สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 334

หลินหยางลืมตาขึ้นทันทีและมองจางชิงหยูด้วยความเหลือเชื่อ

ซูกวงที่กำลังขับประตูอยู่มือสั่นทันที รถเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา เกือบจะชนขอบถนน

"คุณทำอะไร? ขับรถดีๆ สิ!" จางชิงหยูตกใจ รีบพูด

"ผมทำอะไร? ผมน่าจะถามคุณมากกว่า! คุณทำอะไรหน่ะ? เสี่ยวหยางเพิ่งจะกู้หน้าให้เรามา ทำไมคุณไม่รู้จักบุญคุณบ้าง? ยังจะให้เสี่ยวหยางหย่ากับเสี่ยวเหยียนอีกหรอ? คุณบ้ารึเปล่า? ลูกเขยเต่าทองขนาดนี้ พวกเราจะไปหาจากไหน?" ซูกวงรีบหยุดรถข้างทาง หันหน้ามาจ้องจางชิงหยู

"ลูกเขยเต่าทองหรอ? อากวง คุณคงไม่ใช่คนโง่มั้ง? หลินหยางเป็นใคร หรือว่าคุณยังไม่เข้าใจ? คุณเชื่อว่าเขาจะหาเฮลิคอปเตอร์มาได้สิบลำหรอ?" จางชิงหยูกระแทกเสียงอย่างเยือกเย็น พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"หมายความว่าอะไร?" ซูกวงตกใจ

"อะไรยังไม่เข้าใจอีกหรอ? คุณรู้ไหมว่าใครมาวันนี้หลังจากที่หลินหยางโทรศัพท์?" จางชิงหยูพูดอย่างเย็นชา

ซูกวงคิดอยู่พักใหญ่ สมองทื่อๆ ของเขาไม่เข้าใจว่าจางชิงหยูหมายความว่าอะไรและถาม: "ใคร?"

"เฮอะ ยังไม่รู้อีกว่าใคร? คุณนี่มันโง่จริงๆ! หม่าไห่ไง!"

"ประธานหม่าหรอ? คุณหมายความว่า..." ซูกวงหันหน้าไปมองหลินหยาง

จางชิงหยูจ้องหลินหยางด้วยสีหน้าจริงจังและพูด: "หลินหยาง ฉันถามคุณ คนที่คุณโทรก่อนหน้านั้นคือหม่าไห่ใช่ไหม?"

หลินหยางลังเลสักพัก พยักหน้า: "ใช่..."

หม่าไห่เป็นคนใช้คอนเน็กชั่นหาเฮลิคอปเตอร์มาได้สิบลำจริงๆ โชคดีที่สนามบินเจียงเฉินมีอยู่สิบกว่าลำ โดยสารแขกต่างๆ มา หม่าไห่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนเหล่านั้นก็เลยหามาได้ ความจริงแล้วหยางหัวกรุ๊ปไม่มีเฮลิคอปเตอร์

แต่จางชิงหยูไม่เข้าใจ

"นั่นแหละคือความจริง!" จางชิงหยูกระแทกเสียง พูดอย่างเรียบเฉย

"ชิงหยู คุณหมายความว่า...ทั้งหมดคือ..." ซูกวงพูดๆ หยุดๆ

จางชิงหยูกลับไม่ให้โอกาสให้เขาพูดต่อ:

"ใช่ ทั้งหมดประธานหลินเป็นคนจัดการ

"ประธานหลินหรอ?" หลินหยางแปลกใจ

"เฮลิคอปเตอร์สิบลำ ลำละ 40 ล้าน ทั้งหมด 400 กว่าล้าน นอกจากประธานหลินแล้ว ใครจะมีเงินเท่านี้ในเจียงเฉิน? นอกจากประธานหลินของพวกเราแล้ว ใครจะสามารถจัดการเก็บกวาดรถในที่จอดรถได้ภายในเวลาอันสั่น ทำให้หม่าไห่มาช่วยพวกเรา! คุณไม่เห็นคนนั้นหรอ ที่บอกว่าชุดของหลินหยางเดิมเป็นชุดที่เขาออกแบบ ชุดที่หลินหยางใส่อยู่นั้นเป็นของปลอมไหม พวกเราเข้าใจดี แต่ชายคนนั้นทำไมถึงบอกว่าเป็นของแท้หล่ะ? ไม่ใช่เพราะหม่าไห่ทำให้เขาพูดออกมาหรอ ทำให้ชายคนนั้นพูดออกมาให้ทุกคนเข้าใจ!" จางชิงหยูพูดด้วยความรุนแรง สายตาของเธอเกิดอารมณ์ เหมือนเธอมองออกทุกอย่าง

สีหน้าซูกวงตกใจ เอ่ยปาก: "ใช่...ทำไมผมคิดไม่ถึง... ภรรยา คุณนี่ฉลาดจริง!"

"ไม่ใช่เพราะฉันฉ,าด เพราะพวกเราเข้าใจขยะนี้อย่างมาก คุณเชื่อว่าเขาจะหาเฮลิคอปเตอร์มาได้ถึงสิบลำหรอ? เกรงว่ารถสิบคันเขายังหามาไม่ได้!" จางชิงหยูเหลือบมองหลินหยาง พูดอย่างไม่แยแส

ซูกวงยิ้มอย่างเก้ๆ กังๆ ไม่พูดอะไร

หลินหยางขมวดคิ้วและพูด: "แม่ ทำไมคุณไม่เชื่อว่าผมเป็นประธานหลินหล่ะ?"

ที่เขาทำทุกอย่างในวันนี้จริงๆ แล้วเขาไม่ได้คิดจะปิดบังตัวตนตัวเองอีกต่อไปแล้ว

แต่...เห็นได้ชัดว่าจางชิงหยูไม่มีทางเชื่อเรื่องไร้สาระนี่

"คุณคือประธานหลินหรอ? ฮ่าๆ เรื่องตลก คุณเลิกเสแสร้งเถอะ! ถ้าคุณคือประธานหลิน ฉันก็เป็นราชินีของอังกฤษแล้ว!"

จางชิงหยูหัวเราะ กระแทกเสียง: "ขยะ คุณอย่ามาเย่อหยิ่งที่นี่ คุณเป็นใคร? นี่ใช่สิ่งที่คุณควรพูดหรอ?"

หลินหยางสีหน้าเคร่งเครียด ไม่พูดอะไรต่อ

"สุดท้าย หลินหยาง คุณควรรีบหย่ากับเสี่ยวเหยียนเถอะ!"

จางชิงหยูพูดเร่ง

เมื่อเห็นพลังของประธานหลินในวันนี้ จางชิงหยูก็อดไม่ได้ที่อยากจะให้ซูเหยียนแต่งงานกับประธานหลิน

วันนี้ถ้าไม่มีประธานหลิน เธอจะลำบากแค่ไหน? และถ้าเธอเป็นแม่เขยของเขา อนาคตของเธอจะรุ่งโรจน์เพียงใด?

นึกถึงตอนตัวเองออกจากบ้านและมีแต่เฮลิคอปเตอร์ เลือดของจางชิงหยูคงสูบฉีดไม่หยุด

หลินหยางเงียบสักพัก พูดอย่างเฉยเมย: "ผมไม่เคยปฏิเสธการหย่ากับซูเหยียนเลย คุณพูดกับเธอสิ หาวันไปทำเรื่องหย่ากับผม"

"เฮอะ งั้นก็ดี นับว่ายังรู้ตัวดี!"

จางชิงหยูพูดอย่างเรียบเฉย ตะโกนใส่ซูกวง: "อากวง รีบขับรถ"