สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3295

“คุณหลุยส์ ฉันคิดว่าคุณน่าจะรู้ ฉันแต่งงานแล้ว”

ซูเหยียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา มองสังเกตผู้ชายผมทอง พูดเสียงเรียบเฉย

“ผมรู้ แต่ผมคิดว่านี้ไม่สามารถขัดขวางความรักระหว่างพวกเราได้ ผมคิดว่า แค่พวกเรารักกัน ไม่ว่าจะพบกับปัญหาอะไร พวกเราก็สามารถแก้ไขปัญหาได้!”

หลุยส์พูดภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่ว

“แต่ฉันไม่ได้รักคุณ ระหว่างพวกเรา ความสัมพันธ์แค่ร่วมมือกัน คุณหลุยส์ ถ้าหากฉันทำอะไรที่ทำให้คุณเข้าใจผิด ฉันขอโทษคุณ ฉันหวังว่าเรื่องนี้ จะไม่มีผลกระทบกับการร่วมมือระหว่างพวกเรา”

พูดจบ ซูเหยียนก็หมุนตัวกลับจะเดินออกไป

แต่หลุยส์ไม่ได้คิดจะปล่อยไปแบบนี้

เขาขวางทางของซูเหยียน พูดด้วยสีหน้าอ่อนโยน“เหยียน หรือว่าในหัวใจคุณ ไม่มีความรู้สึกอะไรกับผมเลย?ถ้าหากเป็นแบบนี้ ผมคิดว่าแค่ต้องปลูกฝังก็ได้แล้ว ถ้าหากตอนนี้คุณไม่อยากตกลง ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผม ทานอาหารมื้อค่ำกับผม ได้ไหม?”

เสียงที่เต็มไปด้วยความดึงดูดใจผสมกับหน้าตาที่หล่อเหลาและดวงตาที่มีเสน่ห์ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่สามารถต่อต้านได้

แต่ซูเหยียนไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา

ต้องรู้ว่า เธอแม้แต่หมอเทวดาหลินที่มีคะแนนความหล่อสูงสุดก็ปฏิเสธมาแล้ว จะตกหลุมพรางความโรแมนติกของหลุยส์ได้ยังไง?

“ขอโทษด้วยคุณหลุยส์ คืนนี้ฉันต้องกินข้าวเป็นเพื่อนคุณพ่อคุณแม่”

ซูเหยียนส่ายหน้าพลางพูด

“ถ้าอย่างนั้นคืนพรุ่งนี้ได้ไหม?”

“พรุ่งนี้ฉันไม่ว่าง”

“แล้วคุณว่างเมื่อไหร่?”

“ยังไม่รู้”

ซูเหยียนพูดตอบเสียงเรียบเฉย

ท่าทางที่พูดอะไรแล้วไม่ฟังแบบนี้ ทำให้คิ้วของหลุยส์ค่อยๆขมวดขึ้นมา แต่เขาไม่ได้แสดงออกว่าไม่พอใจ แต่ยังรักษารอยยิ้มไว้ “ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ยอมรับผม แต่ผมไม่มีทางยอมแพ้ เหยียน ผมจะรอ จนกระทั่งคุณยอมให้โอกาสผม!ผมเชื่อ ผมสามารถทำได้!”

ซูเหยียนสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ

เธอเป็นผู้หญิงที่หัวโบราณ เธอรู้ ปฏิเสธหลุยส์ยังไม่ชัดเจนมากพอ จำเป็นต้องให้เขาเลิกคิดเด็ดขาด

แต่ก็เป็นเวลานี้ คนที่อยู่ด้านข้างคนหนึ่งก็ดึงซูเหยียนที่กำลังจะออกไปไว้ทันที

หันกลับไปมอง ก็เป็นผู้จัดการหวังผิงคนใหม่ที่เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาในโครงการนี้

“ผู้จัดการหวัง ทำไม?”

ซูเหยียนถามด้วยความสงสัย

“ประธานซู ผมคิดว่า ไม่อย่างนั้นคุณทานข้าวกับคุณหลุยส์สักมื้อเถอะ โครงการของพวกเราถ้าไม่มีเงินทุนของคุณหลุยส์ ก็ดำเนินการไม่ได้ และยิ่งโครงการก็เป็นคุณหลุยส์ที่ยื่นมือมาช่วย ไม่อย่างนั้นพวกเราจะสามารถได้รับมาเหรอ?ช่วงสำคัญแบบนี้ อย่าทำให้คุณหลุยส์ไม่พอใจเด็ดขาด!”

“ผู้จัดการหวัง คุณควรจะรู้ ฉันมีสามีแล้ว ฉันไปกินข้าวกับเขา แล้วจะนำสามีฉันไว้ที่ไหนล่ะ?”

ซูเหยียนพูดด้วยความโกรธ “ถ้าหากเป็นเพราะว่าแบบนี้ คุณหลุยส์ตัดสินใจยกเลิกความร่วมมือ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องยอมรับ แต่ถ้าหากต้องให้ฉันทำเรื่องที่ผิดต่อสามี?ขอโทษด้วย ฉันทำไม่ได้”

“ประธานซู นี้…”

หวังผิงก็พูดไม่ออก ทำได้เพียงแอบส่งสายตาให้หลุยส์

“เหยียน…”

ก็เป็นเวลานี้ หลุยส์ยังอยากจะพูดอะไร แต่ถูกเสียงที่อยู่ด้านข้างทำให้หยุด

“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณจองโต๊ะอาหารร้านไหน?ตอนค่ำพวกเราจะนัดอีกที!”

เพิ่งจะพูดจบ ซูเหยียนก็หมุนตัวกลับไป เห็นหลินหยางก้าวเดินเข้ามา

“หลินหยาง?”

ซูเหยียนชะงักไป สีหน้าปรากฏความดีใจ รีบเดินเข้าไป ดึงมือของหลินหยางไว้

เธอเหมือนกำลังประกาศกับทุกคน

เป็นไปอย่างที่คิด หลุยส์มองเห็น สีหน้าก็แย่มาก

แต่เขาคืนสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว เดินไปอย่างใจกว้าง ยื่นมือออกไปจับมือกับหลินหยาง

“คุณก็คือสามีของเสี่ยวเหยียน?สวัสดีคุณผู้ชาย ผมชื่อหลุยส์..”

แต่หลินหยางไม่ได้จับมือด้วย แต่พูดเสียงเรียบเฉย “นายอยากจะเลี้ยงข้าวภรรยาฉัน?ได้ นายไปจองโต๊ะเถอะ คืนนี้ฉันกับภรรยาจะไปด้วยกัน!”

รอยยิ้มของหลุยส์แข็งทื่อ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

แต่หลินหยางมองข้ามหลุยส์ จับมือเล็กของซูเหยียนและพูด“เสี่ยวเหยียน เธอออกไปกับฉันหน่อย”

“ทำไมเหรอ?”

ซูเหยียนถามด้วยความสงสัย

“อ้อ ไม่มีอะไร ก็แค่มีเซอร์ไพรส์ให้เธอ”

หลินหยางยิ้มและพูด

“เซอร์ไพรส์?”

ซูเหยียนสีหน้ามึนงง

คนที่อยู่บริเวณรอบๆพากันมองไปทางหลินหยาง

เห็นหลินหยางดึงมือของซูเหยียนจะเดินออกไป

วินาทีนี้ ทั้งถนนมีผู้คนล้นหลาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน