สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3359

หลินหยางคอยฟังการแนะนำตัวของหลางหวู่อย่างเงียบๆ พร้อมกับค่อยๆ กำหมัดแน่น

"อูเสวี่ยคือวิธีการเก่าแก่วิชาหนึ่งและบังเอิญเป็นทักษะวิชาชนิดเดียวกันกับที่กลุ่มคนบางส่วนของประเทศฟาโปทางตะวันตกเชี่ยวชาญกัน! ว่ากันว่าทักษะวิชาอูเสวี่ยนี้จำเป็นต้องสังเวยชีวิตคนในการทำพิธี ฉะนั้นทุกครั้งที่ทักษะวิชานี้ถูกกระตุ้นขึ้นก็จะหมายความว่าจะต้องมีคนจำนวนมากที่ต้องตายลง และนี่ก็เป็นหนึ่งเหตุผลที่หลายประเทศต่างพากันห้ามและระงับใช้ทักษะวิชานี้!"

"แต่เมื่อมีสงครามระหว่างประเทศมหาอำนาจ ทหารก็มักถูกหลอกใช้ทุกวิถีทางและประเทศฟาโปเองก็ไม่ได้ให้ความสนใจเรื่องนี้เลยสักนิด พวกเขาไม่ได้ใช้อำนาจชนิดนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่เดิมพวกเขาใช้นักโทษในการลงมือ แต่สุดท้ายเมื่อนักโทษมีไม่เพียงพอก็ใช้ทาสและถึงขั้นใช้ทหารบางส่วนในการกระตุ้นการทำงานของทักษะวิชานี้ ฉะนั้นทหารของเราจึงเจ็บตัวไม่น้อยกับทักษะวิชาที่ชั่วร้ายนี้!"

เมื่อหลางหวู่พูดมาถึงตรงนี้ก็ต่อยหมัดไปที่ก้อนหินก้อนใหญ่อย่างแรง

จากนั้นก้อนหินขนาดใหญ่เกือบเท่าตัวก็แตกลงเป็นเสี่ยงๆ

หลินหยางเงียบอยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นก็ถามเสียงแหบแห้ง "ตอนนี้พ่อมดโลหิตเหล่านี้อยู่ที่ไหนเหรอ?"

"พวกเขาแอบซ่อนตัวอยู่หลังสนามรบและไม่ปรากฏตัวให้เห็นง่ายๆ ประเทศฟาโปเองก็ไม่กล้าใช้อำนาจของพ่อมดโลหิตโดยพลการ หากสถานการณ์การรบเป็นไปในทางที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนักก็มักให้คนเหล่านี้เคลื่อนไหวควบคุม พวกเขาเองก็กลัวจะถูกองค์กรสหประชาชาติเข้ามาเก็บหลักฐาน! ซึ่งอาจมีผลกระทบต่อการรบของพวกเขาได้ แต่เพราะความโหดร้ายและน่ารังเกียจของพวกเขาเองจึงทำให้ทหารชายแดนทางตอนเหนือของเราไม่สามารถโจมตีพวกเขาลงอย่างราบคาบได้!"

หลางหวู่ถอนหายใจ

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

หลินหยางพยักหน้าและกล่าว "หลางหวู่ คุณส่งทีมพาพวกเขาเดินทะลุเทือกเขากังเพื่อกลับไปยังฐานที่มั่นที่สามและขังไว้ แล้วลองสอบสวนดูว่าพวกเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับพ่อมดโลหิตไหม ส่วนคนที่เหลือให้ตามผมไปทำแนวป้องกันเข้าใจไหม?"

"วางแนวป้องกัน?"

หลางหวู่ตกใจและจากนั้นก็เข้าใจได้ทันทีพร้อมกับทำหน้าตึงเครียด "ผู้บัญชาการหลิน คุณหมายความว่า..."

"ผมเองก็ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสจะมาถึงหุบเขาม้าได้ทันเวลาไหม ถ้าไม่ทัน ผมจำเป็นต้องคอยสกัดกองกำลังอันชิงอยู่ที่นี่ หากสามารถยื้อเวลาเพื่อรอผู้อาวุโสมาถึงได้ก็คงมีหวังว่าจะสามารถทำลายกองกำลังหลักอันชิงได้ที่นี่ แบบนี้กองกำลังอันชิงจะได้รับผลกระทบอย่างหนักหนาและสงครามชายแดนตอนเหนือจะต้องสงบลงได้อย่างแน่นอน!"

หลางหวู่รู้สึกตื่นเต้นและรีบกล่าว "ผู้บัญชาการหลินวางใจได้ ผมจะรีบไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ!"

เมื่อพูดจบเขาก็วิ่งหันหลังออกไป

สวี่จื่อซวงมองไปที่หลางหวู่ด้วยความประหลาดใจและจากนั้นก็หันไปมองหลินหยางอยู่นานก่อนจะกล่าวออกไปอย่างเหม่อลอย "คุณคิดจะหวังพึ่งคนเพียงไม่กี่พันคน...ไปสกัดกั้นกองกำลังอันชิงที่มีจำนวนนับหมื่นอย่างนั้นเหรอ? ผู้บัญชาการหลิน คุณบ้าไปแล้วเหรอ?"

"หัวหน้าสวี่ ดูเหมือนว่า...คุณจะไม่ใช่ทหารที่แท้จริงสินะ"

หลินหยางส่ายหน้าด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน