สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3350

"ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?"

"ไม่! เป็น.....เป็นไปไม่ได้....."

"แม่ทัพหลิน! คุณอยู่ไหน?"

"แม่ทัพหลิน!"

สวี่จื่อซวงเบิกตาโพลงมองไปรอบๆ

ฐานที่มั่นที่สามเต็มไปด้วยศพทั้งด้านในและด้านนอก ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นพวกทหารเถื่อน แต่ก็มีทหารของแดนมังกรที่เสียชีวิตจากการสู้รบอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

เมื่อมองเห็นฉากอันน่าสยดสยองนี้ หัวใจของสวี่จื่อซวงก็เป็นกังวลขึ้นมา

หลินหยางไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน ถ้ามีภัยอันตรายอะไรเกิดขึ้น เช่นนั้นจะต้องเกิดหายนะอย่างแน่นอน!

อย่างไรเสียฐานะแม่ทัพมังกรนี้ก็เป็นที่ประจักษ์อยู่แล้ว

หากแม่ทัพมังกรตาย มันจะทำลายขวัญกำลังใจของกองทัพแดนมังกรเป็นอย่างมาก

สวี่จื่อซวงรีบมองหาศพของหลินหยางทันที

แต่เมื่อค้นหาโดยรอบแล้ว ก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอย

และสิ่งที่ทำให้เธองุนงงเป็นอย่างยิ่งก็คือ ทำไมไม่มีใครอยู่ในฐานที่มั่นที่สามเลย?

หากกลุ่มกบฏโจมตีฐานที่มั่นที่สามจนได้รับชัยชนะ ก็น่าจะยึดครองสถานที่แห่งนี้โดยตรง และสร้างการป้องกันขึ้นมา!

และถ้าหากฐานที่มั่นที่สามโจมตีกลุ่มกบฏจนล่าถอยไป ที่นี่ก็น่าจะมีทหารอารักขาอยู่ที่จึงจะถูกต้อง

เพียงแต่ม่านแสงไม่สามารถเปิดออกได้ เพียงแค่อาศัยกำลังทหารของฐานที่มั่นที่สาม คิดที่จะปกป้องสถานที่แห่งนี้มันเป็นไปไม่ได้เลย

สวี่จื่อซวงค้นหาอีกหนึ่งรอบ และพบว่าไม่มีใครจริงๆ เธอจึงไม่ปกปิดซ่อนเร้นอีกต่อไป และค้นหาเบาะแสอย่างกล้าหาญ

เธอตรวจสอบการติดตั้งของม่านแสง

"มันถูกคนทำลายไปแล้ว ดูเหมือนว่าทหารอารักขาของฐานที่มั่นที่สาม.....จะดูท่าไม่ค่อยดีซะแล้ว....."

สวี่จื่อซวงบ่นพึมพำ

หวูด!!

เสียงแตรสัญญาณดังทอดเข้ามา

เธอเห็นทหารทางชายแดนตอนเหนือจำนวนมากปรากฏตัวนอกฐานที่มั่นที่สาม

ทุกคนหนุนเนื่องตามกันมา หลั่งไหลมาที่นี่

ราวกับกระแสน้ำที่ทรงพลัง

ไม่นาน ทั่วทั้งฐานที่มั่นที่สามก็ถูกล้อมรอบด้วยกองทัพใหญ่อย่างแน่นขนัด เบียดเสียดยัดเยียด

"หัวหน้าสวี่!"

ผู้อาวุโสเฉิงซานเหอรีบเดินเข้ามา จ้องมองไปยังศพที่เกลื่อนกลาดอยู่เต็มภูเขา และมองไปยังยอดเขาทิศใต้ที่แตกสลายอยู่ไม่ไกล พร้อมกล่าวอย่างเคร่งขรึม : "ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้น? กองทัพฐานที่มั่นที่สามล่ะ? แล้วศัตรูล่ะ?"

"ผู้อาวุโส ฉันก็ไม่รู้เช่นกัน ตอนที่ฉันมาถึง นอกจากศพแล้ว ที่นี่ก็ไม่มีใครเลย"

สวี่จื่อซวงกล่าวด้วยน้ำเสียงกระชับ : "ผู้อาวุโส เป็นไปได้ไหมที่ศัตรูจะรู้ล่วงหน้าว่าเราสนับสนุนสถานที่นี้ จึงถอนทัพไปอย่างกะทันหัน?"

เฉิงซานเหอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และหันไปกล่าวว่า : "ส่งคนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ ค้นหาบริเวณหนึ่งร้อยลี้ หากมีร่องรอยของศัตรู ให้มารายงานฉันทันที และจับมันมาสอบสวน!"

"ครับ ผู้อาวุโส!"

กองกำลังทหารหลายกลุ่มออกปฏิบัติการทันที

"ผู้อาวุโส ที่นี่มีคนรอดชีวิตอยู่!"

ในเวลานี้ ทหารนายหนึ่งร้องตะโกนเสียงดัง

ผู้คนต่างมองเข้าไปทันที

ทหารสองสามนายดึงทหารคนหนึ่งที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดออกมา ใบหน้าของทหารเถื่อนเต็มไปด้วยเลือด

ทหารเถื่อนได้รับบาดเจ็บที่ท้อง ถึงแม้ว่าจะรุนแรง แต่ก็ยังไม่ถึงแก่ชีวิต

ทีมแพทย์รีบทำการรักษาอย่างง่ายๆ

ทหารเถื่อนค่อยๆ เดินเข้ามา

"คนของพวกคุณล่ะ?"

ผู้บัญชาการท่านหนึ่งได้เดินไปข้างหน้า และเอ่ยถามอย่างโหดเหี้ยมอำมหิต

ทหารเถื่อนตกตะลึง จากนั้นก็มีสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก และตะโกนกล่าวอย่างตัวสั่นงันงก

"ปีศาจ....ปีศาจ.....ในกลุ่มของพวกคุณ.....มีปีศาจ....พวกคุณคือปีศาจ....."

ทุกคนต่างขมวดคิ้ว และสับสนงุนงง

"แม่งเอ๊ย มึงเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?"

ทหารคนนั้นตบหน้าทหารเถื่อนอย่างแรง จากนั้นก็นำปืนขึ้นมาจ่อไปที่หัวของเขา และตะคอกด้วยความโมโห : "รีบบอกความจริงมา ไม่อย่างนั้นกูจะยิงกบาลมึง!"

เมื่อเห็นกระบอกปืนสีดำสนิท ทหารเถื่อนคนนั้นจึงได้สติกลับมา แต่ยังคนสั่นสะท้านไปทั้งตัว

"เรา.....คนของเรา.....ไม่ใช่ว่าถูกพวกคุณโจมตีจนล่าถอยไปแล้วเหรอ...."

"โจมตีจนล่าถอย?"

ทุกคนต่างตกตะลึง

"ถูกพวกเราโจมตีจนล่าถอยเหรอ?"

ผู้คนมองหน้ากันไปมา และรู้สึกงุนงง

"พวกเราเพิ่งจะมาถึง! จะโจมตีคนของพวกคุณจนล่าถอยได้อย่างไร?"

ผู้บัญชาการท่านหนึ่งเดินเข้ามา และกล่าวอย่างเย็นชา : "หรือคุณหมายถึงทหารอารักขาของฐานที่มั่นที่สาม?"

"ฉัน....ฉันไม่รู้......ฉันไม่รู้จริงๆ .....ฉันไม่รู้อะไรเลย อย่าถามอีกเลย! อย่าถามฉันอีกเลย!"

ทหารเถื่อนคนนั้นดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง เขากุมหัวและกรีดร้อง เหมือนกับคนสติแตกก็ไม่ปาน

ผู้บัญชาการยังคิดที่จะถามต่อ แต่ก็ถูกเฉิงซานเหอห้ามเอาไว้

"ไม่ต้องถามเขาแล้ว คุณถามก็ไม่ได้อะไรหรอก"

เฉิงซานเหอกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ผู้อาวุโส เช่นนั้นตอนนี้เราควรจะทำอย่างไรดีล่ะ?"

"ซ่อมแซมม่านแสงอย่างรวดเร็ว เก็บกวาดสนามรบ เพื่อฟื้นฟูการป้องกันการรุกรานของฐานที่มั่นที่สาม! ส่วนเรื่องอื่นๆ ค่อยตรวจสอบทีหลัง!"

"ครับ!"

ทุกคนรีบปฏิบัติการทันที

"ผู้อาวุโส!"

ในเวลานี้ เสียงตะโกนของทหารนายหนึ่งได้ดังมาจากระยะไกล

ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปทันที

เมื่อทุกคนเข้าใกล้ทหารคนนี้ ทุกคนล้วนตกตะลึงอ้าปากค้าง

ข้างๆ ทหารคนนั้น มีศพที่ดำไหม้เกรียม และบนพื้นยังมีหลุมจำนวนมาก

"คนเหล่านี้ เหมือนกับถูกฟ้าผ่าตายเลย!"

ทหารคนหนึ่งได้เดินเข้าไปตรวจสอบ ฉับพลันก็ตกใจร้องเสียงหลง และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ : "ผู้อาวุโส! คนคนนี้คือ.....เจสันครับ!"

"อะไรนะ? ผู้บังคับบัญชาใหญ่ของทหารเถื่อนนะเหรอ?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน