สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 382

"คุณป้า คุณมาได้พอดีเลย คนคนนี้คือหลงโช คุณน่าจะเคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาบ้าง ส่วนคนคนนั้น…เป็นศัตรูที่คุณแค้นฝังใจมาโดยตลอด หมอเทวดาหลิน!" ยิงจ้วงเซียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

หลังจากที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ ลมหายใจของหญิงวัยกลางคนหยุดชะงัก สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที สายตาของเธอหันไปมองหลินหยางอย่างรวดเร็ว

"คุณ…ก็คือหมอเทวดาหลิน?" หญิงวัยกลางคนถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

คำพูดที่เรียบง่ายประโยคเดียวไม่รู้ว่าถูกแฝงไปด้วยความเกลียดชังมากน้อยเท่าไหร่

หลินหยางไม่พูดอะไร

หลงโชรีบยิ้มแล้วพูด "คุณคงจะเป็นแม่ของคุณชายยิงโพหล้าง? สวัสดีคุณผู้หญิง ที่พวกเราเดินทางมาที่นี่ก็เพราะต้องการแก้ไขความเข้าใจผิดเรื่องนี้ พวกเราหวังว่าจะจบเรื่องนี้ด้วยการเจรจาอย่างสันติ ไม่ทราบว่าพวกเราจะคุยกันได้หรือเปล่า"

"คุย? ได้สิ พวกคุณอยากคุย ฉันจะให้โอกาสนี้แก่พวกคุณ!" หญิงวัยกลางคนก็ไม่วู่วาม เธอโบกมือ "จ้วงเซียน ให้พวกเขาเข้ามา ไปบอกให้คนพวกนั้นออกมาต้อนรับแขก!"

"คุณป้า…" ยิงโพหล้างรู้สึกอึ้ง

"ถ้าหากฆ่าพวกเขาให้ตายที่นี่ มีแต่จะทำให้พวกเขาไปสบายมากขึ้น ปล่อยพวกเขาเข้ามาเถอะ! หลังจากที่เข้ามาวิลล่า จะทำอะไรมันก็ง่ายขึ้น!" หญิงวัยกลางคนยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด ในแววตาเต็มไปด้วยความเครียดแค้น

ยิงจ้วงเซียนครุ่นคิดสักพัก เขาโบกมือ "เอารถออกไปให้หมด ให้พวกเขาเข้ามา!"

"ครับคุณชาย!"

การมาของหมอเทวดาหลิน เรียกได้ว่าทำให้ตระกูลยิงไม่ทันตั้งตัว

แต่ตระกูลยิงก็ไม่ถึงขั้นทำอะไรไม่ถูก

ยิ่งไปกว่านั้น…หมอเทวดาหลินคนนี้พาหลงโชมาแค่คนเดียว

ที่นี่คือเมืองซวนผิง!

ที่นี่คือยิงหลงวิลล่า!

ตระกูลยิงที่ยิ่งใหญ่จะกลัวหมอเทวดาหลินคนเดียว?

ไม่นาน สมาชิกหลักของตระกูลยิงเริ่มมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่

ซ้ายขวามีคนแก่เด็กหนุ่มสาวนั่งเต็มไปหมด

ยิงโพหล้างก็มาด้วย เขาสวมชุดลำลอง ยืนอยู่ที่ด้านหลังของชายวัยกลางคนคนหนึ่ง

สีหน้าของชายวัยกลางคนเคร่งขรึมไว้เครา ตัดผมรองทรง สวมชุดถังจวง เดิมทีกำลังจะดื่มชา แต่หลังจากที่เห็นหลินหยางและหลงโชเดินเข้ามา เขาวางถ้วยชาลงบนโต๊ะอย่างแรง ส่งเสียงฮึ่มอย่างเย็นชา ไม่สนใจหลินหยางอีก

คนคนนี้ชื่อยิง เป็นพ่อของยิงโพหล้าง

ส่วนแม่ของเขาชื่อโจวถิง หรือก็คือหญิงวัยกลางคนที่พาหลินหยางเข้ามา เธอนั่งอยู่ที่ด้านข้างของยิงฉง

ส่วนด้านหน้าสุดของห้องโถงใหญ่ มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น

ดูจากหน้าตาของเขา คนคนนี้น่าจะมีอายุมากกว่ายิวงฉงเล็กน้อย

หลินหยางกวาดสายตามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแวบหนึ่ง ในขณะเดียวกัน ทุกคนในที่นี้ก็กำลังมองหลินหยาง

หลงโชรู้จักนิสัยของหลินหยาง เขารีบก้าวออกมาข้างหน้า โค้งคำนับเล็กน้อยยิ้มแล้วพูด "หลงโชพรรคซวนอีและอาจารย์ของผมมารบกวน ต้องขออภัยด้วย คำนับหัวหน้าตระกูลยิง"

"คุณหลงโชเกรงใจเกินไปแล้ว ผมไม่ใช่หัวหน้าตระกูล!" คนที่อยู่ด้านหน้าสุดพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ไม่ใช่หัวหน้าตระกูล?" หลงโชรู้สึกอึ้ง

เห็นได้ชัด เขาก็พอรู้จักตระกูลยิง แต่ไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนั้น

"หัวหน้าตระกูลมีงานยุ่งทุกวัน เรื่องเล็กแค่นี้หัวหน้าตระกูลไม่จำเป็นต้องมา แค่ผมยิงผิงจู๋คนเดียวก็พอแล้ว" ชายวัยกลางคนพูด

เรื่องเล็ก?

ไร้มารยาทมาก

หลงโชขมวดคิ้ว

ยังไงหลินหยางก็เป็นถึงเจ้าของหยางหัวกรุ๊ปและพรรคซวนอี มีสถานะที่สูงส่ง แต่หัวหน้าตระกูลของพวกคุณกลับไม่ยอมออกมาพบ ยิ่งไปกว่านั้นยังสั่งให้ใครก็ไม่รู้มาแทน แบบนี้มันจะหยาบคายเกินไปหรือเปล่า?

แต่ตอนนี้เขากล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร

"เขาก็คือหมอเทวดาหลิน?" ยิงผิงจู๋มองไปทางหลินหยางแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร

หลงโชรีบยิ้มแล้วพูดแทน "ถูกต้องอาจารย์ของผมเอง!"

"อาจารย์?" ยิงฉงส่งเสียงฮึ่มอย่างเย็นชา "หลงโช เมื่อก่อนคุณก็ถือเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่ง เป็นหนึ่งในหัวกะทิของพรรคซวนอี แต่ทำไมเดี๋ยวนี้กลับก้มหัวให้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งและยังเรียกเขาว่าอาจารย์? น่าผิดหวังมาก"

"เรื่องนี้…การเรียนรู้ไม่มีแบ่งแยกก่อนหรือหลัง คนที่บรรลุก่อนก็คืออาจารย์ ทักษะการแพทย์ของอาจารย์เหนือกว่าผม ผมไหว้เขาเป็นอาจารย์มันก็ไม่น่าแปลกตรงไหน" หลงโชเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

อันที่จริงเขาก็สัมผัสได้ถึงท่าทีของคนตระกูลยิง

แต่ถ้ามันไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เขาก็หวังว่าจะสามารถเจรจาอย่างสันติเพื่อจบเรื่องพวกนี้