักษา หัวเทียนไห่ หัวเวยเวย และคนอื่นๆ

เมื่อทุกอย่างได้รับการดูแลจนแล้วเสร็จ เวลาก็ล่วงเลยไปเป็นยามค่ำคืนแล้ว

การป้องกันของพันธมิตรชิงเซวียนภายใต้การจัดการของเจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงและ ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวแทบจะสมบูรณ์แบบ

พรุ่งนี้เราจะมีบทบาททางการออกรบได้มากเพียงใดนั้นขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้ว

“เวลากำลังจะหมดลงแล้ว ข้าต้องเข้าสู่การปลีกวิเวก และจะออกมาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้เช้า คืนนี้พวกเจ้าต้องอยู่ที่ฐานทัพและรอให้ข้าออกมา”

หลินหยางดูดอกไม้และสมุนไพรแปลกใหม่ที่นำมาจากหุบเขาเทพเซียน และพูดกับทุกคนทันที

"ท่านผู้นำพันธมิตรไม่ต้องกังวล ปล่อยให้ที่นี่เป็นหน้าที่ของเราเถอะ!"

ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวพยักหน้า

“ถ้ามีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น แค่ไปเคาะประตูแล้วเรียกหาข้าทันที”

หลินหยางพูดเสียงแหบแห้ง จากนั้นหันหลังกลับและถอยไป

คนอื่นๆต่างพาผู้คนเริ่มลาดตระเวน

คืนนี้ถูกกำหนดให้เป็นค่ำคืนที่ไม่หลับไหล

เมื่อตกกลางคืน ผู้คนจำนวนมากจากตระกูลเจ้าแห่งสำนักก็เริ่มเข้าใกล้พันธมิตรชิงเซวียน

พวกเขามีความคิดแบบเดียวกับชาวตระกูลตู๋กู ต้องการใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายในครั้งนี้

อย่างไรเสีย พันธมิตรชิงเซวียน ก็ยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว

แม้ว่าระยะเวลาที่ก่อตั้งจะไม่ได้นานนัก แต่เนื่องจากมีประชากรจำนวนมากและมีรากฐานอยู่ที่นั่น ที่พันธมิตรจึงมีเหมืองและสวนสมุนไพรจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกขุดขึ้นมา

ภูเขาเทียนเสิน

ในตอนนี้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คน

มีผู้คนหนาแน่นหนาแน่นทั่วทั้งภูเขาและที่ราบ

อูหงหนีหัวซุกหัวซุนด้วยความอับอายไปยังยอดเขาเทียนเสินที่พังทลาย

หัวหน้าตระกูลม่าน ม่านหลง กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงหลักเพื่อหารือเรื่องกลยุทธ์กับราชินีแห่งเทียนฉือ ขงหยาง และพรรคของเขา

“นั่นคือเจ้าแห่งหุบเขาอูซาน ท่านอูหง ไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงได้มีสภาพน่าอนาถขนาดนี้?”

ขงหยางยิ้มเมื่อเห็นอูหงเดินเข้ามา

ใบหน้าของอูหงซีดลง พลางเงยหน้าขึ้นและมองเขา จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าและประสานหมัด: "ท่าน..."

“อูหง คนอยู่ที่ไหนล่ะ?”

หม่านหลงขมวดคิ้วและถามอย่างจริงจัง

“ไม่...ไม่ไดพามา...”

“ท่านเหล่าจู่ที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ บอกว่ารู้สึกได้ถึงพลังที่พิเศษ ดังนั้นจึงลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก ทางทิศตะวันตกดูเหมือนจะเป็นทิศทางที่เจ้าซุ่มโจมตีคนของพันธมิตรชิงเซวียน หรือว่ามีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น? ”

มานหลงพูดอย่างเย็นชา

อูหงเปิดปาก ซวนเอ๋อร์กระซิบ: "เดิมทีเราก็ต้องการจับตัวอ้ายหร่านและหนานซิ่งเอ๋อร์แต่ไม่คาดคิดว่า... ผู้นำพันธมิตรหลินจะเข้ามาแทรกตรงกลาง ข้าไม่ใช่คู่มือของผู้นำพันธมิตรหลิน ถ้าท่านเหล่าจู่ไม่ลงมือ ก็เกรงว่า...จะไม่ได้กลับมาแล้ว...”

“งั้นก็จะบอกว่าพี่ชายคนโตของข้า...เขา...”

ผู้หญิงที่อยู่ถัดจาก ม่านหลงกรีดร้องและถาม

นี่คือม่านเหยียน น้องสาวของม่านมู่

"ข้าขอโทษ ท่านเหยียน... ท่านมานมู... ถูกผู้นำหลินตัดศีรษะแล้ว..."

เมื่อม่านเหยียนได้ยินสิ่งนี้ เธอก็หมดสติไปทันที

"ไอ้เวรเอ้ย!"

“นั่นไม่สมเหตุสมผล!”

“อูหง! เจ้ายังกล้าที่จะกลับมาอีกเหรอ?”

ทุกคนในตระกูลม่านที่อยู่ในที่เกิดเหตุโกรธจัด ต่างสาปแช่งหลินหยาง และดูหมิ่น อูหง

ม่านหลงมีใบหน้าที่มืดมนและจ้องมองไปที่ อูหงอย่างเย็นชา: "ภารกิจล้มเหลวและครอบครัวของข้าก็ถูกฆ่าตาย เจ้าจะกล้ากลับมาได้ยังไง อูหง! เจ้าสมควรได้รับการลงโทษ"

“ท่าน ข้า...ข้า...”

“เอาล่ะ จัดการอู๋หง วันนี้ข้าจะเอาเธอมาชำแหละทั้งเป็น!”

ม่านหลงตะโกน

"ขอรับ!"

ยอดฝีมือจากทั้งสองฝ่ายก้าวไปข้างหน้าทันที

“บุคคลนี้ไม่มีความผิด แล้วจะฆ่าเขาไปเรื่อยได้อย่างไร? ในเมื่อเจ้าเป็นหัวหน้าตระกูล ม่าน มีเพียงจิตใจโหดเหี้ยมแบบนี้เท่านั้นหรือ?”

เสียงอันสง่างามดังมาจากด้านนอกห้องโถง

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงก็ตกตะลึงแล้วรีบลุกขึ้นยืนคุกเข่าลงทำความเคารพต้นเสียง

“ทำความเคารพท่านเหล่าจู่!”

“คารวะท่านเหล่าจู่!”

...

เสียงกังวาลเหมือนคลื่นยักษ์ เสียงภูเขาอันกึกก้อง และสึนามิคำราม

จากนั้นแสงสีทองก็ส่องเข้ามาในห้องโถง

เมื่อผู้คนรู้สึกตัว ดวงตาคู่นั้นก็เห็นชายชราผมขาว หนวดเคราสีขาว และเสื้อคลุมสีขาว ที่มีท่าทีราวกับวิญญาณอมตะยืนอยู่เหนือห้องโถงใหญ่

ชายชราวางมือไว้ด้านหลัง ดวงตาของเขาเป็นสีขาวหยก และรัศมีของเทพก็ล้นออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้เขาดูเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของเทพเจ้า

นี่คือท่านเหล่าจู่ ของตระกูลม่าน!

“ท่านเหล่าจู่อาวุโส มันเป็นเพราะความคิดอกุศลของอูหง ที่ทำให้ ม่านมู่ และคนตระกูลมู่ต้องเสียชีวิตด้วยน้ำมือของหลินหยาง! อูหง สมควรตาย! เขาควรจะถูกฆ่าเพื่อแสดงความเคารพต่อพวกเราคนตระกูลม่าน!”

ม่านเหยียน ตื่นขึ้นมาและเห็นเหล่าจู่ยืนอยู่ในห้องโถง เธอคุกเข่าลงกับพื้นทันที ร้องไห้และคร่ำครวญ

เหล่าจู่ของตระกูลม่าน มองม่านเหยียน อย่างสงบ ไม่มีอารมณ์ความสุขหรือเศร้า: "อูหง ไม่คสรถูกตำหนเพราะเรื่องนี้ ข้าเพิ่งต่อสู้กับชายที่ชื่อหลินหยางมา แม้ว่าชายคนนั้นจะไม่ได้อยู่ในขั้นเทพเซียนแห่งแผ่นดิน แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังคงแข็งแกร่งมาก หากข้าเดาถูก พลังแห่งสู่สวรรค์ของบุคคลนั้นคงมีการเปลี่ยนแปลง”

“การเปลี่ยนแปลง?”

ลมหายใจของทุกคนสั่นไหว

“เหล่าจู่ ข้ารู้ว่าตั้งแต่ที่ผู้นำหลินพิชิตตระกูล อ่าวเสวี่ย ตระกูลอ่าวเสวี่ยก็มีความขัดแย้งกับหุบเขาเทพเซียนที่อยทางตอนเหนือของธารน้ำแข็งที่หนาวจัด ผู้คนในหุบเขาเทพเซียนนั้นทรงพลังอย่างน่าสะพรึงกลัว พลังแห่งสวรรค์ของพวกเขานั้นมีการเปลี่ยนแปลง ”

อูหงคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็วและรีบตะโกน

“หุบเขาเทพเซียน?”

เหล่าจู่ของตระกูลม่านเริ่มคิด

“เหล่าจู่ผู้นำพันธมิตรหลินคนนี้มีความพิเศษ ไม่เพียงแตก่อตั้งพันธมิตรชิงเซวียนที่มีสมาชิกหลายแสนคนเท่านั้น แตยังไปพิชิตตระกูลต่างๆทุกหนทุกแห่ง ตระกูลอ่าวเสวี่ย ยอมจำนน ข้าคิดว่าหุบเขาเทพเซียนส่วนใหญ่ก็ยอมจำนนต่อเขาเช่นกัน ดูเหมือนว่าคนผู้นี้มีความทะเยอทะยานไมน้อย เขาตั้งเป้าที่จะรวมดินแดนแห่งความเงียบและความตายให้เป็นหนึ่งเดียว!”