สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3401

หงส์ดำเป็นหัวหน้าของงูหางกระดิ่ง และเฮยหวงก็ป็นเพียงชื่อที่ตั้งขึ้นมาในองค์กรหยงเย่เท่านั้น เดิมทีตัวเขาก็ไม่ได้เป็นคนขององค์กรหยงเย่

แต่ข้อมูลส่วนใหญ่ขององค์กรหยงเย่นั้นได้รับมาจากเฮยหวง

ดังนั้น หงส์ดำจึงได้ติดต่อกับเฮยหวงหลายต่อหลายครั้ง และเพราะแบบนั้นทำให้ไม่มีใครในองค์กรหยงเย่จะรู้จักเฮยหวงได้ดีไปกว่าเธอ

แต่ถึงอย่างนั้น หงส์ดำก็รู้เพียงนิสัยบางอย่างของเฮยหวงเท่านั้น

เช่นในทุกๆปี เฮยหวงจะเดินทางไปถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์ก่อนล่วงหน้าวันงานเสมอ

ส่วนจะไปทําอะไรนั้น ตัวเธอเองก็ไม่รู้

เทศกาลศักดิ์สิทธิ์เป็นเทศกาลสําคัญประจําปีของหลายๆอาณาจักร

ในฐานะที่เป็นเมืองที่เป็นจุดกำเนิดเทศกาลศักดิ์สิทธิ์ ทำให้คนนอกอาณาจักรหลั่งไหลเข้ามาที่เมืองศักดิ์สิทธิ์เพื่อบูชาและเฉลิมฉลองงานเทศกาล

หลังจากที่หลินหยางกลับสู่แดนมังกร เขาก็ได้ส่งร่างของวัยรุ่นไปที่สถาบัน

ฉินไป่ซง และหลงโชรับผิดชอบร่างของวัยรุ่นเหล่านั้นต่อทันที

ในเวลาเดียวกัน หยุนซิง, เฉาซงหยาง, เจ้าเมืองหนานหลี่ และคนอื่น ๆ ก็เดินทางกลับมาเช่นกัน

แม้ว่าจะยังไม่พบเฮยหวง แต่กลไกต่างๆขององค์กรหยงเย่ได้ถูกทำลายไปแล้ว นั่นทำให้“องค์กรหยงเย่”ถูกลบหายไป

แต่เพราะเฮยหวงยังไม่ได้ถูกจับ จึงทำให้เกิดเป็นปมภายในใจของหลินหยาง

ท้ายที่สุดแล้วบุคคลนี้สามารถทำลายม่านแสงของทหารทางชายแดนตอนเหนือได้อย่างง่ายดาย

หากเฮยหวงต้องการจะล้างแค้นให้กับองค์กรหยงเย่ โดยกำหนดเป้าหมายไปที่หยางหัว ตัวหลินหยางคงได้รับความเสียหายมากมายเช่นกัน

เมื่อเทศกาลศักดิ์สิทธิ์ใกล้เข้ามาถึง หลินหยางก็ตัดสินใจไปเที่ยวกับหงส์ดำ

ดังนั้นเขาจึงได้เรียกผู้คนในดินแดนแห่งความเงียบและความตายกลับมาเพื่อช่วยชวี่เจิ้งพัฒนางานวิจัย ในเวลาเดียวกัน เขานั้นทิ้งเจ้าของเจ้าเมืองหนานหลี่ไว้ที่เมืองหลวง

เผื่อเวลาที่น้ำมันเพิ่มพลังงานจากประเทศดิความาถึง เจ้าเมืองหนานหลี่จะขนส่งน้ำมันเพิ่มพลังงานชุดนี้ไปยังห้องปฏิบัติการวิจัยภูเขาเทียนเซินทันที

เมื่อชวี่เจิ้งว่าน้ำมันเพิ่มพลังงานหนึ่งร้อยตันกำลังจะมาถึง เขาก็ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับ และในคืนนั้นเอง เขาก็ได้โทรศัพท์หาหลินหยางทั้งหมดแปดสายเพื่ออธิบายถึงผลประโยชน์มากมายเกี่ยวกับการใช้น้ำมันเพิ่มพลังงานในงานวิจัย

หลินหยางเองก็ฟังอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ทันทีที่รุ่งเช้า หลินหยางและหงส์ดำก็ได้ออกเดินทางไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์

ตัวหลินหยางจงใจเปลี่ยนรูปลักษณ์ภายนอกของเขา ในขณะที่หงส์ดำทำเพียงสวมหมวกสีดำ

เธอต้องการใช้ตัวตนของเธอเพื่อล่อเฮยหวงให้ออกมา

ท้ายที่สุดแล้ว หงส์ดำก็ยังคงเป็นคนที่ยังหลงเหลืออยู่ขององค์กรหยงเย่ แม้ว่าเฮยหวงจะสงสัยในตัวเธอ แต่เขาเองก็อาจจะติดต่อมาหาเธอ

เมืองศักดิ์สิทธิ์มีชื่อเสียงมากนอกอาณาจักร ตั้งอยู่ล่างชางไป๋ และมีพื้นที่ติดกับอาณาจักรทั้งเจ็ด ทำให้เมืองนี้เป็นเมืองพิเศษที่ไม่ได้ขึ้นตรงต่ออาณาจักรใดเลย

อาจกล่าวได้ว่าหนึ่งเมืองก็คือหนึ่งอาณาจักร

ผู้บริหารของเมืองศักดิ์สิทธิ์เป็นผู้รับผิดชอบของทั้งประเทศ และด้วยความที่เมืองศักดิ์สิทธิ์ไม่มีกองกําลังติดอาวุธมากนัก ดังนั้นพวกเขาจึงได้รับการคุ้มครองจากรัฐ U ซึ่งเป็นประเทศใหญ่ทางตะวันออก

