สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3339

ออกมาจากสถานที่ก่อสร้าง สีหน้าของสวี่จื่อซวงก็ซีดเผือดมาโดยตลอด แม้แต่นั่งรถ สติก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"หัวหน้า เป็นอะไรไปเหรอ?"

อาเหม่ยที่ขับรถอยู่อดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม

แต่สวี่จื่อซวงไม่ได้สนใจพวกเขา รีบหยิบมือถือขึ้นมา และต่อสายไปยังเหลยฟู่

หลังจากที่นำเรื่องราวทั้งหมดแจ้งให้ทราบแล้ว เหลยฟู่ก็จมดิ่งอยู่ในความเงียบ

"หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย ท่านอาจจะไม่ค่อยรู้จักหยงเย่ที่อยู่นอกดินแดนดีนัก แต่ฉันสามารถบอกกับท่านได้แบบนี้เลยว่า ขอบเขตอิทธิพลของหยงเย่ครอบคลุมไปกว่าสิบสองประเทศ พวกเขาไม่ใช่จะสามารถทำลายให้พินาศย่อยยับได้อย่างง่ายดาย ถ้าหากแม่ทัพหลินบุ่มบ่ามดำเนินการ ผลลัพธ์ที่ตามมาคงไม่อาจจินตนาการได้อย่างแน่นอน ฉันจึงหวังว่าท่านจะสามารถเกลี้ยกล่อมแม่ทัพหลิน ให้แม่ทัพหลินได้โปรดหยุดดำเนินการด้วยเถอะค่ะ!"

น้ำเสียงของสวี่จื่อซวงเคร่งขรึม และเต็มไปด้วยความรีบร้อน

หลิงรวมทั้งอาเหม่ยและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ ต่างก็ตกตะลึง

ใครต่างก็ไม่คาดคิดว่า หลินหยางจะลงมือกับหยงเย่

"ทำอะไรในสถานการณ์เสี่ยงๆ จะต้องมีแผนรับมือเอาไว้ องค์กรของหยงเย่ที่มีอาณาเขตครอบคลุมไปกว้างใหญ่เช่นนี้ หากคิดจะจัดการก็คงจะยากลำบากจริงๆ ......" ในโทรศัพท์ เหลยฟู่พูดพึมพำ แล้วกล่าวด้วยเสียงเคร่งว่า: "คุณสามารถรวบรวมข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับสมาชิกและสถานที่ของหยงเย่ได้หรือไม่?"

"การรวบรวมไม่ใช่เรื่องยากค่ะ แต่ก็ไม่ครอบคลุมทั้งหมด และฉันไม่สามารถรับประกันได้" สวี่จื่อซวงกล่าวอีกว่า: "ตอนนี้ฉันกลัวว่าแม่ทัพหลินจะดื้อดึงไม่ฟังใคร ฉันได้ยินมาว่าเขาไม่เคยไปนอกดินแดน เขาจึงไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของนอกดินแดนโดยสิ้นเชิง ถ้าหากไม่สามารถล้อมปราบหยงเย่ได้ และถ้าหากเขาแก้แค้น เช่นนั้นความเสียหายที่จะเกิดขึ้นต่อแดนมังกรก็คงไม่อาจจะประมาณการได้......"

"หัวหน้าสวี่ ฉันเข้าใจในความกังวลของคุณนะ แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่คุณพูดถูกเป็นอย่างมาก......"

เหลยฟู่ทอดถอนใจยาว แล้วกล่าวอย่างจนใจว่า: "แม่ทัพหลินคนนี้เวลาทำอะไร บางครั้งก็ดื้อรั้นหัวแข็งเป็นอย่างมาก ในความเป็นจริง.....ฉันก็คิดว่าเขาจะต้องวางแผนรับมือเอาไว้อย่างแน่นอน คำพูดเกลี้ยกล่อมของฉัน อันที่จริงก็มีข้อจำกัด...."

"หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย ความหมายของท่านคือ......."

"ฉันจะนำเรื่องนี้รายงานต่อเบื้องบน และรายงานให้ทหารทางชายแดนตอนเหนือเตรียมพร้อม ในช่วงเวลาที่หลินหยางทำการล้มปราบจะไม่ทำการประมือกับศัตรูเป็นการชั่วคราว เพื่อทำหน้าที่ป้องกันการรุกรานทั้งหมด" เหลยฟู่กล่าวด้วยเสียงแหบพร่า

สวี่จื่อซวงที่อยู่บนรถและถือโทรศัพท์อยู่ คนก็ทึ่มทื่อไป

"หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย ท่าน.....ท่านสนับสนุน....การดำเนินการของแม่ทัพหลินในครั้งนี้เหรอคะ?"

"ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ? เขาเป็นถึงแม่ทัพมังกร แต่ฉันไม่ใช่ ฉันเป็นเพียงแค่หัวหน้าหน่วยยุทธการ เมื่อกล่าวอย่างเคร่งครัดแล้ว ฉันสมควรที่จะฟังเขานะ!"

"แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จบเห่แล้ว!"

สวี่จื่อซวงแทบจะคำรามออกมา

"หัวหน้าสวี่ กรุณาควบคุมอารมณ์ของคุณสักหน่อย ในเวลานี้ เรื่องที่คุณควรจะทำมากที่สุดก็คือร่วมมือช่วยเหลือแม่ทัพหลิน ทำภารกิจที่เขาได้มอบหมายให้คุณให้สำเร็จ ส่วนเรื่องอื่นๆ คุณไม่ต้องไปครุ่นคิดหรอก ฉันคิดว่าแม่ทัพหลินน่าจะมีแผนการรับมือที่ปรับให้เหมาะสมกับสถานการณ์แล้วล่ะ"

"แต่ว่า หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย......"

"ปฏิบัติตามคำสั่ง!"

เหลยฟู่ตัดบทคำพูดของสวี่จื่อซวง หลังจากนั้นก็วางสายไปโดยตรง

"หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลยคะ! หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย!"

สวี่จื่อซวงตะโกนสองสามคำติดต่อกัน เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์ถูกวางสายไปแล้ว จึงทำได้เพียงพิงเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเป็นอย่างมาก

อาเหม่ย จ้าวเซียงและคนอื่นๆ มองหน้ากัน แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

"หัวหน้า ตอนนี้....ควรจะทำอย่างไรดีคะ?"

หลิงลังเลใจเล็กน้อย แล้วกล่าวถามอย่างระมัดระวัง

สวีจื่อซวงเงียบไปเป็นเวลานาน

ในที่สุด เธอก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวด้วยเสียงอันแหบพร่าว่า: "ส่งสมาชิกทั้งหมดภายในทีมออกไป ให้ตรวจสอบและรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับหยงเย่ทันที ก่อนเที่ยงคืนในคืนนี้.....จะต้องส่งมอบให้แม่ทัพหลิน....."

"หัวหน้า....จะทำแบบนี้จริงๆ เหรอคะ?"

"แม่ทัพหลินเลือกเป็นผู้กระทำผิดของแดนมังกรเอง ไม่ใช่ฉัน ฉันได้พยายามขัดขวางเขาอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ฉัน....เป็นคนฐานะต่ำต้อยคำพูดไร้น้ำหนัก.....ปฏิบัติตามคำสั่งเถอะ......"

สวี่จื่อซวงกล่าวด้วยเสียงเบาๆ

ในเวลานี้ พละกำลังภายในร่างกายของเธอดูเหมือนจะหมดไป

ณ ชายแดนของแดนมังกร

เงาร่างที่สวมแว่นกันแดดสองคนเดินออกมาอย่างช้าๆ

บนถนนทะเลทรายโกบีที่อยู่ไม่ไกล มีรถจี๊ปสองสามคันจอดอยู่ริมถนน เพื่อรอคนทั้งสอง

"เฮ้ สหาย ยังสบายดีอยู่ไหม?"

งูหางกระดิ่งถอดแว่นกันแดดออก แล้วเดินไปหาชายที่มีชื่อแดนมังกรติดอยู่หน้ารถจี๊ป จากนั้นก็ยิ้มและโอบกอดอีกฝ่าย

แต่ท่าทีของอีกฝ่ายดูไม่กระตือรือร้น

ดูเหมือนว่างูหางกระดิ่งจะชินแล้ว จึงไม่ได้พูดอะไร และขอบุหรี่หนึ่งมวน จากนั้นก็ยืนสูบอยู่ข้างๆ

"ได้พูดอะไรไปบ้างไหม?"

ชายผู้นั้นกวาดสายตามองงูหางกระดิ่ง แล้วกล่าวถามอย่างเยือกเย็น

"วางใจได้สหาย คนของแดนมังกรไม่สามารถถามอะไรจากปากฉันได้แม้แต่ครึ่งคำ อีกทั้งพอพวกเราจะถูกจับตัว โทรศัพท์ของผู้นำสูงสุดก็โทรเข้ามา ไอ้หนุ่มแซ่หลินคนนั้นจึงถูกทำให้ตกใจไม่น้อย และปล่อยตัวพวกเราในทันที!"

งูหางกระดิ่งยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน