สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3390

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ สีหน้าของจอนก็แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน

"คุณ! ผมคิดว่าคุณคงไม่รู้กฎและระเบียบของประเทศเรามากเท่าไร ไม่งั้นคุณคงไม่พูดอะไรโง่ๆ แบบนี้ออก!"

จอนกล่าวอย่างเย็นชา

"แล้วพวกคุณรู้ความร้ายกาจของผมมากน้อยแค่ไหนเหรอ? พวกคุณรู้ไหมว่าผมเป็นคนยังไง?"

หลินหยางถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

จอนเงียบ

เขารู้ว่าหลินหยางเป็นคนหนึ่งของอาณาจักรมังกร ทว่าหลินหยางปลอมตัวได้เป็นอย่างดี ทำให้เขาไม่สามารถรู้ถึงตัวตนของเขาคนนี้ได้เลยและหากคิดจะตรวจสอบก็คงเป็นไปไม่ได้

แต่จอนไม่ชอบคนที่กัดไม่ปล่อย

เขาสูดหายใจเข้าและมองไปที่หลินหยาง "ดูเหมือนว่าเราจะพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ! เอางี้ ผมจะขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย! หากคุณยอมหยุดตอนนี้ เราจะไม่ลงโทษอะไรคุณเลย คุณเพียงแค่รีบออกไปจากประเทศดิควาให้เร็วที่สุด แต่หากคุณไม่ยอม งั้นเราก็จะปฏิบัติตามกฎระเบียบระหว่างประเทศและลงโทษคุณสถานหนัก! ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากรู้ว่ากฎระหว่างมีบทลงโทษหนักมากแค่ไหน!"

"ใครเป็นคนกำหนดกฎระเบียบและบทลงโทษระหว่างประเทศเหรอ?"

หลินหยางถามกลับ

"แน่นอนว่าเป็นองค์กรสหประชาชาติเป็นคนกำหนดสิ"

"ไม่ใช่ประเทศอเมริกาของพวกคุณเป็นคนกำหนดหรอกเหรอ?"

จอนตกใจ

หลินหยางกล่าวโดยไม่แยแส "กฎและข้อบังคับที่ว่านี้ เป็นเพียงสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อพวกคุณก็เท่านั้น ผมรู้ว่าประเทศดิความีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและความร่วมมือกับประเทศอเมริกาของคุณ หากเป็นประเทศอื่นที่ไม่มีความสัมพันธ์ร่วมมือกับพวกคุณ พวกคุณจะเข้าไปก้าวก่ายประเทศที่ไม่เกี่ยวข้องด้านผลประโยชน์ของพวกคุณอย่างนั้นเหรอ?"

สีหน้าของจอนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วและกล่าวออกไป "ผมได้พูดทุกอย่างที่ควรพูดแล้ว โชคชะตาของคุณอยู่ในมือของคุณเอง ถ้าคุณฉลาดพอ ผมคิดว่าพระเจ้าจะทรงโปรดปรานคุณอย่างแน่นอน ผมหวังว่าคุณจะ เลือกทางเลือกที่ถูกให้กับตัวเอง!"

"ผมให้เวลาคุณหนึ่งนาทีเพื่อออกไปจากที่นี่ หลังจากนั้น ไม่ว่าใครก็ตามที่ยืนขวางอยู่ตรงหน้าผม ผมจะฆ่าไม่เลือกหน้า!"

หลินหยางกล่าวอย่างใจเย็น

"คุณ! คุณ..."

จอนตกใจมาก

"เริ่มจับเวลา!"

หลินหยางมองไปที่นาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง

จอนโกรธจนหน้าดำหน้าแดง แต่เมื่อถึงสถานการณ์วิกฤติเช่นนี้เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นและทำได้เพียงขึ้นรถและออกไปอย่างทุลักทุเล

เวลาเพียงหนึ่งนาทีไม่เพียงพอให้เขาออกไปจากที่นี่เลยด้วยซ้ำ

แต่หากช้าไปกว่านี้และหลินหยางเริ่มลงมือละก็คงลำบากแน่

ไม่นานรถของจอนก็ออกไปจากที่นี่โดยไม่เห็นเงา

หลินหยางเองยังคงเดินหน้าอย่างต่อเนื่อง

"สมควรตายเสียจริงๆ!"

จอนสบถด่าและรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก

"ผมคือไซมอนส์!"

เสียงปลายสายกล่าวขึ้นอย่างเคร่งขรึม

"คุณไซมอนส์ น่าเสียดายที่เจ้าหมอนั่นไม่ยอมเชื่อคำเตือนของเรา! ผมขอแนะนำให้ส่งทีมสกายชาร์คไปจัดการกับเขา!"

จอนกล่าวด้วยความโมโห

"เหรอ? ผมรู้แล้ว หลังจากนี้สิบนาทีทีมสกายชาร์คจะเดินทางด้วยยานพาหนะที่เร็วที่สุดไปที่ชายแดนของประเทศดิควา! เพื่อจัดการกับเป้าหมาย! ระหว่างนี้เราจำเป็นต้องขอให้ทางประเทศดิควาคอยยื้อเวลาเขาไว้!"

"คุณไซมอนส์วางใจได้ มีกองกำลังหนึ่งในเว็บมืดกำลังเข้าใกล้เป้าหมายแล้ว"

"เหรอ?"

ไซมอนส์รีบเปิดเว็บมืดและมองดูถ่ายทอดสดที่อยู่บนสุดของหน้าจอพร้อมกับสังเกตเปรียบเทียบปฏิบัติการครั้งนี้อย่างละเอียดและหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ "ไม่แน่ทีมสกายชาร์คอาจจะเดินทางมาฟรีๆ โดยไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้"

"ขอให้เป็นแบบนั้น"

จอนเองก็ชำเลืองมองดูทีมปฏิบัติการครั้งนี้และจากนั้นความโกรธของเขาก็ลดลง

"อ้อใช่ ตรวจสอบประวัติของเขาคนนี้และพยายามหาข้อมูลของเขาให้มากที่สุดนี่คือโอกาสที่ดีที่สุดในการใช้เป็นเครื่องมือจัดการกับอาณาจักร! ห้ามทำพลาดเป็นอันขาด!"

"ครับ! คุณไซมอนส์!"

เว็บมืดได้โกลาหลอลหม่าน

ถึงขั้นที่ข่าวนี้ได้เล็ดลอดออกไปยังนักข่าวระหว่างประเทศจำนวนมาก

แม้ว่าประเทศดิควาพยายามปกปิดความเคลื่อนไหวครั้งนี้มากแค่ไหนก็ไม่สามารถปิดเป็นความลับได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน