บอดี้การ์ดทั้งสองข้างมาขวางจางชิงหยูเข้าไว้
แต่หม่าไห่ยกมือขึ้นบอกไม่ให้พวกเขาไปขวาง
หม่าไห่เป็นคนฉลาด เขารู้ว่าครอบครัวนี้มีความสัมพันธ์อย่างไรกับประธานหลิน ในเมื่อประธานหลินไม่ชอบครอบครัวนี้ แต่พวกเขาก็เป็นพ่อตาแม่ยายของประธานหลิน ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องให้เกียรติหน่อย
"คุณผู้หญิงจาง คุณมีเรื่องอะไร?" หม่าไห่ถาม
"โอ้ะ คือแบบนี้ เอ่อ ประธานหลินดูแลซูเหยียนลูกสาวของพวกเรามาโดยตลอด พวกเราเห็นเป็นอย่างดี รู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก ดังนั้น...ดังนั้นพวกเราจึงอยากจะเชิญประธานหลินกินข้าว แต่พวกเราติดต่อประธานหลินไม่ได้เลย ดังนั้นจึงอยากจะให้ประธานหม่าช่วยบอกประธานหลินและนัดกับเขาให้หน่อย ได้ไหม?" จางชิงหยูมองด้วยสายตาคาดหวังและพูดอย่างระมัดระวัง
เมื่อสิ้นเสียง เธอก็จ้องที่สีหน้าของหม่าไห่โดยตลอด
"เอ่อ...ประธานหลินยุ่งมาก" หม่าไห่ลังเลและพูด
"ประธานหม่า คุณช่วยหน่อยนะ อย่างน้อยก็ช่วยพูดกับเขาหน่อย แค่บอกว่าครอบครัวเล็กๆ ของพวกเราอยากจะเชิญเขากินข้าว" จางชิงหยูพูด
หม่าไห่ปวดหัวเล็กน้อย มองซูเหยียน เมื่อเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร ถอนหายใจ: "งั้นโอเค ผมจะบอกประธานหลินให้ละกัน แต่จะได้ไหม ผมไม่รับประกัน"
เมื่อพูดเสร็จ เขาก็เดินเข้าไปในสถาบันการแพทย์
"ขอบคุณประธานหม่า"
จางชิงหยูดีใจล้นฟ้า โค้งคำนับหม่าไห่
นั่นเป็นวิธีที่อ่อนน้อมถ่อมตน
ซูเหยียนรู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่เธอรู้ว่าแม่ของเธอก็ทำเพื่อตัวเธอเองเช่นกัน
"ผมว่าชิงหยู เรื่องนี้ให้เสี่ยวหยางไปจัดการก็ได้แล้วไม่ใช่หรอ? เขารู้จักกับหม่าไห่ ให้เขาไปบอกไม่ใช่ว่าดีกว่าหรอ?" ซูกวงข้างๆ อดไม่ได้ที่จะพูด
"คุณยังเชื่ออีกหรอว่าขยะนั่นจะรู้จักกับประธานหม่า?" จางชิงหยูกลอกตาใส่เขา พูดอย่างไม่พอใจ: "ที่ขยะนั่นสามารถติดต่อกับประธานหม่าได่ เป็นเพราะประธานหลินชอบเสี่ยวเหยียนของพวกเรา เลยตั้งใจทำความรู้จักกับเขา คุณอย่าโดยไอขยะนั้นหลอกเอา อีกอย่าง ไปหาเขาหรอ? หาเขาแล้วได้เรื่องอะไร? ขยะนั่นไม่ได้อยากหย่ากับเสี่ยวเหยี่ยน ถ้าเขาไปพูดกับหม่าไห่ให้เรื่องมันแย่ลงจะทำยังไง?"
"เอ่อ..." ซูกวงพูดเสียงแหบ
"คุณก็แค่คนไม่รู้อะไร ถ้าให้คุณไปทำ คุณจะไม่ทำมันพังหรอ?" จางชิงหยูเหลือบมองซูกวงอย่างไม่แยแส จากนั้นก็จับมือของซูเหยียน: "เสี่ยวเหยียน พวกเรารอโทรศัพท์ก็พอ ลูกรีบกลับบ้านไปแต่งตัวสวยๆ เถอะ แม่ว่าประธานหลินนี่ต้องตอบรับคำเชิญของพวกเราอย่างแน่นอน ลูกไปจองห้องในโรงแรมที่ดีที่สุดในเจียงเฉินเถอะ ให้พวกลูกๆ ได้คุยกันสองต่อสอง ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นเดี๋ยวแม่จะออกไปเอง เข้าใจไหม?"
"แม่ อาหารมื้อนี้เป็นอาหารขอบคุณ ไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น อย่าเอาเรื่องมาปนกัน" ซูเหยียนพูดด้วยความเหนื่อยหน่าย
"ใช่ๆๆ แม่ไม่เอาเรื่องมาปนกัน แต่ลูกต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้!" จางชิงหยูพูดโน้มน้าว
ซูเหยียนเหนื่อยที่จะพูดอีก
เธอต้องยอมรับว่าผู้อำนวยการหลินมีใบหน้าที่หล่อเหลาซึ่งดึงดูดใจสาว ๆ นับไม่ถ้วน ยังเด็กและรวย มีเงินมีเกียรติ สาวๆ อดไม่ได้ที่จะชื่นชมและอยากทำความรู้จัก
ถ้าเธอไม่ได้แต่งงาน บางทีเธออาจจะดึงดูดประธานหลินเช่นกันมั้ง?
แค่ว่าเธอมีสามีแล้ว
ก่อนหย่า เธอคงไม่คิดเรื่องชายอื่น
ซูเหยียนสูดหายใจลึก ใจเธอตัดสินใจแล้ว
อาหารเย็นนี้เป็นเพียงอาหารมื้อเย็นธรรมดาๆ เพื่อขอบคุณเขาเท่านั้น เธอจะไม่คิดถึงเรื่องอื่น
...
หม่าไห่เข้ามาในสถาบันการแพทย์ รีบไปหาหลินหยาง
เขามาที่นี่เพื่อรายงานหลินหยาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...