สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3258

อูหงขนหัวชาสั่นไปทั้งตัว

เขาพบว่าตัวเองนั้นไม่สามารถมองผ่านคนคนนี้ไม่ได้อีก

ในเวลานี้หลินหยางเหมือนกับมองเหวลึกไม่เห็น เดินมาทีละก้าวๆเหมือนกับว่าจะกลืนกินเขา

“ท่านหลิน รีบหยุดเดิน!เธอหยุดเดินเดี๋ยวนี้!”

“ฉันเตือนเธอก่อนนะ ถ้าเธอยังไม่หยุดเดิน ฉัน...ฉันจะหนานซิ่งเอ๋อร์ให้ตายเลย รีบหยุดเดิน!”

อูหงตะโกนพูดอย่างท้อแท้

แต่หลินหยางไม่หยุดเดิน

เมื่อหลินหยางอยู่เข้าใกล้อูหงในระยะสองสามเมตร หลินหยางถึงหยุดเดิน

“ฆ่าเลย ฉันรอให้เธอลงมือ”

หลินหยางเปิดปากแล้วพูด

เสียงที่เย็นชาไม่มีอารมณ์แม้แต่น้อย

อูหงจับดาบเอาไว้ มือไม่หยุดที่จะสั่น ไม่สามารถตัดคอของหนานซิ่งเอ๋อร์ได้

เขาลังเลและกำลังกลัว

เขาและหนานซิ่งเอ๋อร์ก็เคยรู้จักกันมาก่อน ในช่วงเวลาที่อยู่พันธมิตรชิงเซวียน ปัญหามากมายก็มีหนานซิ่งเอ๋อร์ช่วยเขาจัดการ

เขาสามารถฆ่าผู้คุ้มกันของหนานซิ่งเอ๋อร์ได้อย่างไม่ลังเล แต่ถ้าให้เขาฆ่าหนานซิ่งเอ๋อร์เขายากที่จะลงมือ

การทรยศของเขาเป็นเพียงเพื่อความอยู่รอด ไม่ได้หมายความว่าอูหงนั้นไม่มีความเป็นมนุษย์เลย

ไม่ว่ายังไง อูหงเลือกทางนี้แล้วก็คือจะเลือกอยู่ยืนตรงข้ามของหลินหยาง

หลินหยางไม่สามารถปล่อยเขาไปได้

“ถ้าหากเธอไม่กล้าลงมือ ฉันเคยผู้แล้วให้เธอฆ่าตัวตายเลย แบบนี้ฉันสามารถให้เธอตายอย่างเหมาะสมและจะสั่งให้คนฝังเธอ เธอเลือกเองเลย”

หลินหยางพูดอย่างนิ่งๆ

ดวงตาของอูหงน้ำตาไหลไม่หยุด สติพังทลายไปจนถึงขีดสุดแล้ว

แต่ในช่วงเวลาสำคัญนี้

เสียงดังขึ้น!

มีแสงใบมีดสีทองส่องลงมาจากสวรรค์โจมตีไปทางหลินหยาง

หลินหยางขมวดคิ้วแล้วรีบยกสองมือขึ้น เปล่งพลังแห่งสวรรค์ออกมาพุ่งไปทางแสงใบบมีด

บูม!

พลังทั้งสองอันมาเจอกัน ก็ระเบิกออกเป็นคลื่นเป็นชั้นๆ

หลินหยางมองแสงใบมีดบนท้องไฟ ถึงรู้ว่าแสงนี้ถูกปล่อยออกมาจากระยะไกลหลายร้อยไมล์

“เหล่าจู่?”

หลินหยางพูดด้วยเสียงที่แหบ

“พันธมิตรชิงเซวียน พรุ่งนี้จะให้พวกเธอได้เห็นพระอาทิตย์เป็นครั้งสุดท้าย!”

มีเสียงดังขึ้นออกมา จากนั้นกลิ่นอายที่น่ากลัวจากระยะไกลหลายร้อยไมล์ก็สลายไป

หลิ่หยางมองอย่างไม่แยแส ดวงตาเต็มไปด้วยสงคราม

เขาตั้งสติขึ้นมา อูหงทิ้งดาบในมือแล้ว แล้วรีบวิ่งไปทางเหล่าจู่อย่างสิ้นหวัง

สุดท้ายเขาก็ไม่กล้าลงมือ

แต่เขานั้นก็กลัวหลินหยาง ไม่กล้าสู้กับหลินหยางด้วยซ้ำ

หลินหยางมองไปทางอูหงแต่ก็ไม่ได้ตามไป

“อูหง แค้นทั้งหมดฉันจะสะสางพรุ่งนี้!”

หลินหยางตะโกนไปหนึ่งคำ

แต่เสียงนี้เหมือนกำลังตัดสินเขา

อูหงปิดตาไม่กล้าหันกลับไป และวิ่งอย่างสุดชีวิต....

หลินหยางมองอย่างไม่แยแส จนกระทั่งมองไม่เห็นร่างของอูหง เขาเดินไปทางหนานซิ่งเอ๋อร์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เจ้าเมืองหนานหลี่เฉิงพาผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรชิงเซวียนมาถึง

เห็นถึงหนานซิ่งเอ๋อร์ที่บาดเจ็บ เจ้าเมืองทนไม่ไหวที่จะน้ำตาไหล

“เข้าเฝ้าท่าน!”

ทุกคนคุกเข่าลง

“ลุกขึ้นเถอะ”

หลินหยางมองดูถนนลาดยางที่ทอดยาวพูดขึ้น: “ทุกคนกลับไปที่ตั้งกองทหาร เตรียมต้อนรับสงคราม!”

“ท่าน ในเมื่อเธอกลับมาแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเราถอยกลับไปในโลกฆราวาสด้วยกันเพื่อหลีกเลี่ยงสงครามนั้น?”

ผู้นำหมู่บ้านหยุนเซียวจับหมัดแล้วพูด: “คำขู่ของเทพเทวดา มันยากจริงๆที่จะไปแตะ.....”

“แล้วโลกฆราวาส จะรอดได้อย่างไร?สถานการณ์แบบนี้ ฉันอยากไป พวกเธอจะมีสักกี่คนยอมที่จะไป?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน