สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3329

ตอนนี้อาเหม่ยกับจ้าวเซียงมึนงงไปแล้ว

สมองหยุดคิดในทันที

ราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง

ทุกสิ่งดูคล้ายกับว่าเป็นความฝัน ไม่ใช่เรื่องจริง!

พวกเขาไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น!

ก็คือ….รับได้แล้วใช่ไหม?

นั่นคือการโจมตีของผู้เสื่อมโทรมเลยนะ…

นั่นคืออาวุธของผู้เสื่อมโทรมเชียวนะ…

เขารับได้ใช่ไหม?

อีกอย่าง….ยังจับด้วยมือเปล่า?

ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาใช้มือจับไว้ แล้วบีบอาวุธนั่นให้แตกละเอียด…

“ฉัน….ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม….”

อาเหม่ยถามด้วยความตื่นตะลึง

“คุณ….คุณตบฉันที….ดูสิว่าฉันกำลังฝันไปหรือเปล่า…”

จ้าวเซียงก็อดไม่ได้พึมพำออกมา คนทั้งคนเกือบจะกลายเป็นหินแล้ว

ทั้งสองคนตื่นตะลึง รวมถึงผู้เสื่อมโทรมที่ยืนอยู่ตรงหน้าหลินหยางด้วย

ดวงตาทั้งสองข้างที่เต็มไปด้วยเลือดเปล่งประกายความน่ากลัวออกมา คนทั้งคนถอยหลังถลาไป

วินาทีนี้ เขาสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของคนที่อยู่ตรงหน้านี้แล้ว

แต่เขาไม่ได้มีความคิดที่จะวิ่งหนีไป สิ่งที่เขาทำคือยื่นมือไปแตะด้านหลังอย่างเงียบๆ ราวกับว่ายังจะใช้อาวุธอะไรบางอย่างอีก

แต่ไม่รอให้ผู้เสื่อมโทรมมีโอกาสอีก หลินหยางยกมือขึ้นไปกลางอากาศทันที

ฮู!

พลังฝ่ามือที่ไร้รูปร่างแผ่ปกคลุมไปที่ผู้เสื่อมโทรม จากนั้นล้อมรอบเขาไว้

“อา!”

ผู้เสื่อมโทรมต่อสู้ดิ้นรนบ้าคลั่งขึ้นมา แต่ก็ไร้ประโยชน์!

เขาไม่สามารถต้านพลังนี้ได้ คนทั้งคนจึงลอยไปทางหลินหยาง

หลินหยางลุกขึ้นช้าๆ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า ส่วนอีกมือหนึ่งคว้าจับไปที่คอของผู้เสื่อมโทรมที่ลอยมา และเขาได้ยกผู้เสื่อมโทรมขึ้นด้วยมือข้างเดียว

ผู้เสื่อมโทรมแผดเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เขาใช้มือทั้งสองข้างโจมตีหัวและแผงอกของหลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

แต่ไม่ว่าเขาจะโจมตีอย่างไร หลินหยางก็ไม่มีปฏิกิริยาเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามภายใต้การโจมตีไม่หยุดนี้ หมัดของผู้เสื่อมโทรมกลายเป็นแผลเสียแล้ว เลือดสีแดงสดไหลอาบออกมา หมัดเหวอไปหมด

ผู้เสื่อมโทรมเบิกตาโพลงกว้าง ร่างกายสั่นไหว

เขาค้นพบว่าฝีมือตัวเองกับคนผู้นี้มีความแตกต่างกัน…ราวกับว่าต่างกันมากโขอยู่พอสมควร…

“โอ้ย…”

ผู้เสื่อมโทรมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ฝ่ามือที่จับอยู่บนคอของเขาเริ่มออกแรงบีบแล้ว

คอของผู้เสื่อมโทรมเริ่มผิดรูปร่าง หายใจก็เริ่มลำบาก

แต่หลินหยางไม่ได้ฆ่าเขาให้ตาย เวลาต่อมาหลินหยางก็ปล่อยมือแล้ว

ปึก!

ผู้เสื่อมโทรมหล่นกระแทกอยู่กับพื้น กุมคอไว้แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

แต่สูดหายใจได้ไม่กี่หน ผู้เสื่อมโทรมก็รีบคลานลุกขึ้น คิดจะหนีออกไปจากที่นี่

ตึง!

จู่ๆพลังมหาศาลที่น่ากลัวก็โถมลงมา กระแทกเข้าร่างกายของผู้เสื่อมโทรมทันที

ปัง!

เข่าทั้งสองข้างของผู้เสื่อมโทรมถูกกระแทกยังไม่ได้ลุกขึ้นมา คนทั้งคนก็ถูกโจมตีกระแทกคุกเข่าหมอบอยู่กับพื้นแล้ว

“คุณก็คุกเข่าอยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ถ้าคิดหนี ผมจะเอาหัวของคุณห้อยไว้ที่นี่”

หลินหยางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด และพูดกับผู้เสื่อมโทรมอย่างเย็นชา

“คุณเป็นใคร….”

ผู้เสื่อมโทรมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งสั่นเครือ เขาทั้งตกใจทั้งหวาดกลัว

“แม่ทัพมังกรแห่งดินแดนมังกร หลินหยาง!”

“แม่…แม่ทัพมังกร?”

ผู้เสื่อมโทรมมึนงงแล้ว

แม่ทัพมังกรที่เป็นหนุ่มวัยรุ่นแบบนี้ เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย

แต่พลังของหลินหยางที่แสดงออกมาเห็นชัดเจนแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องปลอมแปลงแน่นอน

หลินหยางส่งสายตาไปให้กงซีหยุนที่อยู่ข้างๆ จากนั้นกงซีหยุนก็หมุนตัวเดินไปทางอาเหม่ยกับจ้าวเซียงทันที

ทั้งสองคนได้สติกลับมา

“กินลงไป”

กงซีหยุนนำกล่องเล็กออกมา จากนั้นก็หยิบยาอายุวัฒนะที่อยู่ด้านในออกมายื่นให้ทั้งสองคน

“นี่….นี่คืออะไร?”อาเหม่ยถามด้วยความมึนงง

“ยารักษาบาดแผล!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน