สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 369

"อืม" หลินหยางตอบเบาๆ ไม่พูดอะไรมาก ดื่มน้ำตามสบาย

"คุณสบายดีใช่ไหม?" หลินหยูอิงลังเลสักพักและถาม

"สำหรับเรื่องขอผม ที่คุณควรจะรู้คือหลายปีมานี้คุณไม่เคยถามถึงผมเลย แต่กลับมาถามผมในเวลานี้ ไม่คิดว่าแบบนี้มันหน้าซื่อใจคดไปหน่อยหรอ?" หลินหยางถามอย่างเรียบเฉย

หลินหยูอิงผงะเล็กน้อย ปากแดงๆ ของเธออ้าออกเล็กน้อย พูดไม่ออก

แต่สักพักเธอก็ยิ้ม พยักหน้า: "คุณพูดมีเหตุผล คุณน่าจะรู้เหตุผลที่ฉันมาหาคุณ ตอนนี้คำพูดเหล่านี้ไม่น่าสนใจอีกต่อไปแล้ว"

"งั้นพวกเรามาทำให้มันชัดเจนกันเถอะ" หลินหยางมองหลินหยูอิง พูดอย่างไร้อารมณ์: "ผมไม่สามารถช่วยคุณติดต่อหมอเทวดาหลินได้!"

"จะไม่เจรจาจริงๆ หรอ?" หลินหยูอิงขมวดคิ้ว

ความจริงแล้วเธอรู้ว่าเรื่องนี้มีความยาก คนตระกูลหลินเคยมาคุยกับหลินหยางก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่ได้ผล

"เจรจาหรอ? หลินหยูอิง ถ้าคุณให้สามีของคุณไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น คุณจะตกลงไหม?" หลินหยางถาม

"ฉันยังไม่ได้แต่งงาน"

"งั้นคุณจะให้แม่ของคุณไปแต่งงานกับคนอื่นไหม!" หลินหยางถาม

"หลินหยาง คุณหมายความว่าอะไร?" หลินหยูอิงมีสีหน้าโกรธ

"ความหมายของผมเรียบง่ายอย่างมาก ถ้าพ่อของคุณหรือแม่ของคุณยอมไปแต่งงานกับคนอื่น ผมจะให้ซูเหยียนไปนอนอยู่บนเตียงกับประธานหลินเลย และจะจัดการให้ประธานหลินมาเจอกับพวกคุณ พวกคุณรับได้ ผมก็รับได้" หลินหยางไม่รีรอ

ปัง

คนตระกูลหลินโต๊ะข้างๆ ยืนขึ้น จ้องมาที่หลินหยางด้วยความโกรธ

พนักงานบริการร้านกาแฟตกใจ

แต่หลินหยูอิงยกมือขึ้นมาทันทีบอกว่าให้พวกเขานั่งลง

เธอจ้องไปที่หลินหยางด้วยดวงตาที่ผิดหวัง หมดความอดทน เจ็บปวดและโกรธ

ซับซ้อนมาก

แต่ในสายตาของหลินหยางมีแค่ความเยือกเย็น

ทั้งสองคนมองหน้ากัน

ประมาณสามนาทีหลินหยูอิงก็เริ่มพูดขึ้นมาอย่างอ่อนโยน: "หลินหยาง ฉันรู้ว่าเรื่องนี้เปลี่ยนเป็นชายคนอื่นก็คงไม่สามารถรับได้ นั่นคือภรรยาของตัวเอง แต่หลินหยาง สำหรับภรรยาของคุณคนนี้ ตระกูลใหญ่ของพวกเรารู้ว่าคุณแต่งงานกับเธอมาสามปี แต่แม้แต่นิ้วของเธอคุณก็ไม่เคยแต่ ระหว่างพวกคุณสองคนเป็นแค่สามีภรรยากันในนามเท่านั้น อีกทั้งตระกูลซูยังไม่ชอบคุณ ภรรยาคนนี้ไม่เคยชอยคุณเลย หรือว่าคุณยังอยากจะทนกับความอับอายและไร้ประโยชน์แบบนี้ต่อไปหรอ?"

"คุณหมายความว่าอะไร?" หลินหยางถม

"หลินหยาง ฉันเคยได้ยินมาบ้างแล้ว ฉันรู้ว่าคุณเสียใจที่ตระกูลส่งคุณไปที่ตระกูลสาขา และพวกเขาก็ส่งคุณเข้ามาในตระกูลซู คุณคงเกลียดตระกูลหลินเข้าไส้ แต่หลินหยาง โลกนี้มันก็เป็นอย่างงี้ ถ้าคุณไม่มีประโยชน์ แล้วใครจะสนใจในตัวคุณ? ตอนนี้โอกาสมาแล้ว คุณก็แค่ให้ความร่วมมือกับพวกเขา ช่วยพวกเขาติดต่อกับหมอเทวดาหลิน คุณก็จะได้กลับไปที่ตระกูลหลิน คุณจะได้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ทำไมต้องไปอดทนกับตระกูลซูนั่น? แล้วทำไมต้องเป็นที่อับอายในเจียงเฉินและใช้ชีวิตอย่างโง่เขลาหล่ะ?" หลินหยูอิงกล่าวอย่างขมขื่น

จากมุมมองของเธอ นี่เป็นโอกาสสำหรับหลินหยางอย่างแท้จริง

แต่ในมุมมองของหลินหยาง นี่...มันเป็นแค่เรื่องตลกตั้งแต่ต้นจนจบ

หลินหยางมองหลินหยูอิงด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ใบหน้าของเขาเหมือนบ่อน้ำโบราณ ไม่มีความปั่นป่วนแม้แต่น้อย

หลินหยูอิงคอยสังเกตอารมณ์ของหลินหยางมาตลอด แต่ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกว่าสายตาของหลินหยางค่อนข้างน่ากลัว และค่อนข้าง...คุ้นเคยแปลกๆ แต่เธอไม่รู้ว่าเธอคุ้นเคยกับสายตาแบบนี้ที่ไหน

"ผมถามคุณหน่อย" หลินหยางเอ่ยปาก

"คุณว่ามา"

"เรื่องนี้...ตระกูลหลินขอให้คุณมาขอร้องผมหรอ?"

"ขอร้องหรอ?"

หลินหยูอิงขมวดคิ้วอีกครั้ง

นี่ไม่ใช่คำที่ดี

อย่างน้อยสำหรับตระกูลหลินแล้วมันไม่ใช่คำที่ดี

ตระกูลหลินคงจะขอร้องคนอื่น แต่...คงไม่มาขอร้องคนอย่างหลินหยางอย่างแน่นอน

"ไม่ใช่" หลินหยูอิงส่ายหน้า

"งั้นก็เชิญกลับไปเถอะ" หลินหยางพูดตรงๆ

"หลินหยาง คุณจะทิ้งโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตจริง ๆ เหรอ?" หลินหยูอิงรีบร้อน ลุกขึ้น: "ถ้าพลาดโอกาสนี้ไป ชีวิตนี้คุณจะไม่มีโอกาสได้กลับมาที่ตระกูลหลินอีกเลยนะ!"

"ทำไมผมต้องอยากกลับไปที่ตระกูลหลิน?"

หลินหย่างส่ายหน้าและพูดอย่างเรียบเฉย: "ตระกูลหลินไม่มีอะไรที่จะดึงดูดผมเลย ทำไมผมต้องอยากกลับไป?"

"แต่ว่า..." หลินหยูอิงอยากจะพูดบางอย่าง แต่หลินหยางยืนขึ้นแล้ว