สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3406

"ใช่ๆๆ! คืออันนี้!"

จ้าวลีน่ามองไปด้วยความดีใจพร้อมกับรีบปฏิเสธ "คุณเหวยทัว! เห็นแล้วใช่ไหมคะ? พวกเขามีตราสัญลักษณ์ของตระกูลดอสส์! พวกเขาเป็นคนที่ตระกูลดอสส์ส่งมาล้างแค้น! ครั้งนี้หลักฐานปรากฏชัดเจน!"

เยว่เซิงกลับรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติไป

เข็มตราสัญลักษณ์นี้จ้าวลีน่าเป็นคนนำไปใส่ในกระเป๋าของหลินหยาง

จุดประสงค์ก็เพื่อรอให้หลินหยางถูกจับและพวกเธอจะได้ใส่ร้ายว่าเป็นการกระทำของตระกูลดอสส์ เพื่อทำให้ทั้งสองตระกูลบาดหมางไม่ลงรอยกัน

ทว่าสีหน้าท่าทางของหลินหยางตอนนี้กลับดูนิ่งเฉยอย่างมาก

สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่อุ่นใจเท่าไรนัก

"คุณจ้าว นี่เป็นตราสัญลักษณ์ประจำตระกูลดอสส์ก็จริง แต่ผมคิดว่ามันไม่ใช่ของของสุภาพบุรุษคนนี้ แต่มีคนพยายามใส่ร้ายเขาและจงใจนำมันไปใส่ในกระเป๋าของเขาต่างหาก"

เหวยทัวกล่าว

"คุณเหวยทัว ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น? ทำไมถึงไม่เชื่อว่าเขาเป็นคนที่ตระกูลดอสส์ส่งมา?"

จ้าวลีน่ารีบถามออกไปอย่างร้อนใจ

"เหตุผลง่ายนิดเดียว"

เหวยทัวกวาดสายตามองไปที่เยว่เซิงที่ไม่พูดอะไรพร้อมกับมองไปที่จ้าวลีน่าที่ทำหน้าตึงเครียดพร้อมกับกล่าวออกมา "เพราะเขาคนนี้เป็นประธานใหญ่ของบริษัทหยางหัวแห่งอาณาจักรมังกร คุณหลิน!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนต่างตกตะลึงจนตาค้าง

"หมอเทวดาหลินที่ทำการรักษาโรคให้กับบุคคลนั้นของประเทศอังกฤษ?"

จ้าวลีน่าตกตะลึง

ชื่อเสียงของหมอเทวดาหลินเป็นที่รู้จักกันทั่วโลกนานแล้ว

เพียงแต่รูปร่างหน้าตาของเขาคนนี้กลับดูไม่เหมือนกับหมอเทวดาหลินเลยสักนิดเดียว!

จ้าวลีน่าไม่รู้ว่าหลินหยางในตอนนี้ได้ปลอมตัวไปเหมือนตอนที่เขายังเป็นลูกเขยไม่เอาไหนของตระกูลซู ทำให้เธอจำไม่ได้

เยว่เซิงสูดหายใจเข้าด้วยความรู้สึกเยือกเย็นในใจ

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าแค่แพะรับบาปสองคนจะทำให้เรื่องราวใหญ่โตได้มากขนาดนี้!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ขณะนี้เองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

หลังจากนั้นก็มีคนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องรับรองส่วนตัว

"อ๊า!"

จ้าวลีน่ากรีดร้อง

ที่แท้คนที่เดินเข้ามาก็คือโมก้าและพวก

เยว่เซิงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาโดยไม่พูดอะไร

วินาทีนี้เธอไม่สงสัยอะไรในตัวของหลินหยางอีกต่อไป!

คนที่สามารถทำให้คนที่ตายไปแล้วฟื้นกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง นอกจากหมอเทวดาหลินที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกจากอาณาจักรมังกรแล้วจะเป็นใครไปได้?

"ที่แท้...ที่ร่ำลือกันเป็นเรื่องจริง? ตะวันออกที่แสนห่างไกลออกไป มีคนที่สามารถแย่งชิงคนกลับมาจากเทพแห่งความตายได้จริง..."

คนต่างชาติจำนวนมากต่างตกตะลึงและร้องเสียงหลง

"เด็กๆ พวกคุณทำเรื่องโง่ๆ ลงไป"

เหวยทัวกล่าวอย่างเย็นชา

"เรื่องก็มาถึงขึ้นนี้แล้ว ไม่มีอะไรต้องพูดอีก"

เยว่เซิงหน้าซีดเผือดและยิ้มอย่างเย็นชา "ในเมื่อเรื่องที่เราทำถูกจับได้ งั้นเราจะยอมรับแต่โดยดี คุณเหวยทัว คุณคิดจะจัดการกับพวกเรายังไงก็แล้วแต่คุณได้เลย!"

"พวกคุณวางใจได้ ผมจะทำให้ตระกูลของพวกคุณทั้งสองต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงอย่างแน่นอน"

เหวยทัวกล่าวอย่างเคร่งขรึม "อีกไม่นานตระกูลของพวกคุณจะได้บทเรียนที่แสนเจ็บปวด ผมจะทำให้ทั้งโลกได้รู้ว่าตะรกูลเหวยทัวไม่ใช่ตระกูลที่ใครก็หาเรื่องได้"

จ้าวลีน่าทำหน้าเศร้าและรู้สึกตัวสั่นสะท้าน

เยว่เซิงกลับแสดงออกอย่างเรียบเฉย

เธอหลับตาลงและสูดหายใจเข้าพร้อมกล่าวเสียงแหบแห้ง "ฉันไม่น่าเชื่อคำพูดของเด็กคนนั้นเลย...น่าเสียดาย...เรื่องทั้งหมดไม่อาจย้อนคืนกลับไปได้อีก..."

"เด็ก?"

หลินหยางได้ยินเข้าก็ทำให้ถ้วยน้ำชาที่กำลังจะเข้าปากสั่นเล็กน้อยจนน้ำชาหกกระเด็นออกมา

"คุณหมายความว่ายังไง?"

"เดิมทีฉันไม่ได้มีแผนการจะทำให้ตระกูลเหวยทัวและตระกูลดอสส์จะบาดหมางกัน แต่ก่อนที่จะมายังโรงละครที่นี่ได้มีเด็กคนหนึ่งขายแผนการนี้ให้กับฉัน เป็นแผนการที่มีมูลค่าสูงถึงห้าแสนดอลล่าห์! ฉันเลยรับข้อเสนอนี้มา!"

เยว่เซิงกล่าวเสียงแหบแห้ง

หลินหยางลุกขึ้นทำหน้าเคร่งเครียด

เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองที่รุนแรงเช่นนี้ของหลินหยาง หงส์ดำก็นึกอะไรขึ้นได้พร้อมกับรีบกล่าวออกมา "เด็กคนนั้นอายุประมาณสิบกว่าขวบใช่ไหม?"

"พวกคุณรู้จักเด็กคนนั้น?"

เยว่เซิงขมวดคิ้วถาม

"เฮยหวง?"

หงส์ดำพึมพำ

"หมายความว่า เด็กคนนั้นสั่งให้พวกคุณมาจับเราเป็นแพะรับบาปและใส่ร้ายว่าเราเป็นคนร้าย?"

หลินหยางถามออกไปอย่างเย็นชา

"ถูกต้อง แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร แต่แผนการของเขาดูเรียบง่ายไม่ยากอะไร ตระกูลของฉันเองก็รีบร้อนจะขึ้นสู่ตำแหน่งและพยายามยั่วยุให้เหวยทัวและตระกูลดอสส์มีเรื่องบาดหมางกัน ฉันจึงสร้างโอกาสในกับตระกูลของฉัน ฉะนั้นฉันจึงตกลงยอมเชื่อเด็กคนนั้นและโชคดีที่บังเอิญได้มาเจอกับพวกคุณเข้า ฉะนั้นฉันเลยคิดจะใช้พวกคุณมาเป็นหมากตัวหนึ่งในแผนการของฉัน!"

เยว่เซิงกล่าว ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้ว ฉะนั้นเธอจึงเล่าทุกอย่างออกมาอย่างละเอียด

หลินหยางลุกขึ้นและเดินไปนอกประตูทันที

หงส์ดำเองก็เดินตามออกไปด้วยเช่นกัน

ทุกคนในห้องต่างสับสนงุนงง

"ออกไปดูว่าคุณหลินมีอะไรให้ช่วยเหลือไหม!"

เหล่าเหวยทัวตะโกนพร้อมกับพาคนเดินตามออกไป

จากนั้นก็เห็นว่าทั้งสองวิ่งไปยังที่นั่งหมายเลขสิบสามอย่างรวดเร็วพร้อมกับหยิบกล่องที่เต็มไปด้วยดอกวิญญาณวีรชนออกมา

หงส์ดำรีบใส่รหัสเพื่อเปิดกล่องออก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน