สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 37

ลั่วเฉียนและหลินหยางยืนอยู่ข้างถนน เหมือนกำลังจะเรียกแท็กซี่

ซ่าวเซี่ยงรีบขับรถปอร์เช่ คาเยนน์ของเขามาจอดที่ด้านข้างของคนทั้งสอง

"เฉียนเฉียน ขึ้นรถ!"

"จะให้ฉันพูดกับคุณกี่รอบ? ถ้าคุณยังมายุ่งกับฉันอีก! ฉันจะแจ้งความแล้วนะ" ลั่นเฉียนพูดด้วยความโกรธ

หลังจากเห็นท่าทางที่แข็งกร้าวของลั่วเฉียน ซ่าวเซี่ยงยิ่งรู้สึกไม่พอใจ เขาหันไปเบิกตากว้างใส่หลินหยาง "ไอ้หนู ถ้าหากนายเจียมตัวก็รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้นฉันรับรองว่านายอยู่ในเมืองเจียงเฉินไม่ได้แน่!"

"ซ่าวเซี่ยง! หุบปากไปเลย!" ลั่วเฉียนโกรธจนกระทืบเท้า

สีหน้าของหลินหยางยังคงเรียบเฉย "หา? ให้ผมอยู่ในเมืองเจียงเฉินไม่ได้? อาศัยคนจนอย่างคุณเนี่ยเหรอ?"

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ ซ่าวเซี่ยงตัวแข็งทื่อ

ลั่วเฉียนก็สำลักเพราะคำพูดของหลินหยางเหมือนกัน เธอมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

"นายที่สวมเสื้อผ้าที่ซื้อมาจากแผงลอย…เรียกฉันที่ขับรถปอร์เช่ คาเยนน์ราคาหลักล้านว่าคนจน?" ซ่าวเซี่ยงเบิกตากว้าง พูดพึมพำอยู่ตรงนั้น

"จนหรือรวยมันขึ้นอยู่กับมุมมองของบุคคล บางทีคุณอยู่ต่อหน้าคนอื่นอาจจะมีเงินพอสมควร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผมคุณยังจนเกินไป" หลินหยางพูด

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…" ซ่าวเซี่ยงทนไม่ไหวระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เขาหันไปพูดกับลั่วเฉียน "เฉียนเฉียน คุณได้ยินหรือเปล่า? หมอนี่ไม่เพียงแค่จนเท่านั้น สมองยังมีปัญหาอีกด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า…"

ลั่วเฉียนเริ่มรู้สึกอับอายเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

ซ่าวเซี่ยงพยายามหยุดหัวเราะแล้วพูดกับหลินหยาง "งั้นคุณเศรษฐีท่านนี้ คุณช่วยบอกผมหน่อย แบบไหนถึงจะเรียกว่ารวย"

"อย่างน้อยก็ต้องขับรถที่มีราคาหลักสิบล้านขึ้นไปมั้ง?"

"สิบ…สิบล้าน?" ซ่าวเซี่ยงเบิกตากว้างจนลูกตาแทบจะหลุดออกมา หลังจากนั้นหัวเราะจนน้ำตาแทบจะไหล "ฮ่าฮ่าฮ่า…ล้อเล่นหรือยังไง? ถ้านายมีรถราคาสิบล้านขับ! ฉันจะกินรถปอร์เช่ คาเยนน์คันนี้ของฉันที่นี่เลย…"

ซ่าวเซี่ยงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

แต่หลังจากหัวเราะไปสักพัก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเริ่มหายไปทีละนิด

เพราะเขาสังเกตเห็นรถเฟอร์รารี่ 918 สีแดงเพลิงกำลังขับตรงเข้ามา และหยุดลงตรงข้างหน้ารถของเขา

เฟอร์รารี่ 918!

มันเป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?

ซ่าวเซี่ยงขยี้ตาตัวเอง

น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ!

รถคันนี้ไม่ใช่ของเขา ต้องไม่ใช่รถของเขาแน่นอน!

ซ่าวเซี่ยงตะโกนอย่างบ้าคลั่งในใจ

แต่…คำพูดประโยคเดียวทำลายสิ่งที่เขากำลังภาวนาไปทั้งหมด!

"ประธานหลิน รถของคุณ!"

ชายวัยกลางคนก้าวเท้าเดินลงมาจากรถเฟอร์รารี่ 918 คนคนนี้คือผู้จัดการของโรงแรมเจียงหัว

"ลำบากแล้ว"

หลินหยางรับกุญแจรถมาจากอีกฝ่าย

"ไม่ต้องเกรงใจ นี่เป็นสิ่งที่ผมสมควรทำ"

ผู้จัดการยิ้มแล้วยิ้มอีก หลังจากนั้นก้าวขึ้นรถอีกคันหนึ่ง

ร่างกายของซ่าวเซี่ยงสั่นสะท้านเหมือนโดนไฟช็อต

ลั่วเฉียนก็มองตาค้างเหมือนกัน

หลินหยาง…มีรถเฟอร์รารี่ 918…

"คุณซ่าว จะให้ผมไปซื้อเกลือให้คุณสักถุงไหม? จะเติมเครื่องปรุงอะไรหรือเปล่า?" หลินหยางเคาะหลังคารถของเขา ยิ้มแล้วถาม

สีหน้าของซ่าวเซียงคล่ำม่วงไปหมด เขากัดฟันแน่นแล้วตะโกน "รถเช่า! ต้องเป็นรถเช่าอย่างแน่นอน!"

"ใบขับขี่และหลักฐานการซื้อขายอยู่ในรถทั้งหมด คุณจะดูหรือเปล่า?" หลินหยางพูด

ซ่าวเซี่ยงได้ยินแบบนี้รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

เขาจับพวงมาลัยของตัวเองแน่น หันไปเบิกตากว้างใส่หลินหยาง "ถือว่านายแน่มาก!"

พูดจบ เขาเหยียบคันเร่งขับรถออกไปทันที

ลั่วเฉียนมองตามทิศทางที่ซ่าวเซี่ยงขับรถจากไป หลังจากนั้นจึงหันมามองรถเฟอร์รารี่ 918 คันนี้

"ตกลงคุณเป็นใครกันแน่?"

"หลินหยาง สามีของซูเหยียน"

"แต่ว่า…ทำไมคุณไม่เหมือนกับที่ทุกคนลือกันเลย?" ลั่วเฉียนลังเลสักพักแล้วพูด

หลินหยางที่เธอเคยได้ยินมาจากคนอื่นเป็นคนไร้ประโยชน์ที่งอมืองอเท้าให้ผู้หญิงเลี้ยง เขาไม่ทำอะไรเลยและทำไม่เป็น ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคนประเภทที่ไม่ว่าจะโดนด่าหรือทุบตีก็จะไม่โต้ตอบ

แต่วันนี้…หลินหยางทำให้เธอต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ทั้งหมด

มีทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม สงบนิ่งสุขุม และยังมีรถเฟอร์รารี่ 918 แค่นี้ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงทรัพยากรทางการเงินของเขา…

คนคนนี้คือสามีที่ไร้ประโยชน์ของซูเหยียนจริงเหรอ?

เธออ้าปากกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่ในตอนนั้นเอง…

"คุณหนู!"

มีเสียงพูดที่เฉยเมยดังขึ้นจากด้านข้าง

ร่างกายของลั่วเฉียนแข็งทื่อ เธอหันไปมอง พบว่ามีชายวัยกลางคนสวมชุดถังจวงยืนอยู่ที่ด้านหลังรถตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

"ลุงจง?"

ลั่วเฉียนอุทาน