สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3391

ทหารรับจ้างทั้งหมดต่างลงจากรถพร้อมด้วยอาวุธของตัวเองและมองไปยังคนที่อยู่ตรงหน้า

ส่วนหมีเหล็กและพวกได้เริ่มเตรียมติดตั้งอุปกรณ์และเครื่องมือ

หมีเหล็กหยิบกล้องมาติดบนศีรษะของตัวเองพร้อมกับกล่าวทักทายออกไป

"ทุกคน ได้ยินที่ผมพูดไหม? ฮัลโหลๆ?"

หลังจากคอยปรับแก้ไขอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหมีเหล็กก็เริ่มทำการทักทายผู้คนที่เฝ้าดูการถ่ายทอดสด

ตอนนี้มีผู้ชมนับพันคนเข้ามาดูการถ่ายทอดสด

ผู้คนเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนสมาชิกในเว็บมืด และตัวเลขก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

"พอได้แล้วหมีเหล็ก พวกคุณรีบเริ่มลงมือกันได้แล้ว!"

"รีบทำให้เราดูหน่อยว่าเจ้าหมอนั่นร้ายกาจมากแค่ไหน!"

"คนที่ยืนอยู่ข้างหน้านั่นเหรอ? ดูไม่น่ายำเกรงอะไรเลย!"

"ฮ่าๆ ถ้าฉันอยู่ในเหตุการณ์! ฉันจะเตะตูดเขาให้ร้องจ๊ากเลย!"

ผู้ชมในการถ่ายทอดสดบนเว็บมืดต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันสนุกปาก

หมีเหล็กยิ้มและมองออกไปยังคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าอย่างไม่แยแส

"เทพคิวปิด คุณว่ายังไง?"

นกนางนวลขาวหันไปถามเทพคิวปิดเมื่อรู้สึกผิดปกติขณะสังเกตมองไปยังคนที่ยืนไกลออกไป

"คอยเฝ้าดูสถานการณ์ไปก่อน!"

เทพคิวปิดกล่าวเสียงแหบแห้งและจากนั้นก็ถอยหลังออกไป

เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็คาดเดาไม่ถูกถึงความแข็งแกร่งของชายคนนี้ ฉะนั้นเธอจึงตัดสินใจให้หมีเหล็ก ไก่งวงมรณะลงมือก่อนเพื่อดูว่าอีกฝ่ายมีความแข็งแกร่งมากน้อยแค่ไหน

นกนางนวลขาวไม่พูดอะไรและจากนั้นก็ถอยหลังตามเทพคิวปิดไปอย่างไม่คิด

ยังมีทหารรับจ้างอีกสองคนที่อยู่ข้างพวกเขา

ส่วนคนอื่นกลับเดินตรงเข้าหาอีกฝ่ายโดยไม่คิด

พวกเขาไม่เห็นว่าเทพคิวปิดและคนอื่นได้ถอยหลังออกไป

สำหรับพวกเขาแล้ว แม้ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนและแม้ว่าพวกเขาจะฆ่าเขาไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็คิดว่าคงหนีเอาชีวิตรอดออกไปได้อย่างแน่นอน

"หมีเหล็ก รีบเรียกเจ้าหมอนั้นมาเร็วเข้า อย่าทำให้พวกเราเสียเวลาอีกเลย!"

ไก่งวงมรณะสวมถุงมือพร้อมกับสะบัดข้อมือกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ฮึ ทำไมคุณไม่เรียกเขามาล่ะ ผมกำลังไลฟ์สดอยู่นะ! เร็วเข้า เรียกเขามาเร็วเข้า จะได้ให้ทุกคนเห็นว่าเจ้าหมอนั่นหน้าตาเป็นยังไง!"

หมีเหล็กกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ

"ฮ่าๆๆๆ...."

มีเสียงหัวเราะดังไปทั่วบริเวณ

ทุกคนหัวเราะชอบใจพร้อมกับค่อยๆ เคลื่อนไหวตรงไปข้างหน้า

และขณะนี้เอง คนที่ยืนอยู่อีกฝั่งก็ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ทหารรับจ้างเหล่านี้

จากนั้นทหารรับจ้างทั้งหมดก็ได้เห็นเขาอย่างชัดเจน

เขาคือชายหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า

มองไม่เห็นหน้า แต่ร่างกายที่แปดเปื้อนไปด้วยเลือดนั้นดูแล้วน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

เสียงหัวเราะของผู้คนค่อยๆ หยุดลง

ทุกคนต่างตกตะลึงกับรูปลักษณ์ของคนที่อยู่ตรงหน้า

"พวกคุณมาที่นี่ทำไมเหรอ?"

หลินหยางที่เดินเข้ามาถามขึ้นขณะมองไปที่กลุ่มทหารรับจ้าง

"หนุ่มน้อย มานี่สิ!"

ไก่งวงมรณะดึงสติได้พร้อมกับตวาดออกไป

หลินหยางได้ยินเข้าก็ค่อยๆ หันไปมองไก่งวงมรณะ

"มีปัญหาอะไรเหรอ?"

"สั่งให้ไสหัวมายังจะถามอะไรมาก? ถ้ายังไม่มา! ฉันจะขยี้แกให้กระดูกเป็นผุยผงเลยคอยดู!"

ไก่งวงมรณะสบถด่าด้วยภาษาจีนง่อยๆ

หลินหยางมองไปที่เขาอย่างเรียบเฉยโดยไม่พูดอะไร

ไก่งวงมรณะรู้สึกหวุดหวิดและอยากจะพูดอะไร

ฟรึ่บ!

ทันใดนั้นเอง หลินหยางก็ขยับตัวอย่างรวดเร็ว

ไก่งวงมรณะสูดหายใจเข้าและจู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนว่าโลกกำลังหมุนอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างตื่นตระหนกและรีบมองออกไป

จากนั้นก็พบว่ามีสิ่งหนึ่งลักษณะกลมๆ ปรากฏขึ้นในมือของหลินหยางที่ยืนอยู่ไกลออก

เมื่อมองก็เห็นว่าเป็นศีรษะของไก่งวงมรณะ!

"คุณมาหาผม...มีธุระอะไรเหรอ?"

หลินหยางคว้าศีรษะขึ้นมาและถามออกไป

ทุกคนต่างเบิกตากว้างและมองไปที่เขาอย่างเหลือเชื่อด้วยความหวาดกลัว

ใครก็คาดไม่ถึงว่าไก่งวงมรณะจะจบชีวิตลงเช่นนี้!

อีกฝ่ายใช้วิธีการลงมือยังไงกัน?

เหตุใดถึงจัดการตัดศีรษะของไก่งวงมรณะได้อย่างง่ายดายเช่นนี้?

เพียงชั่วพริบตาก็ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา

"สารเลว!"

"ฆ่าเขา!"

"เร็วเข้า! รีบลงมือเร็วเข้า!"

เสียงร้องตะโกนดังมาไม่ขาดสาย ทำให้ทหารรับจ้างยี่สิบกว่าคนต่างพากันลงมือทันที

ชายคนหนึ่งหยิบปืนขึ้นมาและเล็งไปที่หลินหยางเพื่อเตรียมระดมยิงอย่างบ้าระห่ำ

กระสุนของเขาล้วนเป็นกระสุนที่ทำขึ้นพิเศษ มันสามารถโจมตีพลังปราณแท้ในร่างกายของนักศิลปะการต่อสู้ได้ทุกรูปแบบ

ปัง ปัง ปัง...

กระสุนหลากสีถูกยิงออกไปรัวๆ และโดยเข้ากับร่างกายของหลินหยางอย่างง่ายดาย ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะรับมือไม่ได้

แต่...

หลังจากกระสุนถูกยิงเข้าร่างกายของเขา จู่ๆ ก็เกิดเสียงประหลาดดังขึ้น

เมื่อมองก็เห็นว่าหลังจากที่กระสุนเหล่านี้ยิงถูกผิวหนังของเขาก็กลับไม่ทะลุผิวหนังและกลับเด้งออกมาตกลงสู่พื้นและแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน