สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3400

“แม่ทัพหลิน จัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ผู้บัญชาการสูงสุดตกลงว่าจะรวบรวมน้ำมันห้าร้อยตันให้ภายในหนึ่งอาทิตย์นี้ จากนั้นจะส่งไปที่ดินแดนมังกรค่ะ!”

สวี่จื่อซวงมาตรงหน้าหลินหยางและพูดด้วยความตื่นเต้น

“จะรวบรวมภายในหนึ่งอาทิตย์เหรอ?”

หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปม พูดว่า:“ถ้าพวกเขาผิดสัญญาล่ะจะทำยังไง? ยังไงก็ไม่ควรให้ผมรอถึงหนึ่งอาทิตย์ใช่ไหม?”

“แม่ทัพหลินวางใจ พวกเราเซ็นสัญญาข้อตกลงกันแล้ว แม้ว่าข้อตกลงนี้จะไม่ได้รับการยอมรับจากนานาชาติ แต่ถ้าคนของประเทศดิควากล้าผิดสัญญา ดินแดนมังกรสามารถใช้ข้ออ้างนี้ ดำเนินการลงโทษกับพวกเขาได้! คนของประเทศดิควาไม่กล้าผิดสัญญาแน่นอน!”

สวี่จื่อซวงยิ้มพูดขึ้น

“งั้นก็ดี!”

หลินหยางพยักหน้า

“แม่ทัพหลิน พวกเรากลับกันเถอะ”

“พวกคุณไปก่อนเลย ผมยังมีบางเรื่องต้องจัดการ”

จู่ๆหลินหยางก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงพูดขึ้นว่า:“ใช่แล้ว ผมต้องการเอาน้ำมันไปหนึ่งร้อยตัน! ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”

“แม่ทัพหลิน ทำไมคุณพูดแบบนี้ เพราะคุณสู้เพื่อพวกเรานะคะ พวกเราถึงได้น้ำมันห้าร้อยตัน อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยตันเลย คุณจะเอาไปทั้งห้าร้อยตันก็ไม่มีปัญหาค่ะ!”

สวี่จื่อซวงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น

ในเวลานี้ เธอมีแต่ความเลื่อมใสศรัทธาหลินหยาง

ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งและสมบูรณ์แบบมากเกินคำบรรยายจริงๆ

สวี่จื่อซวงหัวใจสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพเจ้าของหลินหยางแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะแก้มแดงระเรื่อขึ้นมา

ผู้ชายที่ตัวเองตามหามาโดยตลอดไม่ใช่แบบนี้เหรอ?

แต่น่าเสียดาย เขาเป็นแม่ทัพมังกรผู้สูงส่ง พลังเป็นที่หนึ่งไม่มีสอง จะชายตามองมาที่ตัวเองได้ยังไง?

“ผมใช้ไม่ถึงห้าร้อยตันหรอก หนึ่งร้อยตันก็พอแล้ว! คุณส่งน้ำมันกลับไปดินแดนมังกรก่อนก็แล้วกัน พอถึงเวลานั้นผมจะส่งคนไปเอามาหนึ่งร้อยตัน เพื่อส่งไปที่ดินแดนแห่งความเงียบและความตาย ถ้าโครงการทางด้านนั้นมีน้ำมันเพิ่มพลังงานช่วยด้วย น่าจะพัฒนาได้เร็วขึ้น”

หลินหยางยิ้มแล้วพูดขึ้น

“ได้ค่ะ แม่ทัพหลิน เดี๋ยวฉันจะรายงานเบื้องบนให้นะคะ”

“อืม! พวกคุณกลับไปก่อนเถอะ พวกเราก็ลากันตรงนี้เลยนะ”

หลินหยางโบกมือ แล้วหมุนตัวเดินทางด้านนอกชายแดน

“แม่ทัพหลิน….”

จิตใต้สำนึกสั่งให้สวี่จื่อซวงตะโกนเรียกขึ้น

“ยังมีเรื่องอะไรเหรอ?”

หลินหยางหันหน้ามาถาม

สวี่จื่อซวงอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกอยู่สักพักหนึ่ง เธอแค่ยิ้มและพูดขึ้นว่า:“ไม่มีอะไรค่ะ แม่ทัพหลิน คุณดูแลตัวเองดีๆนะคะ….”

“อืม!”

หลินหยางพยักหน้า และคล้ายกับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหยิบนามบัตรออกมายื่นให้กับสวี่จื่อซวง

“ถ้าอยู่นอกดินแดนแล้วหน่วยต้องห้ามของพวกคุณพบเจอเรื่องอะไรที่ไม่สามารถแก้ไขจัดการได้ สามารถขอความช่วยเหลือจากผมได้ นี่เป็นเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของผม!”

พูดจบ หลินหยางกระโดดขึ้น กลายเป็นสายรุ้ง มุ่งไปบนขอบฟ้า

“แม่ทัพหลินหล่อเท่ห์จริงๆเลยอ่ะ!”

อาเหม่ยที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะเพ้อขึ้นมา

เธอไม่กล้าบ้าผู้ชาย บารมีของหลินหยางแข็งแกร่งมาก เธอและสมาชิกในหน่วยต่างต้องเคร่งขรึม หายใจแรงๆยังไม่กล้าเลย

“จุ๊ๆๆ คิดไม่ถึงว่าอาเหม่ยของพวกเราจะเผลอติดกับแล้ว หาได้ยากจริงๆ!”

“หาได้ยาก? เหอะ คนอย่างแม่ทัพหลินนะ ผมที่เป็นผู้ชายก็รักเขา! อย่าว่าแต่พวกคุณเลย!”

จ้าวเซียงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ

“พอได้แล้ว แต่ละคนหลงระเริงอะไรกัน? เลิกทีม!”

สวี่จื่อซวงพูดอย่างจริงจัง จากนั้นเดินตรงไปหารถที่จอดอยู่ข้างทาง

ก่อนขึ้นรถ เธอได้กวาดสายตามองนามบัตร

CEOของหยางหัว ประธานหลิน!

“หวังว่าพวกเราจะได้พบเจอกันอีกครั้งเร็วๆนี้นะ”

สวี่จื่อซวงพูดพึมพำ แล้วขึ้นไปนั่งบนรถ

ในเวลาเดียวกัน

ด้านหน้าทะเลทรายโกบีอันเสื่อมโทรม

ฟิ้ว!

สายรุ้งยาวเฟื้อยร่อนตกลงมาบนพื้นดินขนาดใหญ่ที่มีรอยแตก

หงส์ดำที่ยืนอยู่ด้านหน้าซากปรักหักพังสาวเท้าก้าวเดินมาข้างหน้า พร้อมกับคุกเข่าลงบนพื้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน