สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3358

หลินหยางฟังคำแนะนำของหลางหวู่อย่างเงียบๆ หมัดก็ค่อยๆกำแน่นขนัด

“อูเสวี่ยเป็นวิธีการทักษะโบราณชนิดหนึ่ง ซึ่งคนบางกลุ่มทางทิศตะวันตกของประเทศฟาโปจะมีความสามารถเรื่องนี้ ! เล่ากันว่าทักษะอูเสวี่ย จำเป็นต้องสังเวยด้วยการใช้ชีวิตคน ดังนั้นทุกครั้งที่มีการขับเคลื่อนทักษะอูเสวี่ย นั่นก็หมายความว่าจะมีคนจำนวนมากต้องตาย จึงมีคำสั่งห้ามไม่ให้ทุกประเทศทั่วโลกใช้ทักษะนี้ เพราะมันคือการทำผิดต่อมนุษย์เป็นอย่างมาก!”

“แต่ประเทศมหาอำนาจต่อสู้กัน การทำสงครามย่อมมีกลอุบายหลอกหลวง ไม่ได้ด้วยเล่ห์กลก็เอาด้วยคาถา ประเทศฟาโปจะมาสนใจสิ่งเหล่านี้เหรอ? พวกเขาไม่ได้ใช้กลอุบายนี้ครั้งแรก ตอนแรกพวกเขาใช้นักโทษ ภายหลังนักโทษไม่พอใช้ ก็ใช้เชลย จนกระทั่งถึงขั้นมาใช้ทหารก็มี…เพราะความน่ากลัวของวิธีการชั่วร้ายนี้ ทหารของพวกเราถึงได้ลำบากไม่น้อย!”

หลางหวู่พูดถึงตรงนี้ ก็กำหมัดชกก้อนหินที่อยู่ข้างๆ

ก้อนหินที่สูงเกือบเท่าคนแตกกระจุยทันที

หลินหยางเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า:“ตอนนี้อูเสวี่ยเหล่านี้อยู่ที่ไหน?”

“พวกเขาหลบซ่อนตัวอยู่แนวหลังสนามรบ ไม่ให้คนพบเห็นง่ายๆหรอก ส่วนประเทศฟาโปเองก็ไม่กล้าใช้ทักษะอูเสวี่ยตามอำเภอใจ แค่เริ่มใช้ตอนที่สถานการณ์สนามรบไม่ราบรื่น พวกเขาก็กลัวถูกนานาประเทศจับผิด! เพราะเมื่อถูกพูดวิจารณ์เกิดความไม่ราบรื่น ก็ย่อมส่งผลกระทบต่อพวกเขาเช่นกัน และเพราะกระทำชั่วร้ายเช่นนี้ของพวกเขา ที่ทำให้เป็นเวลานานมากที่กองทัพเหนือของพวกเราไม่สามารถโจมตีให้พวกเขาพ่ายแตกกระเจิงได้!”

หลางหวู่ถอนหายใจพูดขึ้น

“เป็นอย่างนี้นี่เอง”

หลินหยางพยักหน้า พูดว่า: “หลางหวู่ คุณส่งทหารจำนวนหนึ่งเอาคนเหล่านี้ทะลุผ่านถึงเทือกเขาเหล็กกล้าไปนะ จับกลับไปขังไว้ฐานที่สาม แล้วดูว่าจะถามข่าวเกี่ยวกับอูเสวี่ยได้หรือไม่ ส่วนคนที่เหลือตามผมมาสร้างเกาะป้องกัน เข้าใจไหม?”

“สร้างการป้องกันเหรอ?”

หลางหวู่มึนงง ทันใดนั้นก็เข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาทันที เขาพูดด้วยสีหน้าตึงเครียดว่า:“แม่ทัพหลิน คุณหมายความว่า….”

“ผมก็ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสจะมาถึงหุบเขาม้าได้ทันเวลาไหม ถ้ามาไม่ทัน พวกเราจำเป็นต้องสกัดกองกำลังอันชิงอยู่ที่นี่ หากยืดเวลาออกไปจนผู้อาวุโสมาถึง ก็มีโอกาสที่จะสามารถทำลายกองทัพหลักของกองกำลังอันชิงอยู่ตรงนี้ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อกองกำลังอันชิงได้รับความเสียหาย สถานการณ์การสู้รบดินแดนทางเหนือย่อมจะสงบสุข!”

หลางหวู่ยืดอกผายไหล่ผึ่งด้วยความฮึกเหิม แล้วพูดว่า: “แม่ทัพหลินวางใจ ผมจะรีบไปจัดการทันที!”

เมื่อพูดเสร็จ คนก็วิ่งออกไป

สวี่จื่อซวงมองหลางหวู่ด้วยสีหน้าแปลกๆ อีกทั้งมองไปทางหลินหยาง หลังจากนั้นจึงพูดด้วยความมึนงงตื่นตะลึงว่า:“คุณจะอาศัยเอาทหารพันกว่าคนนี้….ไปต้านกองกำลังเป็นหมื่นนายของกองกำลังอันชิงเหรอ? แม่ทัพหลิน คุณบ้าหรือเปล่า?”

“หัวหน้าสวี่ ดูแบบนี้แล้ว…คุณไม่ใช่ทหารที่แท้จริงเลยนะ”

หลินหยางส่ายหน้าไปมาด้วยความผิดหวัง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน