สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 345

"หมอเทวดาหลิน มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่คุณจะพูดเช่นนี้ ผมรู้ว่าคุณไม่ยอม แต่ผมมีคำแนะนำให้หวังว่าคุณจะฟังเข้าไปในหู ความแข็งแกร่งของคุณไม่ได้อยู่ในสายตาของตระกูลหลินเลยสักนิด ถ้าคุณยังคิดจะยืนกรานต่อไป วิธีที่ดีที่สุดคือการเป็นกลาง ถ้าคุณยังคิดจะต่อต้านอยู่อีก คิดจะต่อกรกับตระกูลหลิน งั้นก็ลองคิดดูดีๆ ว่าจะเป็นยังไง ตระกูลหลินของผมไม่มีศัตรู เพราะศัตรูของตระกูลหลินตายหายไปหมดแล้ว!" เมื่อพูดเสร็จ หลินหยูห่าวก็เดินออกไปจากประตู

แต่เมื่อวินาทีที่เขาออกไปจากประตู เสียงที่ไม่แยแสก็ลอยออกมา

"อีกไม่นาน พวกเราจะได้พบกันอีก ถึงเวลานั้น คุณจะรู้สิ่งถึงสิ่งที่ผมพูด..."

ฝีเท้าของหลินหยูห่าวหยุดนิ่ง ขมวดคิ้ว จากนั้นก็หัวเราะออกมา

"โง่เง่า!"

เขาพูดอย่างเรียบเฉย ส่ายหน้าและเดินออกไปจากหยางหัวกรุ๊ป

เมื่อขึ้นรถ หลินซงจึงวางใจได้ ดื่มน้ำและหยิบกระดาษสองสามแผ่นเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา

"พี่ห่าว คุณมาอยู่ที่เจียงเฉินได้ยังไง?" หลินซงถามอย่างระมัดระวัง

"พวกเรายังไม่ได้ออกไปจากเจียงเฉิน เดิมทีผมคิดจะกลับไปที่ตระกูล แต่ตระกูลบอกว่าให้ผมอยู่เพื่อให้ความร่วมมือกับคุณที่นี่ ผมก็เลยซ่อนตัวเอาไว้ เพื่อที่จะหลบสายตาของหมอเทวดาหลิน" หลินหยูห่าวพูด

"ดีเลยๆๆ ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ห่าว เกรงว่าผมคงจะตายที่นี่แล้ว" หลินซงตบหน้าอกของเขา พูดอย่างกล้าหาญ

"เฮอะ ไม่คิดว่าหลินซงจะเป็นคนแข็งแกร่ง ถ้าคุณมอบสูตรยาคืนให้กับหมอเทวดาหลินนั่น เกรงว่าวันนี้คุณคงจะไม่รอดแล้ว" หลินหยูห่าวหรี่ตาพูด

เมื่อหลินซงได้ยิน ตัวของเขาก็สั่นและยิ้มอย่างเก้ๆ กังๆ

จริงๆ แล้วไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่ง แต่เขาไม่เชื่อว่าหลินหยางจะกล้าแหกหน้าตระกูลหลิน

อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาจากท่าทางและการแสดงออกของหลินหยางแล้ว เขาเหมือนจะคิดผิด...ถ้าไม่ใช่เพราะหลินหยูห่าวมาทันเวลา เขาอาจจะไม่รอดจริงๆ...

"พี่ห่าว ตอนนี้พวกเราควรทำยังไง?" คนข้างๆ ถามอย่างระมัดระวัง

"หลินซง เอาสูตรยามาให้ผมดูหน่อย" หลินหยูห่าวถาม

"พี่ห่าว ผมทิ้งสูตรยาไปแล้ว แต่ผมจำข้อมูลได้ ผมจะเขียนตอนนี้แหละ"

"ดี เอาปากกาและกระดาษให้เขา"

คนข้างๆ หยิบปากกาและกระดาษออกมาจากรถและส่งให้หลินซง

หลินซงรีบเขียบออกมาอย่างเงียบๆ

หลินหยูห่าวคว้าสูตรยามาและมองดูยู่ครู่หนึ่งด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ

"นี่เป็นสูตรยาที่หมอเทวดาหลินสร้างขึ้นมาหรอ?"

"ใช่ อันหนึ่งเป็นของจริง อันหนึ่งเป็นของปลอม! ของปลอมนั้นมั่วซั่ว"

"หรอ?" หลินหยูห่าวถอนหายใจด้วยอารมณ์ วางสูตรยาลงและดวงตาของเขาแสดงความไม่เชื่อ: "ดูเหมือนว่าผมจะประเมินหมอเทวดาหลินต่ำเกินไป ไม่คิดว่าคนนี้จะสามารถสร้างสูตรยาที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ได้! ไม่ควรประมาทเลย"

"อย่างไรก็ตามเทียบกับตระกูลหลินของพวกเราแล้วก็แค่แมลงสาบที่เกาะต้นไม้เท่านั้น!" คนข้างๆ กระแทกเสียง

"ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดแบบนี้ รีบส่งสูตรยานี้ไปให้ตระกูล ให้ตระกูลรีบทำยาตามสูตรยานี้โดยเร็วที่สุด เร่งผลิต ต้องนำยาใหม่เข้าตลาดให้ได้ก่อนหยางหัวกรุ๊ป!" หลินซงยิ้ม

"ใช่ ตอนนี้ต้องพยายามให้มากที่สุด!"

หลินหยูห่าวพยักหน้าและก้มหน้าตรวจสอบสูตรยาอีกครั้ง

แต่หลังจากนั้นสักพัก จู่ๆ รูม่านตาของเขาก็หดตัวลง ราวกับว่าเขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เขาจ้องไปที่สูตรยาครู่หนึ่งและหันหน้ามามองหลินซง

"พี่ห่าว ทำไมหรอ?" หลินซงตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจ

"คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า?" หลินหยูห่าวพูดอย่างเย็นชา

"ลืมอะไร? ไม่นะ..."

"อย่ามาเสแสร้ง สูตรยานี้ทำไมถึงไม่มีตัวแปรหล่ะ?" หลินหยูห่าวถาม

ตัวแปรหรอ?

หลินซงตัวสั่น เขาตอบสนองทันที จ้องไปที่สูตรยา

จริงด้วย!

สูตรยานี้...ไม่มีตัวแปร!

ถ้าไม่มีตัวแปน ยาเหล่านี้จะมีประโยชน์อย่างไร?