สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 353

"เมื่อนึกถึงหน้าของชายคนนั้น ผมดีใจอย่างมาก! เขาจะแสร้งอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลหลินของพวกเรา?"

"ใช่ เขากล้ามาใช้แซ่หลินหรอ?"

คนรอบๆ โต๊ะต่างพากันด่า

ปัง!

ในเวลานี้ ประตูของห้องถูกเปิดออกมา

"ใคร?"

คนในห้องทั้งหมดลุกขึ้น จ้องไปที่ประตูด้วยความโกรธ

เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

เด็กสาวนั่งลงที่โต๊ะอย่างไม่เป็นระเบียบ รินน้ำชาให้ตัวเองด้วยมารยาทที่สง่างาม จากนั้นจึงทานอาหารบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง

ทุกคนโมโห เมื่อเห็นหน้าตาของหญิงสาวชัดเจนแล้ว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

"คุณผู้หญิงหยูอิงหรอ?"

หลายคนอุทานเสียงหลงออกมา

"ลูกพี่ลูกน้อง คุณมาได้ยังไง?" หลินหยูห่าวมีสีหน้าตกใจ

"ฉันมาไม่ได้หรอ?"

"ไม่ใช่...แค่ว่าคุณกำลังเรียนการแพทย์อยู่ในตระกูลอยู่ไม่ใช่หรอ?" หลินหยูห่าวฟื้นสติกลับมาและพูดด้วยรอยยิ้ม

"มันน่าเบื่อ ฉันให้พ่อจัดการเรื่องหนึ่งให้ฉัน คุณมากับฉันหน่อย" หลินหยูอิงเช็ดปากของตัวเอง

"เรื่องอะไร?"

"ไปเจียงเฉิน!"

หลินหยูอิงหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาและส่งให้หลินหยูห่าว พูดอย่างเรียบเฉย: "การประชุมกำลังจะจัดขึ้นและตระกูลต้องการใช้หยางหัวกรุ๊ป เบื้องบนสั่งมาแล้ว ภายในสามวันหยางหัวกรุ๊ปต้องเป็นของตระกูลหลิน หมอเทวดาหลินนั่นเองก็ต้องสร้างผลประโยชน์ให้ตระกูลด้วย นี่คือจดหมายจากตระกูล คุณมากับฉัน ไปจัดการให้หมอเทวดาหลินนั่นยอมจำนนเถอะ!"

"ผมไปกับคุณหรอ?" หลินหยูห่าวตกใจ

"ทำไม? ไม่ดีหรอ?"

"ดี...ดี ลูกพี่ลูกน้อง ผม...ผมจะรีบไปจัดเตรียมรถ!" หลินหยูห่าวลุกขึ้น วิ่งออกไปนอกประตู

ด้วยการขึ้นทะเบียนและเข้าตลาดของยาตัวใหม่ หุ้นทุกตัวของธุรกิจตระกูลหลินเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแค่นั้น แต่แม้กระทั่งบางบริษัทที่ร่วมมือกับธุรกิจตระกูลหลินยังได้รับผลประโยชน์ด้วย

ยาตัวใหม่นี้สร้างผลงานที่น่าตกใจจริงๆ

รักษาโรงหัวใจได้ไง!

ไม่ใช่ยาบรรเทา!

ไม่ใช่ยารักษาสภาพ!

นี่คือการรักษาโรคหัวใจอย่างแท้จริง!

โรคหัวใจเป็นปัญหาทั่วโลกมาหลายปีแล้ว มนุษย์ต่างพยายามเอาชนะโรคนี้ให้ได้ แต่ก็ยังไม่มีความก้าวหน้า

แต่คราวนี้ ตระกูลหลินมาพร้อมกับยารักษาโรคนี้!

มีกี่คนที่คนยินดี

มีกี่คนคนดีใจ

หลายคนถึงกลับชื่นชมโรงงานยาตระกูลหลินบนเว็ปไซต์นับไม่ถ้วน เผยแพร่ไปทั่วอินเตอร์เน็ต

ตอนเช้าตรู่ หน้าประตูใหญ่ของโรงงานยาตระกูลหลินถูกรายล้อมไปด้วยนักข่าวนับไม่ถ้วน ตระกูลหลินต้องจัดตัวแทนนและจัดงานแถลงข่าวหลายครั้งต่อวัน

สำหรับองค์การการแพทย์โลกและแม้แต่สมาคมการแพทย์ระหว่างประเทศ ต่างก็ตกตะลึง

แอนนาโทรหาหลินหยางทันทีเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์

เพราะในความเห็นของเธอ ยานี้มีเพียงหลินหยางคนเดียวที่คิดค้นออกมาได้ เธอเองก็สนใจเช่นกัน

แต่หลินหยางตอบเธอเพียงสองคำ

"ไม่ต้องยุ่ง!"

แอนนาเป็นคนฉลาด เข้าใจความหมายของหลินหยางทันที เธอจึงนิ่งเงียบ แม้ว่าสมาคมการแพทย์ระหว่างประเทศจะส่งทีมไปสอบสวน เธอก็ขอลาและไม่มา

อาคารชั้นบนสุด

หลินหยางยังคงอยู่ในตำแหน่งที่คุ้นเคย มองดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเจียงเฉิน

วึงวึง...วึงวึง...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ซูเหยียนโทรมา