สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3348

งูหางกระดิ่งตกตะลึง มองไปยังข้างๆ ของอวี๋หลาง

แต่ก็เห็นเพียงภาพด้านหลังอันยุ่งเหยิง

ถึงแม้มันจะเต็มไปด้วยภาพเลือด ที่คล้ายกับยันต์และคาถา ซึ่งมหัศจรรย์เป็นอย่างมาก แต่มองไม่ออกถึงอาวุธอันร้ายแรงอะไรโดยสิ้นเชิง

"สิ่งนี้จะสามารถจัดการหมอเทวดาหลินคนนั้นได้เหรอ? ฉันจูงสุนัขสองตัวไปฉี่ แล้วก็ไปขี้ยังดูดีกว่าคุณเลย!"

งูหางกระดิ่งซักถามอย่างงกๆ เงิ่นๆ

"คุณจะไปรู้อะไร? นี่คือทักษะต้องห้ามทั้งหมดที่ฉันเรียนมาจากแดนมังกร คุณสนใจเพียงแค่ไปทำตามที่ฉันบอกก็พอ แล้วล่อลวงไอ้คนแซ่หลินคนคนนั้นให้เข้ามา พอฉันจับตัวเขาเอาไว้ได้ ทหารฐานที่มั่นที่สามเหล่านี้ก็จะสูญเสียเสาหลัก และการโจมตีเขาจนพ่ายแพ้ก็เป็นเพียงแค่เรื่องในไม่ช้าก็เร็ว"

อวี๋หลางกล่าวอย่างนิ่งๆ

ในคำพูดเต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง

"แต่ว่า....ไอ้หมอนั่นมันน่ากลัวเกินไป! เขาสามารถฆ่าคนได้หลายร้อยคนด้วยกระบวนท่าเดียว ถ้าหากฉันเข้าไป ยังจะกลับมาได้อีกเหรอ?"

งูหางกระดิ่งกล่าวถามด้วยตัวที่สั่นระริก

"ทำไม? กลัวเหรอ? มีสุภาษิตโบราณในแดนมังกรกล่าวว่า ความร่ำรวยมีเกียรติพบได้ในอันตราย งูหางกระดิ่ง คุณต้องการจะทุ่มเทชีวิตในการทำงานให้หยงเย่ไปชั่วชีวิต หรืออยากจะร่ำรวยมีเกียรติไปชั่วชีวิตล่ะ? คุณเป็นคนเลือกเอง โอกาสมีให้สำหรับคนที่พร้อมเท่านั้นล่ะ!"

อวี๋หลางกล่าวอีก

งูหางกระดิ่งก้มหน้าครุ่นคิด ผ่านไปครู่หนึ่งจึงกัดฟัน แล้วกล่าวว่า: "ฉันจะไปหาผู้บัญชาการ!"

พูดจบ ก็หันหลังกลับและวิ่งไปยังเนินเขาทันที

ผู้บัญชาการในเวลานี้กำลังรีบระดมกองกำลังทหารอยู่ ตั้งใจที่จะสกัดกั้นการตอบโต้ของฐานที่มั่นที่สาม

เห็นงูหางกระดิ่งเข้ามา จึงอดไม่ได้ที่จะโมโห

"พวกคุณคงไม่ได้คิดที่จะหนีออกจากสนามรบใช่ไหม? ฉันบอกพวกคุณแล้ว ในเมื่อคนของหยงเย่ของพวกคุณมาเข้าสนามรบแล้ว ก็คือทหารของฉัน หากสงครามนี้ยังไม่สิ้นสุดลง พวกคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหนทั้งสิ้น!"

ผู้บัญชาการที่ไว้หนวดเครากล่าวอย่างเยือกเย็น

"ผู้บังคับบัญชาเจสัน ท่านเข้าใจผิดแล้วครับ ฉันไม่ได้คิดที่จะหลบหนีออกจากสนามรบ ฉันเพียงแค่ต้องการให้ท่านกรุณาส่งกองกำลังมาให้ฉันหน่วยหนึ่ง ฉันวางแผนที่จะไปขัดขวางไอ้หมอนั่นครับ!"

งูหางกระดิ่งกล่าวอย่างเคารพนบนอบ

"ห๊ะ?"

ผู้บัญชาการที่ไว้หนวดเคราประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เห็นงูหางกระดิ่งเข้ามาขอกองกำลังเอง จึงกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: "ได้! ฉันจะนำกองกำลังให้กับคุณหน่วยหนึ่ง ฟังนะ ถ้าหากขวางไอ้หมอนั่นไว้ไม่ได้ ฉันจะส่งทหารไปจัดการคุณ!"

"ผู้บังคับบัญชาวางใจได้ครับ!"

งูหางกระดิ่งฉีกยิ้ม ไม่นานก็พากองกำลังนับพันคนมุ่งหน้าไปยังทางด้านของหลินหยาง

กองกำลังนับพันคนนี้เป็นทหารที่มีความสามารถและแข็งแกร่งมากที่สุดในบรรดาทหารเถื่อน

พวกเขามีอาวุธครบมือ มีทั้งปืนและชุดเกราะที่ทันสมัยที่สุด

ในขณะที่เข้าใกล้หลินหยาง ก็ต้องต่อสู้กับทหารของฐานที่มั่นที่แข็งแกร่งกว่าสิบคน

งูหางกระดิ่งไม่กล้าเข้าไปใกล้มาก จึงหยุดอยู่ในที่ที่ห่างจากหลินหยางหนึ่งกิโลเมตร แล้วตะโกนสุดเสียงว่า: "คุณหลิน ยังจำฉันได้ไหม?"

หลินหยางได้ยินเช่นนี้ จึงหันหน้ามองไปยังงูหางกระดิ่ง

"คาดไม่ถึงเลยว่าคุณจะอยู่ที่นี่ ดูเหมือนว่าม่านแสงของฐานที่มั่นที่สามที่ไม่อาจเปิดได้ จะเป็นผลงานชิ้นเยี่ยมของหยงเย่ของพวกคุณใช่ไหม?"

หลินหยางกล่าวอย่างนิ่งๆ

"คุณหลิน ตราบใดที่มีหยงเย่ของพวกเราอยู่ คุณถูกกำหนดไว้แล้วให้ไม่อาจชนะสงครามครั้งนี้ได้ คุณเพียงแค่ถูกพวกเราเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า และจะกลายเป็นเพียงหินรองใต้เท้าให้เราก้าวไปถึงจุดสูงสุดเท่านั้น! คุณหลิน คุณ ทำไม่ได้หรอก!"

งูหางกระดิ่งหรี่ตาเยาะเย้ย ในคำพูดแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยกมือขึ้นแล้วคว้าตัวงูหางกระดิ่ง โดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย

งูหางกระดิ่งตกใจจนหน้าถอดสี จึงรีบดึงทหารทั้งสองที่อยู่ข้างหน้า เพื่อมาเป็นโล่ป้องกัน จากนั้นคนก็วิ่งหนี

ด้วยความจนตรอกเป็นอย่างมาก

"ฉันเคยปล่อยพวกคุณไปแล้ว เพราะเยี่ยหวังของพวกคุณสัญญาว่าตราบใดที่ฉันไม่ฆ่าพวกคุณ เขาก็จะไม่แทรกแซงสงครามชายแดนตอนเหนือ คาดไม่ถึงว่าเขาจะกลับกลอก และฉันก็ไม่ควรที่จะเชื่อเขา เช่นนั้น วันนี้ ฉันจะเอาชีวิตของคุณไปด้วย!"

หลินหยางตะโกนอย่างเย็นชา และกระโดดไปข้างหน้า ไล่ตามไปสังหารงูหางกระดิ่ง

งูหางกระดิ่งวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

พลังของหลินหยางน่าสะพรึงกลัวเกินไป

อีกทั้งเขาในเวลานี้ไม่มีการสงวนพลังแม้แต่น้อย และเปิดใช้งานพลังแห่งสวรรค์ทั้งหมดโดยตรง

กองกำลังทหารของศัตรูที่อยู่โดยรอบถูกพลังแห่งสวรรค์ของเขาสั่นคลอน จนวิ่งหนีกันอุตลุด

อุปสรรคใดๆ

ก็ไม่อาจขัดขวางได้!

"เขามาแล้ว! เขามาแล้ว!"

"อวี๋หลาง! ท่านอวี๋หลาง! รีบช่วยชีวิตฉันเร็วเข้า!"

งูหางกระดิ่งวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน มุ่งตรงไปทางอวี๋หลาง

แต่ทว่าอวี๋หลางยืนอยู่นิ่งๆ ใจกลางคำสาปโลหิต จ้องมองหลินหยางเข้ามาใกล้อย่างเย็นชา

"ท่านอวี๋หลาง? ท่านยืนนิ่งทำอะไรกัน?"

งูหางกระดิ่งกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ

แต่วินาทีต่อมา

ฮู!

พลังแห่งสวรรค์อันน่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏออกมา ราวกับมือใหญ่ที่มองไม่เห็น โอบล้อมงูหางกระดิ่งเอาไว้

งูหางกระดิ่งไม่มีทางหนีทีไล่ให้ต่อต้านโดยสิ้นเชิง และถูกมือใหญ่นี้ดึง จนลอยไปหาหลินหยางกลางอากาศ

"อย่าฆ่าฉันเลย! ขอร้องเถอะคุณอย่าฆ่าฉันเลย! คุณหลิน ไว้ชีวิตฉันเถอะ!"

งูหางกระดิ่งตัวสั่นงันงก ร้องคร่ำครวญจะเป็นจะตาย

"ฉันเคยไว้ไว้ชีวิตคุณแล้ว แต่ดูเหมือนว่าคุณกับเจ้านายของคุณจะไม่เห็นคุณค่าของตัวเองเอาเสียเลย"

หลินหยางจ้องมองงูหางกระดิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย็นชาแล้วกล่าว

งูหางกระดิ่งอยากจะร้องไห้ ไม่รู้จะพูดอะไรดี

แต่หลินหยางไม่ได้วางแผนที่จะฆ่าเขา

ในฐานะองค์กรข่าวกรองของหยงเย่ งูหางกระดิ่งกุมข้อมูลที่เกี่ยวกับหยงเย่จำนวนมาก

ถ้าหากสามารถงัดอะไรบางอย่างออกมาจากในปากของคนคนนี้ได้ สำหรับการกวาดล้างหยงเย่ ก็จะช่วยได้อย่างมหาศาล

หลินหยางไม่ใช่คนที่ถูกยั่วโมโห หรือยั่วยุได้ง่ายๆ

สาเหตุที่เขาไล่โจมตีงูหางกระดิ่ง ก็เพราะว่ารู้สถานะของคนคนนี้ในหยงเย่

"คุณก็คือแม่ทัพมังกรอันดับสามของแดนมังกรใช่ไหม? ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะปล่อยเขาไป จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นอย่างว่านอนสอนง่าย และยอมจำนนขอให้ไว้ชีวิต! เพราะมีเพียงแค่วิธีนี้เท่านั้น ที่จะมีชีวิตรอดได้!"

เสียงหัวเราะเบาๆ ลอยมาจากในอากาศ

หลินหยางส่งสายตามองไป

คนที่พูด ก็คืออวี๋หลาง

"คุณเป็นใคร?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน