สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3364

หลินหยาง จ้องไปที่ค่ายกลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นยกมือขึ้นและใช้ไฟประหลาดจุดไฟให้ท่วมเนื้อสัตว์ประหลาด

ฉู่ ฉู่ ฉู่...

เนื้อสัตว์ประหลาดถูกเผาไหม้และส่งเสียงโหยหวนไม่หยุด

ราวกับว่าเป็นคนมีชีวิตที่ถูกทรมานในเปลวเพลิงทั้งเป็น

แต่ไม่นานเสียงนั้นก็เงียบลง

เนื้อสัตว์ประหลาดก็ค่อยๆตายไป

เมื่อผู้คนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ครื่นน....

ในตอนนั้นเอง พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน

เห็นเพียงผู้นำอาวุโสนำกองกำลังจากทางเหนือจำนวนมากมาที่สถานที่แห่งนี้

“แม่ทัพหลิน!”

ผู้อาวุโสลงจากรถแล้วรีบถามไถ่อย่างกระตือรือร้น: "เจ้าไม่เป์นไรใช่ไหม?"

“ท่านผู้นำอาวุโส ข้าสบายดี อันชิงหนีไปทางฝั่งขวาแล้ว! โปรดรีบไล่ตามเขาไปเร็วๆ!”

หลินหยางตะโกน

"ได้!"

ผู้อาวุโสเฉิงซานเหอพยักหน้าและนำกองทัพขนาดใหญ่มุ่งหน้าไปหาอันชิงทันที

หลินหยางหมอบลงและเพ่งมองไปที่ค่ายกลเลือดด้วยสายตาที่ให้ความสนใจ

“แม่ทัพหลิน หรือว่าพบอะไรงั้นเหรอ?”

สวี่จือซวงวิ่งเหยาะๆมาและถาม

“ค่ายกลเลือดมันแปลกๆ นะ”

หลินหยางใช้มือปิดค่ายกลเลือด จากนั้นก็ออกแรงเล็กน้อย

ฟู่ว!

ไฟประหลาดอันน่าสะพรึงกลัวจุดขึ้นมาจากฝ่ามือของเขาอีกครั้ง เผาค่ายกลเลือดและพื้นดินที่ปกคลุมตรงค่ายกลเลือดให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

“ค่ายกลเลือดชนิดนี้ชำระล้างยากมาก ด้วยความสามารถของพวกเจ้า มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำลายมัน! และถ้ามันไม่แตก มันก็จะยังคงกลืนกินและหลอมรวมเข้ากับซากศพที่อยู่รอบๆเพื่อเติบโตอีกเรื่อยๆ หลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ มันก็จะเติบโตจนมีขนาดเท่าสัตว์ประหลาดอันน่าสะพรึงกลัว! ข้าคิดว่าถ้าไม่ใช้อาวุธนิวเคลียร อาจจะถึงขั้นไม่สามารถฆ่ามันได้!"

หลินหยางลดเสียงลงและพูดเสียงแหบ

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ไล่ตามอันชิงต่อไป

ชายชราในชุดเสื้อคลุมคนนั้นดูเหมือนจะหว่านเมล็ดพืชลงที่นี่แล้ว

ตราบใดที่ไม่ให้ความสนใจ เมล็ดพืชนี้ก็จะงอกเงยออกมาจนอยู่เหนือการควบคุม

หลินหยางหายใจเข้าลึกๆ มองดูเนื้อเน่าที่ถูกเผาจนกลายเป็นขี้เถ้า ดวงตาของเขากระชับขึ้น

วิธีการเช่นนี้ มีคุณค่าทางการวิจัยอย่างมาก

แต่พวกเขากลับถูกคนนำไปใช้อย่างผิดๆ แบบนี้เท่ากับว่าเสียหายไม่ใช่เหรอ?

“ ทิ้งที่เหลือไว้ที่ผู้อาวุโส แล้วพวกเราก็กลับกันเถอะ”

หลินหยางพูดเสียงแหบแห้ง

“ขอรับ แม่ทัพหลิน!”

ทุกคนพยักหน้าและติดตามหลินหยางไปยังฐานที่มั่นที่สาม

หลังจากที่อันชิงพ่ายแพ้และหนีไปที่หุบเขาม้า เขาก็นำกองทัพอพยพไปยังชายแดนของประเทศฟาโป

เฉิงซานเหอนำกองทหารของเขาไล่ตามจนเกือบจะถึงชายแดน แต่ในที่สุดก็ถูกหยุดไว้โดยกำลังเสริมจากประเทศฟาโปที่กรูมาจากทั้งซ้ายและขวา จึงต้องล่าถอยกลับไปยังฐานที่มั่น

ในการรบครั้งนี้ กองทัพของอันชิงสูญกำลังคนไปมากกว่าครึ่งและเสียอุปกรณ์ไปเกือบทั้งหมด นับเป็นความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่

ทันทีที่มีข่าวออกมา ทั่วทั้งโลกก็ตกอยู่ในความโกลาหล

คนทั้งประเทศฟาโปต่างก็ตกตะลึง

ต้องรู้ก่อนว่าอันชิงเป็นทหารผ่านศึกผู้มีความสามารถมากล้นจากประเทศฟาโป นับตั้งแต่เข้าสู่สนามรบทางตอนเหนือ เขาก็ไม่เคยพ่ายแพ้เลยสักครั้ง

ความล้มเหลวเช่นนี้ถือเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ส่วนกองทัพชายแดนภาคเหนือก็ส่งเสียงเชียร์ยินดีไปทั่วตั้งแตบนลงล่าง

การยึดหุบเขาม้ากลับคืนมาได้ก็หมายความว่ากองทัพภาคเหนือได้อำนาจในการเริ่มลงมือแล้ว

นี่เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญในสงครามฝั่งภาคเหนือทั้งหมด

ภายในฐานที่มั่นของหุบเขาม้า

“แม่ทัพหลิน!”

เฉิงซานเหอเดินเข้ามาพร้อมกับกองทหารของเขาอย่างเต็มกำลัง

หลินหยางกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ เมื่อเขาได้ยินเสียงของเฉิงซานเหอก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น

“ผู้อาวุโส เก็บกวาดเป็นอย่างไรบ้าง?”

หลินหยางยิ้มเบาๆ

"ชัยชนะอันยิ่งใหญ่!"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน