สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3349

"อะไรนะ?"

อวี๋หลางเบิกตาโพลง มองดวงตาคู่นั้นของหลินหยาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ

แสงแห่งเทพนี้ ไม่ใช่นักรบธรรมดาๆ จะมีอยู่ในครอบครองอย่างแน่นอน

"หรือว่า.....มันจะเป็นพลังปราณบารมีของเทพเซียนแห่งแผ่นดิน?"

อวี๋หลางรู้สึกขนหัวลุก เขาตกใจจนเนื้อเต้น ความหนาวเย็นพุ่งขึ้นไปถึงกระหม่อม

เขาคือคนของแดนมังกร เขาเคยได้ยินคนพูดถึงดินแดนในตำนานแห่งนี้มาก่อน

เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

แต่ตอนนี้ นอกจากดินแดนในตำนานแห่งนี้แล้ว เดิมทีไม่มีดินแดนใดที่สามารถเทียบเคียงกับความแข็งแกร่งของหลินหยางในตอนนี้ได้เลย

"มิน่าล่ะคนคนนี้ถึงได้เรียกตนเองว่าเทพ.....มิน่าล่ะ....."

ริมฝีปากของอวี๋หลางสั่นเทา ดวงตาสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง

เขาไม่กล้าลังเลใจ รีบถอยหลังอย่างต่อเนื่อง และเร่งรวบรวมคำสาปโลหิตมารต่อไป

ในม่านพลังสีแดงเลือดขนาดใหญ่กลายเป็นฝ่ามือจำนวนมาก และโจมตีสังหารเข้าไปที่หลินหยางอย่างดุเดือด

แต่หลินหยางไม่ได้สนใจฝ่ามือที่จู่โจมเข้ามา ร่างกายเคร่งขรึม ม่านแสงหลากสีสันซัดสาดอยู่รอบๆ ตัวเขา

ม่านแสงเหล่านี้ถูกเปลี่ยนด้วยพลังแห่งสวรรค์เปรียบเสมือนเกราะป้องกันร่างกาย มันวนเวียนอยู่รอบตัวหลินหยางและงูหางกระดิ่งที่เขาจับเอาไว้

หลินหยางจับงูหางกระดิ่งไว้ด้วยมือเดียว เขาลงมาจากอากาศ และพุ่งตรงเข้าไปที่อวี๋หลาง

มือโลหิตที่ราวกับกรงเล็บปีศาจจู่โจมเข้ามาที่หลินหยาง แต่เดิมทีมันไม่สามารถทะลุทะลวงผ่านม่านแสงที่ครอบคลุมเอาไว้ได้

อวี๋หลางตกใจอย่างมาก เขาล่าถอยอย่างต่อเนื่อง และเร่งรวบรวมคำสาปโลหิตอีกครั้ง ใช้มือโลหิตจำนวนมาก สร้างเป็นโล่ป้องกันมือโลหิต ขวางกั้นหลินหยางเอาไว้

แต่ท้ายที่สุดน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ

โล่มือโลหิตเพิ่งจะปรากฏออกมา ก็ถูกหลินหยางดีดนิ้วมือ ปล่อยพลังแห่งสวรรค์ออกไป เจาะทะลุทันที

พละกำลังของทั้งสองฝ่ายช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน!

ดวงตาของอวี๋หลางเบิกโพลง เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

ทักษะอสูรโลหิตที่เขาที่หยิ่งทระนงตน คาดไม่ถึงว่ามันจะไม่สามารถทำอะไรหลินหยางได้เลย.....

"ไม่จริง มันต้องเป็นเพราะพลังของคำสาปไม่แข็งแกร่งพอ! อย่างแน่นอน!"

ริมฝีปากของอวี๋หลางซีดเผือด และเร่งรวบรวมคำสาปอย่างบ้าคลั่ง

เลือดสดๆ ในศพนับไม่ถ้วนทุกหนทุกแห่งเหมือนกับถูกดึงดูดก็ไม่ปาน พวกมันหลั่งไหลไปยังเกราะป้องกันขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่อง

สีแดงสดบนเกราะป้องกันก็เริ่มดูน่าสะพรึง พลังของคำสาปโลหิตเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

"ตายซะเถอะ!"

อวี๋หลางคำราม ยกมือขึ้นคว้าในอากาศ

ครืน!

กระแสโลหิตจู่โจมเข้ามาตรงหน้าหลินหยางทันที กระแสโลหิตได้กลายเป็นมือขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว พร้อมกับจับหลินหยางเอาไว้

สายตาของหลินหยางเย็นชา เขาโจมตีไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน และคาดไม่ถึงว่าจะใช้ร่างกายปะทะเข้ากับมือโลหิตจนแหลกสลายเป็นชิ้นๆ และเข้ามาถึงตรงหน้าอวี๋หลางในชั่วพริบตา

อวี๋หลางรีบชักดาบออกมาจากระหว่างเอว และแทงไปที่หลินหยาง

ชิ้ง!

ดาบนั้นราวกับปะทะกับเหล็กกล้า มันส่งเสียงดังกังวาน จากนั้นก็โค้งงอและแตกหักไป

"นี่มันอะไรกัน?"

อวี๋หลางตกตะลึงอ้าปากค้าง

กึ๊ก!

หลินหยางยื่นมือออกไปจับคอของอวี๋หลาง และยกเขาขึ้นมา

อวี๋หลางดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ต้องการจะหลุดจากการผูกมัดของหลินหยาง แต่กลับไม่เป็นผล

"ในฐานะคนของแดนมังกร คุณจะเสาะแสวงหาลาภยศ ฉันจะไม่คัดค้านเลย แต่คุณกลับมาฆ่าเพื่อนร่วมชาติของตนเอง ฉันจึงไม่สามารถทนได้!"

"อย่าฆ่าฉันเลย! ฉันมีข้อมูลสำคัญที่สามารถบอกคุณได้! ขอเพียงแค่คุณปล่อยฉัน....คุณอยากรู้อะไร.....ฉันจะบอกคุณให้หมดเลย....."

อวี๋หลางแกะข้อมือของหลินหยาง และกรีดร้องออกมาอย่างยากลำบาก

"ขอโทษนะ ฉันไม่ได้อยากรู้"

หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นก็ส่งพลังออกไปทันที

กร๊อบ!

คอของอวี๋หลางถูกหักโดยตรง

จากนั้น

ปัง!

ร่างของเขาระเบิดออก พลังแห่งสวรรค์บดขยี้ร่างกายของเขา

ละอองเลือดได้ตกลงมาพร้อมกับศีรษะของอวี๋หลาง และค่อยๆ กระจายออกไป

อวี๋หลาง ตายแล้ว

งูหางกระดิ่งอยู่ข้างๆ กลายเป็นก้อนหินทันที

ความหวาดกลัวอันไม่มีที่สิ้นสุดผุดขึ้นมาในดวงตาของเขา.....

คำสาปโลหิตมารค่อยๆ พังทลายลงไปพร้อมกับการตายของอวี๋หลาง

และพร้อมกับการพังทลายนี้ ยังมีงูหางกระดิ่งอีกด้วย

"ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณรู้ ก็ควรจะบอกความจริงมากับฉันมาทั้งหมดใช่ไหม?"

หลินหยางหันไปมองงูหางกระดิ่ง และเอ่ยถามอย่างสงบนิ่ง

"ฉันบอกแล้ว.....ฉันจะบอกทั้งหมด....นายท่านอยากรู้อะไรฉันจะบอกคุณให้หมดเลย...."

ฟันของงูหางกระดิ่งสั่นระริก และตะโกนอย่างตัวสั่นงันงก

"ดีมาก!"

หลินหยางพยักหน้า และโยนงูหางกระดิ่งออกไปยังกลุ่มนักรบที่อยู่นอกคำสาป

ตึง!

งูหางกระดิ่งกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง หัวแตกเลือดไหลอาบ

แต่เขาไม่กล้าวิ่งหนี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน