สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3338

"นี่คือ.....คุณกำลังใช้อำนาจคุกคามฉันอยู่เหรอ?"

หลินหยางหยิบโทรศัพท์แล้วซักถาม

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะสงบนิ่งเป็นอย่างมาก แต่น้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยเจตนาสังหาร

"คุณหลิน ฉันทำเพื่อประโยชน์ของคุณนะ หากคุณกักขังสองคนนี้เอาไว้ มันจะนำหายนะมาสู่แดนมังกรอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ตราบใดที่ฉันสมัครใจ ฉันสามารถนำผู้แข็งแกร่งของหยงเย่ไปก่อกวนและโจมตีแดนมังกร และสังหารประชาชนของแดนมังกรได้ในทันที คุณสามารถถามคนของหน่วยต้องห้ามได้ ด้วยศักยภาพของหยงเย่แล้ว ก็สามารถเปิดฉากโจมตีชายแดนของแดนมังกรได้ในทันที แต่กองกำลังของชายแดนจะสามารถขวางพวกเราเอาไว้ได้ทันหรือเปล่าล่ะ?"

เยี่ยหวังกล่าวอย่างเย็นชา

เพียงได้ยินคำพูดนี้ หลินหยางก็จมดิ่งอยู่ในความเงียบ

"แม่ทัพหลิน ไม่ต้องไปกลัวเขาค่ะ! ฉันจะขอคำสั่งเบื้องบนทันที เพื่อเสริมสร้างการป้องกันชายแดนให้แข็งแกร่ง!"

สวี่จื่อซวงกล่าวทันที

ถึงแม้ว่ามือถือจะไม่ได้เปิดลำโพง แต่ด้วยความสามารถในการได้ยินของสวี่จื่อซวง ก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน

"เสริมสร้างการป้องกันชายแดนให้แข็งแกร่งอย่างนั้นเหรอ? นี่ก็ยังพอนับได้ว่าเป็นวิธีหนึ่ง แต่นี่ก็คงจะเพิ่มรายจ่ายทางการเงินจำนวนมากให้กับแดนมังกรของพวกคุณ นอกจากนี้ การก่อกวนและโจมตีชายแดนที่ฉันเอ่ยถึงก็เป็นเพียงแค่คำเตือนเล็กๆ น้อยๆ ของฉันเท่านั้น ถ้าหากพวกคุณไม่ยอมปล่อยคน ฉันก็สามารถนำคนของหยงเย่ เข้าร่วมสนามรบชายแดนตอนเหนือได้ แม่ทัพหลิน คุณคิดว่าเช่นนี้จะมีผลลัพธ์อย่างไรเหรอ?"

น้ำเสียงอันเย็นชาของเยี่ยหวังดังขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อสวี่จื่อซวงและคนอื่นๆ ได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าก็ซีดเซียว

สงครามชายแดนตอนเหนือได้มาถึงทางตันแล้ว และทั้งสองฝ่ายต่างก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ถ้าหากในเวลานี้กองกำลังของหยงเย่เข้ามาแทรกแซงอีก ก็มีแนวโน้มที่จะทำลายสมดุลอย่างมาก

ถ้าหากสงครามพลิกผัน และกองกำลังแดนมังกรพ่ายแพ้ มันก็จะต้องสั่นคลอนรากฐานของประเทศ และดินแดนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

หลินหยางขมวดคิ้วไม่พูดจา

ทางด้านของงูหางกระดิ่งกับข่งเยี่ยก็ดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง และมองหลินหยางอย่างลำพองใจ

"ปล่อยพวกเขาซะ!"

หลินหยางทอดถอนใจ และหันหน้าไปกล่าวอย่างเย็นชา

"คุณหลิน นี่....."

"ปล่อยคนซะ"

หลินหยางกล่าวต่อไป ไม่ได้ยืนกราน

ทุกคนเบิกตาโพลง และมองหน้ากัน

ชัดเจนว่า ใครๆ ก็ไม่อาจรับได้กับผลลัพธ์เช่นนี้

"คุณหลิน คุณทำการตัดสินใจได้ชาญฉลาดมาก"

เยี่ยหวังกล่าวอย่างเย็นชา

"ฉันจะปล่อยพวกเขาไปก็ได้ แต่ฉันจะต้องมั่นใจว่าคนของหยงเย่ของพวกคุณจะไม่มาปรากฏตัวในอาณาเขตของแดนมังกรอีก ถ้าหากถูกฉันพบว่ายังมีคนของหยงเย่อยู่ในแดนมังกร เช่นนั้น ฉันไม่เพียงแต่จะฆ่าพวกเขา แต่ฉันจะนำคนทั้งหมดของหยางหัว ไปยังนอกดินแดน และกำจัดหยงเย่ของคุณให้สิ้นซากด้วยตัวเอง"

หลินหยางกล่าวอย่างเยือกเย็น

"คุณหลิน ความอวดดีของคุณเกินกว่าจินตนาการของฉันมากนัก"

ดูเหมือนว่าเยี่ยหวังจะไม่สะทกสะท้าน

หลินหยางไม่พูดอะไรอีก นำมือถือโยนไปให้งูหางกระดิ่ง และโบกมือ

ทุกคนลังเลใจขึ้นมา แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะหลีกทางให้

งูหางกระดิ่งพาข่งเยี่ยหนีจากไปอย่างจนตรอกทันที

"น่ารังเกียจ!"

สวี่จื่อซวงเตะท่อซีเมนต์ที่อยู่ข้างๆ อย่างโกรธเคือง

หยุนซิงและคนอื่นๆ ต่างก็กัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ด้วยความไม่พอใจ

แต่ใครจะรู้ว่า หลินหยางก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน

กองกำลังของหยงเย่ที่อยู่นอกดินแดนนั้นยิ่งใหญ่เกินไป

และงูหางกระดิ่งในฐานะเจ้าหน้าข่าวกรองของหยงเย่ จึงมีความสำคัญต่อเยี่ยหวังเป็นอย่างยิ่ง

เยี่ยหวังสามารถสละข่งเยี่ยทิ้งได้ แต่ไม่อาจสละงูหางกระดิ่งทิ้งไปได้

ถ้าหากหลินหยางยืนกรานที่จะกักขังหรือสังหารงูหางกระดิ่ง ต่อให้เยี่ยหวังจะทำเพียงเพื่อชื่อเสียงของหยงเย่ ก็จะต้องพยายามคิดหาวิธีมาแก้แค้นหลินหยางรวมทั้งแดนมังกรอย่างแน่นอน

หลินหยางไม่อยากให้ส่งผลกระทบต่อสถานการณ์ของชายแดนตอนเหนือเพราะความบุ่มบ่ามของตัวเอง

ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ทหารจำนวนมากก็จะต้องสละชีพไปโดยเปล่าประโยชน์

นอกเสียจากความอดทนอดกลั้น เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

"สวี่จื่อซวง"

ในเวลานี้ หลินหยางก็หันหน้าแล้วตะโกนขึ้นมา

"แม่ทัพหลิน!"

สวี่จื่อซวงอดกลั้นต่อความโมโห แล้วรีบเดินเข้าไป

"หยงเย่.....อยู่ที่ไหน?"

หลินหยางกล่าวถามอย่างสงบนิ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน