สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 387

สายตานี้เหมือนสายฟ้าผ่าลงมาใส่ทุกคน อ้าปากกว้าง ใบหน้าของทุกคนนอกจากความเหลือเชื่อแล้วก็มีแต่ความเหลือเชื่อ

นิ้วของหลินหยางมีเข็มเงินเรียวยาวหนึ่งเล่ม!

ส่องแสงวับวาวระยิบระยับ!

การโจมตีเมื่อกี้...หลินหยางใช้เข็มเล่มเดียวหรอ!

เขา...หยิบเข็มออกมาแค่เล่มเดียวและสามารถตัดกระบี่คมของสมาชิกทีมหลงเจี้ยนได้หรอ

"ทำไม...เขาถึงทำได้?" ยิงฉงพึมพำ

ยิงผงจู๋ขมวดคิ้ว รู้สึกประหลาดใจ

เข็มเงินเล่มเดียวสามารถตัดกระบี่ที่แหลมคมได้...นี่มันเหนือขอบเขตการแพทย์แผนจีนแล้ว แม้ว่าจะอยู่ในขอบเขตศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ ก็ยังน่าเหลือเชื่อ

"ทำไม? วิชากระบี่ตระกูลยิงของพวกเรา...มีแค่นี้หรอ?" หลินหยางถือเข็มเอาไว้และพูดอเบาๆ

"โหดร้าย!"

"ฆ่า!"

ทีมหลงเจี้ยนตะโกนด้วยความโกรธ ทุกคนตะโกน พร้อมแทงกระบี่ที่หักมาทางหลินหยาง

แต่ในตอนนี้หลินหยางแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

เขาจ้องไปที่คนหนึ่งและก้าวเท้า

พัฟ!

เขาหายตัวไป

เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ก็อยู่ด้านหน้าของทีมหลงเจี้ยนแล้ว

ความเร็วนี้...เหมือนหายตัวได้

"อ๊า?"

สมาชิกในทีมนั้นหายใจติดขัด ในขณะที่ตอบสนองกลับมา ก็รีบฟาดกระบี่ที่หักไปทางหลินหยาง

แต่กระบี่ที่หักยังไม่ทันถึงตัว หลินหยางก็ใช้มือจับคอของสมาชิกทีมหลงเจี้ยนคนนั้นเอาไว้และออกแรงยกขึ้น

คลิก!

เกราะที่คอของเขาหัก ตัวสั่น ปล่อยกระบี่ในมือ ร่วงลงพื้น สองมือของเขาตะเกียดตะกายอย่างบ้าคลั่ง

"ปล่อย...ปล่อยนะ..."

สมาชิกคนนั้นตะโกนอย่างยากลำบาก

"ทีมหลงเจี้ยนตระกูลยิง ฆ่า!"

คนอื่นๆ โมโห เข้ามาล้อมหลินหยางโดยตรง เตรียมที่จะโจมตี

ก็ตั้งค่ายกระบี่ของพวกเราเป็นแค่อาร์เรย์ป้องกันและโจมตีโดยง่าย ไม่ได้มีนัยยะสำคัญใดๆ หลินหยางเหลือบตามอง ส่ายหน้าและกระแทกเสียง: "นี่เรียกว่าค่ายกระบี่หรอ? เสียชื่อตระกูลยิงจริงๆ!"

"ไอสารเลว ไปตายซะ!"

หัวหน้าทีมหลงเจี้ยนตะโกนออกมา ชูกระบี่ขึ้นทุกคน ฟันออกไป

เส้นทางการหลบของหลินหยางถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์

แต่หลินหยางกลับไม่สนใจ คว้าสมาชิกทีมหลงเจี้ยนคนนั้นและทุบลงบนพื้น

บูม!

สมาชิกทีมหลงเจี้ยนคนนั้นดิ้นรนอยู่บนพื้น

พื้นแตกกระจาย

พลังมหาศาลถูกส่งไปยังพื้นดินตามร่างของเขา

คนที่วิ่งเข้ามายังไม่ทันตั้งตัว ถูกกระแทกลงไปบนพื้นและสั่นสะเทือนไม่หยุด...

หลินหยางจับคนนั้นขึ้นมาอีกครั้งและเหวี่ยงไปที่คนที่วิ่งอยู่ด้านหน้า

ปัง!

ชายคนนั้นกระเด็นออกไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ กระแทกกับคนหลายคนและกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็หมดสติไป

เกราะของพวกเขาแตกกระจาย เห็นได้ชัดว่าเขาโดยแรงมหาศาลกระแทกเข้า

ทุกคนตกตะลึง

ทีมหลงเจี้ยนคนอื่นๆ เบิกตากว้าง มองหลินหยางด้วยความเหลือเขื่อ

คนนี้...คือสัตว์ประหลาดรึเปล่า?

การแสดงออกของคนตระกูลยิงค่อยๆ เปลี่ยนไป

ยิงผิงจู๋รู้สึกว่าสถานการณ์แปลกๆ รีบส่งคนตระกูลยิงข้างๆ ให้ไปแจ้งหัวหน้าตระกูล

สถานการณ์เช่นนี้เขาควบคุมไม่อยู่แล้ว

สำหรับยิงฉง ยิงโพหล้างเองก็ตระหนักได้เช่นกัน รีบวิ่งออกไปจากโถงใหญ่เพื่อหลีกเลี่ยงหลินหยาง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเพิ่งจะขยับ หลินหยางก็พุ่งเข้าไปโดยไม่สนใจสิ่งใด

หลายคนตกใจ

"ขวางพวกเขา!" ยิงผิงจู๋พูด

"ฆ่า!"

ทึมหลงเจี้ยนล้อมเข้ามา