ทำให้แต่ละปีมีประชาชนเดินทางมาเที่ยวเมืองศักดิ์สิทธิ์เป็นจำนวนมาก

แม่แต่ชาวแดนมังกรเองก็มีเข้ามาไม่น้อย

ดังนั้นทันทีที่หลินหยางลงจากเครื่องบินและเข้าเมืองศักดิ์สิทธิ์ เขาก็เห็นใบหน้าของชาวเอเชียมากมาย เมื่อเดินบนถนน เขายังสามารถได้ยินภาษาถิ่นบางภาษาที่พูดในสถานที่แห่งหนึ่งในอาณาจักรมังกร

“ผู้นำสูงสุด ไปกันเถอะ”

หงส์ดํากระซิบว่าหลังจากที่หลินหยางเข้าสู่เมืองศักดิ์สิทธิ์แล้ว เธอจะเรียกรถเพื่อไปที่บาร์แห่งหนึ่งในใจกลางเมือง

ในบาร์นั้นมีเส้นสายขององค์กรหยงเย่อยู่

แม้ว่าองค์กรหยงเย่จะถูกทำลายไปแล้ว แต่ผู้ให้ข้อมูลเหล่านี้ยังมีอยู่

บาร์แห่งนี้คึกคักมาก แม้แต่ตอนกลางวันแต่ก็ยังมีคนมาดื่มกันมากมาย บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นสุรา แต่แขกที่นั่งอยู่ที่นั่นก็ยังคงรักษามารยาทโดยการนั่งกระซิบกระซาบพูดคุยกัน .

ทำให้บรรยากาศทั้งดูกลมกลืนและเข้ากันได้ดี

"แซนดี้ ขอบลัดดี้แมรี่แก้วนึง ไม่ใส่น้ำแข็ง แล้วประดับด้วยร่มเล็กๆ"

หงส์ดําเดินไปหาบาร์เทนเดอร์และพูดด้วยเสียงกระซิบ

บาร์เทนเดอร์ดูตกใจ แต่ทันทีที่มองไปยังหงส์ดำ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เขาหยิบเครื่องส่งรับวิทยุที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาทันที กระซิบสองสามคำเหมือนเป็นรหัส จากนั้นพูดอย่างเคร่งขรึม: "ท่านหงส์ดำ โปรดตามมาทางนี้!"

ทั้งสองเดินตามบาร์เทนเดอร์เดินเข้าไปในประตูเล็กๆ ข้างบาร์

เข้าประตูเล็ก แล้วค่อยๆเดินลัดเลาะมาตามทางเดิน จนมาถึงประตูเหล็กที่อยู่สุดทางเดิน

บอดี้การ์ดยืนอยู่หน้าประตูเหล็ก พอบาร์เทนเดอร์กระซิบสองสามคำ บอดี้การ์ดมองไปที่ หงส์ดำและ หลินหยางก่อนจะเปิดประตูให้

ด้านหลังประตูนั้นมีลิฟต์

"เชิญ"

บาร์เทนเดอร์พูดขึ้น

ทั้งสองเดินเข้าไปในลิฟต์

หลังจากที่บาร์เทนเดอร์เข้ามา เขาก็กดปุ่มลบห้าโดยตรง

"บาร์นี้ค่อนข้างใหญ่เลยนะ"

หลินหยางพูดเบาๆ

"แน่นอน ชั้นหนึ่งเป็นสถานที่สำหรับดื่มเหล้าสังสรรค์ แต่ลงไปด้านล่าง เป็นสถานที่กระตุ้นอะดรีนาลีน อย่างพวกสนามมวย แล้วก็พวกสรวงสวรรค์สําหรับผู้ชาย ที่นี่มีทุกอย่าง ตราบใดที่คุณมีเงิน"

。

หงส์ดำกล่าว.

"แต่ที่นี่คือเมืองศักดิ์สิทธิ์นะ"

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"ก็ไม่ผิดนักหรอก ที่นี่เป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นแค่เมืองที่เจริญรุ่งเรืองเมืองหนึ่งเท่านั้น"

หงส์ดำยิ้ม

หลินหยางไม่คิดจะพูดอะไรอีกต่อไป

ไม่นานลิฟต์ก็มาถึงชั้นใต้ดินที่ห้า

ทางเดินบนชั้นห้าหนาวจนเข้ากระดูก และเต็มไปด้วยแสงสลัว

และมีเสียงตะโกนพูดคุยที่ดูคลุมเครือ

บาร์เทนเดอร์นำทางไปยังคงมาถึงห้องสุดทางเดินราวกับไม่มีอะไรเรื่องอะไรเกิดขึ้น

เขาเคาะประตูอย่างระมัดระวัง

ช่องเล็ก ๆ บนประตูเปิดออกเผยให้เห็นดวงตาที่น่ากลัวคู่หนึ่ง เขาเหลือบมองที่บาร์เทนเดอร์และคนอื่น ๆ จากนั้นประตูก็เปิดออก

“ท่านหงส์ดำ เชิญ”

บาร์เทนเดอร์พูดกับหงส์ดำ

หงส์ดำพยักหน้าแล้วเดินตรงเข้าไปในห้อง

แต่ทันทีที่ทั้งสองเข้าไปด้านใน

พรึ่บพรั่บ พรึ่บพรั่บ....

ก็มีปืนจำนวนมากชี้มาที่ทั้งสองคน

ในเวลาเดียวกัน พลังที่เเข็งเเกร่งทั้งหลายเข้ามาพุ่งออกมากักกันตัวหงส์ดำเช่นกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน