สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3387

บรรดานักรบด้านล่างต่างเงยหน้าขึ้น มองท้องฟ้าที่ค่อยๆ มืดลงอย่างตกตะลึง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสะท้าน

"นี่คืออานุภาพของเครื่องบินรบที่ปลดปล่อยออกมาเหรอ?"

"หรือว่าระบบอาวุธของพวกมันได้รับการอัพเกรดแล้ว?"

มีบางคนบ่นพึมพำอย่างสั่นสะท้าน

แต่ทว่าในความเป็นจริงแล้วไม่เป็นเช่นนั้นเลย

เครื่องบินรบจู่โจมด้วยสายฟ้าอีกครั้ง โจมตีไปทางหลินหยาง

แต่วิธีในการโจมตีไม่ได้แตกต่างไปจากก่อนหน้านี้มากนัก

สายฟ้าหลายลูกโจมตีมาที่หลินหยาง และระเบิดออกเป็นดอกไม้ไฟจำนวนมาก

แต่ครั้งนี้ร่างกายของหลินหยางไม่ได้ถูกสั่นสะเทือนจนล่าถอยไป แต่กลับยืนอย่างมั่นคงอยู่ในระยะไกล ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เหมือนกับรูปปั้นก็ไม่ปาน

ผู้คนต่างตกตะลึงตาค้าง มองหลินหยางอย่างเหม่อลอย

ครืน!

ในเวลานี้ สายฟ้าอันแข็งแกร่งได้ตกลงมาจากท้องฟ้า และฟาดลงไปบนตัวของหลินหยางโดยตรง

ความแข็งแกร่งของสายฟ้านี้ยังคงแข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวกว่าการโจมตีที่เครื่องบินรบปล่อยออกมาซะอีก

แต่หลินหยางนั้นราวกับได้รับพรจากสายฟ้านี้ เมื่อสายฟ้าหายไป ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยสายฟ้ามากมาย

สายฟ้าเหล่านี้พันรอบตัวของเขาราวกับงู และเปล่งแสงปนกายแวววาว เชื่อมต่อกับท้องฟ้าที่มีเมฆหนาทึบ

โฮ่ว!

ในเวลานี้ ไม่รู้ว่าเป็นเสียงฟ้าร้องหรือเสียงคำรามของมังกรที่แปลกประหลาดดังทอดมาจากกลุ่มเมฆ

สายตาจำนวนนับไม่ถ้วนมองขึ้นไป มองไปบนท้องฟ้าที่มีเมฆหนาทึบ

ในเมฆที่หนาทึบ ราวกับมีมังกรสายฟ้าที่แข็งแกร่งสองสามตัวบินผ่านไปผ่านมา

หลินหยางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น และจ้องมองเครื่องบินรบสายฟ้าสองลำนั้นอย่างเย็นชา

เมื่อเครื่องบินรบเข้ามาใกล้ แขนของเขาก็โบกออกไปทันที

เปรี้ยง!

ในเมฆสายฟ้ามีเสียงฟ้าร้องดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง

จากนั้นมังกรสายฟ้าที่ใหญ่โตและแข็งแกร่งสองตัวพุ่งออกมาจากชั้นเมฆ และตรงเข้าไปยังเครื่องบินรบสายฟ้าสองลำนั้น

มังกรสายฟ้าขนาดมหึมาก็เต็มไปด้วยไฟสายฟ้า ราวกับรอยแยกของเหวลึกสีน้ำเงิน แยกท้องในยามค่ำคืนออกจากกัน

เดิมทีเครื่องบินรบสายฟ้าหลบหลีกได้ไม่ทัน จึงถูกมังกรสายฟ้าสองตัวนี้ปกคลุมโดยตรง

เมื่อมังกรสายฟ้าหายไป เครื่องบินรบสายฟ้าก็กลายเป็นฝุ่นละอองทันที พังทลาย กระจัดกระจายอยู่ในอากาศ และสุดท้ายก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เครื่องบินรบสายฟ้าได้ถูกทำลายไปแล้ว!

คนด้านล่างต่างตกตะลึง

นั่นคือหนึ่งในเครื่องบินรบที่แข็งแกร่งและทันสมัยที่สุดในโลก!

คาดไม่ถึงว่าจะถูกทำลายได้อย่างง่ายดายเช่นนี้.....

"หมดปัญญา.....หมดปัญญาแล้วจริงๆ! คนคนนี้ฆ่าไม่ตาย!"

"เราไม่สามารถเอาชนะเขาได้!"

"ไว้ชีวิตด้วย....ไว้ชีวิตด้วย....."

มีคนหมดอาลัยตายอยากมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้แต่พลังโจมตีของเครื่องบินรบสายฟ้าเช่นนี้ก็ไม่สามารถจัดการคู่ต่อสู้ได้ พวกเขามีสิทธิ์อะไรไปเอาชนะอีกฝ่ายด้วย?

"ฉันบอกแล้ว ว่าให้พวกคุณหนีไป!"

เวลานี้ หลินหยางได้เงยหน้าขึ้น ด้วยแสงของเทพสายฟ้าในดวงตาของเขา กวาดมองไปยังกองทัพประเทศดิควา จากนั้นก็ยกมือขึ้นโบกออกไป

ครืน....

สายฟ้านับแสนบนท้องฟ้าระเบิดออกมาจากเมฆสายฟ้า ราวกับหนวดสัตว์ที่เทพเซียนปลดปล่อยออกมา ม้วนลงมาบนพื้น

บรรดานักรบประเทศดิควาที่อยู่ด้านล่างต่างตื่นตกใจ และวิ่งหนีไปทั่วทุกทิศทุกทาง

แต่เมื่อสายฟ้าตกลงสู่พื้นดิน

สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนก็ทำให้สถานที่แห่งนี้กลายเป็นขุมนรก

พื้นดินถูกสายฟ้าผ่าลงมาจนเป็นรูพรุน และสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง พื้นดินทุกๆ ตารางนิ้วระเบิดจนแยกออกจากกัน กลายเป็นก้อนดินโคลนดำไหม้เกรียม ดูน่าสังเวชอย่างยิ่ง

ในเวลานี้ ฟ้ากับดินราวกับถูกเชื่อมต่อกันด้วยสายฟ้า ร่างจำนวนนับไม่ถ้วนภายใต้สายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวนี้ ก็เหมือนมดที่อ่อนแอและสิ้นหวัง

หลินหยางยกสองมือขึ้นสูง รวบรวมสายฟ้าและผ่าลงไปอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่ยั้งมือแม้แต่น้อย

ในที่สุด บรรดานักรบของประเทศดิควาก็ถูกการสั่นสะเทือนนี้ทำให้หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง และทนไม่ไหวอีกต่อไป

ทุกคนทิ้งปืนในมือ และหันหลังกลับวิ่งหนีอย่างเสียสติ

ไม่มีใครกล้าต้านทานอีกต่อไป....

สวี่จื่อซวงรีบพาคนออกมาจากสนามบินหลักของประเทศดิควา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน