สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3402

หลินหยางคอยจ้องมองดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์อย่างละเอียด

เมื่อมองดูกลีบที่เบ่งบานด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ระยิบระยับ หลินหยางก็มั่นใจมากว่ากลีบเหล่านี้มีพลังแห่งสวรรค์!

แม้ว่ามันจะน้อยนิดมาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกตะลึง!

นี่คือพืชพรรณชนิดไหนกัน?

ทำไมจึงมีพลังแห่งสวรรค์ได้?

น่าเหลือเชื่อมาก!

เป็นเพราะพลังแห่งสวรรค์เหล่านี้เลยทำให้ดอกไม้บานสะพรั่งราวกับดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ยังไงยังงั้น!

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปสัมผัสมันเบาๆ

พลังแห่งสวรรค์ภายในกลีบดอกกลับไม่บริสุทธิ์ อย่างมากก็แค่เทียบได้กับเทพเซียนแห่งแผ่นดินเท่านั้น ส่วนเทพเซียนแห่งดินแดนเช่นเขาซึ่งมีพรสวรรค์ที่เป็นที่ยอมรับ แน่นอนว่าไม่สามารถเปรียบเทียบได้เลย

ความบริสุทธิ์ของพลังแห่งสวรรค์ของหลินหยางนั้นมีมากกว่าร้อยเท่าของพลังงานในกลีบดอกเหล่านี้

"นี่คือดอกอะไรกัน?"

หลินหยางเงยหน้าขึ้นถาม

"คุณครับ นี่คือดอกวิญญาณวีรชน!"

"ดอกวิญญาณวีรชน?"

"ใช่ครับ! ดอกไม้เหล่านี้มักจะขึ้นตามหลุมฝังศพของยอดฝีมือบางคนเท่านั้น! น่าประหลาดอย่างมาก! การจะได้ดอกไม้เหล่านี้ ทำให้เราต้องสูญเสียเงินและคนไปจำนวนมาก! และปริมาณที่ได้ในแต่ละปีก็ไม่เท่ากันและไม่สามารถการันตีได้!"

ไฮลีย์อธิบาย

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

หลินหยางเข้าใจได้ทันที

หากจะบอกว่าเติบโตขึ้นตามหลุมฝังศพของยอดฝีมือแล้วนั้น แบบนี้ก็แสดงว่าดอกไม้เหล่านี้ได้ดูดซับพลังงานของยอดฝีมือที่ตายไปแล้วเลยทำให้กลีบดอกมีพลังแห่งสวรรค์

"เมืองศักดิ์สิทธิ์ได้รับการยกย่องจากผู้คนจำนวนมากว่าเป็นเมืองของพระเจ้า ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งจำนวนมากเฝ้ารอที่จะตายและถูกฝังร่างของพวกเขาที่นี่! ดังนั้นเมืองศักดิ์สิทธิ์จึงมีหลุมฝังศพของวิญญาณยอดฝีมือผู้กล้าอยู่มากมายรอบๆ แต่มีเพียงไม่เท่าไรที่มีดอกวิญญาณวีรชนเติบโตขึ้น และผมเองก็พยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านี้มา ถ้าโชคดีหน่อยก็จะได้เป็นจำนวนมาก แต่ถ้าโชคไม่ดีก็ได้มาเพียงดอกนี้ดอกเดียว"

ไฮลีย์กล่าว

"เฮยหวงต้องการดอกไม้จำนวนมากเหล่านี้ไปทำไมกัน?"

หงส์ดำขมวดคิ้ว "เขาคิดจะใช้เพื่อฝึกฝนบำเพ็ญเพียร? ดอกนี้ก็เหมาะที่จะใช้ในการฝึกฝน"

"ดอกนี้สามารถใช้ในการฝึกฝนก็จริง แต่หากคิดจะดูดซับพลังงานของดอกไม้นี้ละก็ถือเป็นเรื่องยากมาก หากคิดจะมีพลังแก่นแท้ของดอกไม้นี้ ผมคิดว่าเอาเวลาไปตั้งใจฝึกฝนจะดีเสียกว่า เพราะผลลัพธ์ที่ได้มานั้นมากมายยิ่งกว่าที่ได้จากดอกนี้เสียอีก"

หลินหยางกล่าว

ไฮลีย์ได้ยินเข้าก็ตกใจ "คิดไม่ถึงว่าเลยว่าเพียงแวบเดียวคุณก็ดูออก? ก็ใช่ ผลลัพธ์ที่ได้จากดอกนี้ไม่ได้มากมายอะไร ไม่งั้นมันคงถูกจัดเป็นของหายากสำหรับใครหลายคนและผมก็คงไม่ได้เจอมันง่ายๆ"

"แล้วเฮยหวงให้คุณคอยตามหาดอกไม้เหล่านี้ทุกปีเพื่ออะไรกัน?" หงส์ดำถามด้วยความประหลาดใจ

ไฮลีย์ส่ายหน้า "ผมไม่รู้เหมือนกัน"

หงส์ดำไม่พูดอะไร

หลินหยางจ้องมองไปที่ดอกไม้เหล่านี้

แม้มันจะไม่เหมาะในการฝึกฝน แต่ก็มีประโยชน์อย่างมากในการนำมาใช้ทำยา

"ปกติพวกคุณวางกล่องไว้ยังไงเหรอ?"

หลินหยางถาม

"เฮยหวงมักจะส่งข่าวมาให้เราล่วงหน้า เราเพียงแค่ส่งคนไปมอบให้ตามสถานที่นัดหมายเท่านั้น"

"อืม งั้นวันนี้ผมและหงส์ดำและไปวางกล่องนี้เอง"

"ครับ!"

ไฮลีย์พยักหน้า

และขณะนี้เอง

ตี๊ด ตี๊ด...

เสียงเตือนก็ดังจากกระเป๋ากางเกงของเขาและเมื่อหยิบออกมาไฮลีย์ก็รีบเงยหน้าขึ้น "ส่งที่อยู่มาแล้ว!"

หลินหยางหยิบโทรศัพท์มาดู

"ที่โรงละครมาเรียชั้นสอง ใต้เลขที่นั่งหมายเลขสิบสาม ต้องไปวางก่อนเวลาหกโมง..."

"เรารีบออกเดินทางกันดีกว่า!"

"ไปกันเถอะ"

หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึมพร้อมกับยกกล่องเดินออกไปข้างนอก

หงส์ดำเองก็เดินตามไปติดๆ

ทั้งสองออกไปและจากนั้นไฮลีย์ก็จุดบุหรี่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"คุณไฮลีย์ สองคนนี้..."

คนข้างๆ ถามขึ้นและหยุดชะงัก

"ปล่อยพวกเขาไปก่อน ไม่มีหยงเย่แล้ว เยี่ยหวังก็ตายไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือพยายามรักษาชีวิตและความปลอดภัยของตัวเองให้ดี!"

ไฮลีย์พ่นควันบุหรี่ออกมาและกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา "แม้ว่าเฮยหวงจะอายุไม่มาก แต่ก็ไม่ควรมีเรื่องด้วย ในเมื่อพวกเขาอยากหาเรื่องจัดการเฮยหวง งั้นเราก็แค่คอยดูว่าพวกเขาจะมีจุดจบยังไง!"

"ฮ่าๆๆ..."

คืนก่อนวันพิธีศักดิ์สิทธิ์

คืนนี้จะมีการแสดงอันยิ่งใหญ่ในโรงละครมาเรียที่ใหญ่ที่สุดของเมืองศักดิ์สิทธิ์

เมื่อหลินหยางและหงส์ดำมาถึงโรงละครมาเรีย ที่นี่ก็เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมากมายมหาศาล

แต่ละคนแต่งกายกันอย่างจัดเต็ม หญิงและชายต่างพากันเดินควงแขนเข้าไปในโรงละคร

ที่นี่มักเป็นสถานที่รวมตัวกันของกลุ่มเศรษฐีจากทั่วทุกมุมโลก

เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงประจำปีของเมืองศักดิ์สิทธิ์ ฉะนั้นการตกแต่งของที่นี่จึงดูเหนือจินตนาการไปมาก

เฉพาะราคาค่าบัตรเข้างานก็ปาไปห้าแสนเหรียญต่อหนึ่ง และยังยากที่จะได้มาครอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน