สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3385

สมาชิกในทีมที่อยู่รอบๆ ต่างหยุดการสนทนาและต่างพากันมองไปที่หลิง

"หลิง แน่ใจว่าไม่ผิดใช่ไหม? ทำไมจู่ๆ ถึงหาร่องรอยหรือเบาะแสของคนในหยงเย่ได้เลย?"

สวี่จื่อซวงทำหน้าเคร่งเครียดและเดินเข้าไปถามอย่างเคร่งขรึม "ติดต่อไม่ได้เลยเหรอ?"

"ไม่ได้เลย!"

หลิงจ้องมองคอมพิวเตอร์และกล่าวอย่างเคร่งขรึม "สมาชิกทั้งหมดของหยงเย่ได้หายสาบสูญไป แถมยังหายไปในเวลาเดียวกันด้วย..."

"แย่แล้ว!"

สวี่จื่อซวงตึงเครียดมากกว่าเดิมพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรหาเหลยฟู่

"หัวหน้าสวี่ ค้นพบอะไรแล้วอย่างนั้นเหรอ?"

เหลยฟู่ถามอย่างเคร่งขรึม

เขารู้แล้วว่าสวี่จื่อซวงเป็นคนรับผิดชอบเรื่องของประเทศดิควา

"หัวหน้าหน่วยยุทธการเหลย เราเพิ่งพบว่าการเคลื่อนไหวขององค์กรหยงเย่ได้หยุดลงทั้งหมด! ตอนนี้คนของฉันไม่พบร่องรอยเบาะแสของพวกเขาเลยแม้แต่คนเดียว!"

สวี่จื่อซวงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"หมายความว่ายังไง?"

เหลยฟู่ขมวดคิ้วถาม

สวี่จื่อซวงได้ยินก็เกือบอารมณ์ขึ้นพร้อมกับรีบอธิบาย "หัวหน้าเหลย คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเกิดอะไรขึ้นที่สนามรบชายแดนทางตอนเหนือ? ที่กองกำลังอันชิงสามารถบุกโจมตีฐานที่มั่นที่สามได้อย่างง่ายดายก็เพราะมีคนขององค์กรหยงเย่คอยให้ความช่วยเหลือพวกเขา! และตอนนั้นหยงเย่กลับมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นและหากพวกเขาลงมือทำอะไรขึ้นอีกจนส่งผลต่อสนามรบที่ชายแดนทางตอนเหนือเข้า เช่นนั้นควรต้องทำยังไง?"

เมื่อพูดจบ เหลยฟู่ก็เข้าใจความตึงเครียดของสถานการณ์เรื่องนี้ได้ทันที

"ก่อนหน้านี้โชคดีที่มีผู้บัญชาการหลินคอยช่วยทำให้หยงเย่ทำภารกิจได้ไม่สำเร็จ ทำให้เราไม่ได้สูญเสียคนไปมากเท่าไรนัก แต่ผู้บัญชาการหลินไม่สามารถเฝ้าคอยช่วยเหลืออยู่ที่นี่ไปได้ตลอด..."

เหลยฟู่ขมวดคิ้วครุ่นคิดและจากนั้นก็เอ่ยปาก "หัวหน้าสวี่ คุณไม่ต้องสนใจเรื่องหยงเย่ก่อน คุณรีบเดินทางไปที่ประเทศดิควาเพื่อปฏิบัติภารกิจ เดี๋ยวผมจะรีบไปเรียกประชุมด่วนที่ห้องทำงานเพื่อพูดคุยถึงวางแผนเรื่องนี้กัน!"

"หัวหน้าเหลย เรื่องนี้จะประมาทไม่ได้ ความน่ากลัวของหยงเย่นั้นน่ากลัวว่ากองกำลังทหารขนาดใหญ่ที่เคยมีมาอย่างมาก!" สวี่จื่อซวงกล่าว

"ไม่ต้องห่วง ผมเข้าใจ!"

เหลยฟู่พยักหน้า "พวกคุณเองก็ต้องระมัดระวังในการทำภารกิจที่ประเทศดีควาด้วยเช่นกัน!"

"รับทราบค่ะ"

สวี่จื่อซวงขานรับและวางสายไป

"หัวหน้า เป็นยังไงบ้าง?"

อาเหมยที่อยู่ข้างๆ ถามขึ้น

"ฉันแจ้งไปทางหัวหน้าเหลยแล้ว หัวหน้าเหลยคงจะจัดการเอง"

สวี่จื่อซวงหันไปมองหลิง "หลิง ช่วงนี้พยายามคอยจับตามองความเคลื่อนไหวของหยงเย่อย่าให้คาดสายตา หากได้เบาะแสร่องรอยของหยงเย่ให้รีบแจ้งฉันมา!"

"รับทราบหัวหน้า แต่ตอนนี้ทั้งเครือข่ายอินเตอร์เน็ตกลับไม่มีการเคลื่อนไหวของหยงเย่เลยสักนิด...มันแปลกประหลาดมาก! เดี๋ยวจะลองไปดูในเว็บมืดดู!"

หลิงกล่าวพร้อมกับกดคีย์บอร์ดที่อยู่ขางหน้าอย่างรวดเร็ว

เวลาผ่านไป URL ของเว็บมืดก็ถูกดึงขึ้นมา

หลิงคอยเรียกดูอย่างช้าๆ

สวี่จื่อซวงได้เรียกให้คนทำเรื่องเปลี่ยนวันเดินทางพร้อมกับเตรียมพาคนเดินทางไปปฏิบัติภารกิจที่ประเทศดิควา

"หืม?"

ขณะนี้เอง หลิงก็เหมือนพบอะไรบางอย่างและสีหน้าของเขาก็ดูตื่นตะลึง

"หัวหน้า รีบ...รีบมาดูอะไรเร็วเข้า!"

หลิงร้องตะโกนด้วยความตื่นตระหนก!

"เกิดอะไรขึ้น?"

สวี่จื่อซวงรีบวิ่งเข้าไปและถามอย่างร้อนใจ

จากนั้นก็เห็นหลิงชี้ไปที่หน้าจอด้วยอาการตัวสั่นและพูดตะกุกตะกัก "หัวหน้า! เมื่อสักครู่มีคนในเว็บมืดโพสต์ขึ้นมาว่า...ว่าคนในประเทศดิควาจำนวนมากกว่าหมื่นคนถูกฆ่าตาย..."

"อะไรนะ?"

สวี่จื่อซวงร้องเสียงหลงด้วยอาการหัวใจเต้นแรงและจากนั้นก็รีบถามออกไป "ทหารของประเทศดิความัวทำอะไรกันอยู่? ทำไมพวกเขาไม่คอยห้ามหรือขัดขวางเลย?"

หลิงจ้องมองไปที่หน้าจอและพึมพำออกมา

"ห้ามไม่ได้..."

"ทำไม?"

"เพราะคนคนนี้...ได้สังหารกองกำลังทหารของประเทศดิควา..."

โพสต์นี้เรียกความสนใจต่อผู้คนในเว็บมืดเป็นจำนวนมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน