สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3365

“เฮ้ย! ไอ้หนู! กำลังพูดถึงเจ้านั่นแหละ! หยุด!”

ชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อโชว์แขนที่มีรอยสักยาวไปถึงบนหัวก็เข้ามา

ชายผู้นี้ดูมีอายุอยู่ในวัยสามสิบ บนร่างกายไม่มีผมสักเส้น ตัวสูงและผอม มีดวงตาที่น่ากลัวเปล่งรัศมีที่ดุร้าย

คนรอบข้างส่วนใหญ่ก็แต่งตัวแบบนี้ ทุกคนมีปืนหรือไม่ก็มีดคมๆ อยู่ที่เอว นี่เป็นชุดธรรมดาที่สุดในเมืองทาเนนโก

เมืองนี้มีทหารรับจ้างเป็นส่วนใหญ่

พวกเขาพักอยู่ที่นี่ รับหน้าที่ติดต่อเรื่องบางอย่าง และพบปะกับเส้นสายผู้ให้ข้อมูล

ทุกคนต่างมีเรื่องราว

แน่นอนว่าที่นี่ก็ขาดคนพื้นเมืองไปไม่ได้เช่นกัน

ผู้นำเผด็จการเมืองทาเนนโกมีชื่อว่า เสือดาวทะเลทราย ซึ่งมีผู้อยู่ใต้บังคับบัญชามากกว่าหนึ่งพันคน

พวกเขาหาเลี้ยงชีพด้วยการเก็บ 'ตั๋ว'เข้าและออกจากเมืองทาเนนโก แต่ราคานี้จะยังไม่คุ้มครองรักษาความปลอดภัยในเมืองให้ เว้นแต่เจ้าจะจ่ายค่าธรรมเนียมการคุ้มครองที่สูง

"เรื่องอะไร?"

หลินหยางมองดูคนเหล่านี้อย่างสงบและถาม

“พวกเจ้าไม่กีี่คนนี้พึ่งมาใหม่เหรอ? ฟังนะ คนใหม่ๆ ที่เข้าเมืองทาเนนโกต้องจ่ายค่าคุ้มครองคนละหนึ่งล้าน ไม่อย่างนั้น พวกเจ้าก็จะอยู่ที่นี่ไม่ได้!”

ชายหัวล้านพูดอย่างเย็นชา

"หนึ่งล้าน?"

เจ้าเมืองหนานหลี่ขมวดคิ้ว: "การซื้อขายของพวกเจ้าหาเงินได้เร็วกว่าการปล้นเสียอีกนะ!"

“ไอ้แก่ เจ้ากำลังรนหาที่ตายอยู่เหรอ?”

ชายคนนั้นดึงปืนพกของเขาออกมาอย่างก้สร้าว พร้อมเล็งไปที่เจ้าเมืองหนานหลี่ และพูดอย่างดุร้าย "เชื่อสิ ข้าจะส่งเจ้าไปสวรรค์เอง!"

เจ้าเมืองหนานหลไม่ใส่ใจกับไอ้สารเลวกระจอกพวกนี้ ดังเขาจึงเตรียมเรียกพลังเพื่อลงมือ แต่กลับถูกหลินหยางหยุดไว้เสียก่อน

“หัวหน้าพันธมิตร?”

เจ้าเมืองหนานหลี่หันศีรษะและถามอย่างเคร่งขรึม

หลินหยางพูดอย่างใจเย็น: "ความใจร้อนเพียงเล็กน้อยจะทำลายแผนการใหญ่ ดังนั้นอย่พึ่งรีบสร้างปัญหา"

เจ้าเมืองหนานหลี่ทำได้แค่ยอมแพ้เท่านั้น

“อะไร? ไม่มีเงินเหรอ? ดูท่าพวกเจ้า ยากจกสองคนก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่มีเงิน เช่นนั้น ข้าก็จะไม่ทำให้พวกเจ้าลำบากใจ ถ้าพวกเจ้าช่วยอะไรเราสักเรื่อง ข้าก็จะไมบีบบังคับพวกเจ้า ว่าไงล่ะ?”

ในตอน

นั้นเอง ชายหัวล้านก็พูดอีกครั้ง

"จะให้ทำเรื่องอะไร?"

หลินหยางถาม

"นี้!"

ชายหัวโล้นหยิบพัสดุออกมาจากด้านหลัง ยัดมันไว้ในอ้อมแขนของหลินหยางอย่างแน่นหนา และพูดอย่างใจเย็น: "ไป เอามันไปไว้ที่ชั้นใต้ดินของบาร์เกิร์น ถ้าเจ้าทำได้ เรื่องเงินก็ลืมไปซะ!"

หลินหยาง เหลือบมองที่พัสด กำลังจะเปิดออกมาดู แต่กลับถูกชายหัวล้านหยุดไว้ก่อน

“ไอ้หนู ใครอนุญาตใหแกเปิดมัน? ฟังนะ ก่อนทแกจะไปวางมันไว้ที่บาร์เกิร์น แกไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดพัสดุนี้ ไม่เช่นนั้น ข้าจะฆ่าแก!”

ชายหัวล้านเขยิบเข้าหาหลินหยางและพูดอย่างเย็นชา

หลินหยางหยิบพัสดุขึ้นมาแล้วยิ้มเบาๆ "มีระเบิดอยู่ข้างในหรือเปล่า?"

คำพูดเหล่านี้จลลง การแสดงออกของคนหลายคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร?”

ชายหัวโล้นรีบตะโกนขึ้นมา

"ข้าจำได้ว่าบาร์เกิร์น เป็นบาร์ที่มีคนของ 'หยงเย่' เป็นเจ้าของ พวกเจ้าต้องการให้ข้าส่งระเบิดไปที่ 'หยงเย่' งั้นหรือ? ข้าว่า พวกเจ้าคงเป็นคนจากเสือดาวทะเลทราย ใช่ไหม? มีแค่พวกเจ้าที่เป็นชาวพื้นเมืองทาเนนโกที่สามารถมีเรื่องขัดแย้งกับหยงเย่”

หลินหยางส่ายหัวไปมา

"ไอ้เวร!"

“ไอ้เด็กเวร แกอยากตายเหรอ?”

หลายคนโกรธและชักปืนออกมาแล้วชี้ไปที่หัวของ หลินหยางโดยตรง

คนที่อยู่ข้างๆ เขายิงใส่เจ้าเมืองหนานหลี่อย่างไม่เกรงใ

ในความคิดของพวกเขา คือต้องชิงฆ่าคนก่อนเพื่อขู่ให้ลิงกลัว

แต่กระสุนที่พุ่งออกจากปากกระบอกปืนและโจมตีบนร่างของเจ้าเมืองหนานหลี่ ทว่าเจ้าเมืองหนานหลี่กลับไม่ขยับเลยสักนิด

คนที่ยิงปืนก็ตกตะลึงและจ้องมองเขม็ง

จากนั้นเขาก็เห็นรอยกระสุนที่ประทับอยู่บนหน้าอกของเจ้าเมืองหนานหลี่

"อะไรน่ะ?"

ชายคนนั้นตกตะลึง

คนอื่นๆ ก็ตกตะลึงและรีบชักปืนออกมา

แต่วินาทีถัดมา

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...

แสงหลายดวงพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของหลินหยาง และโจมตีไปที่คนเหล่านี้อย่างแม่นยำ

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็ตัวแข็งทื่อ

“หัวหน้าพันธมิตร ข้าจะฆ่าไอ้สารเลวพวกนี้เดี๋ยวนี้แหละ!”

เจ้าเมืองหนานหลี่กล่าวอย่างเย็นชา

“ไม่ ข้ามีวิธี!”

หลินหยางเคาะนิ้วของเขาเป็นจังหวะ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดกับชายหัวล้านว่า "พัสดุนี้ ข้าจะช่วยไปส่งให้พวกเจ้าก็ได้"

"จริง...จริงเหรอ?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน