สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 398

ชายชราเหมือนกำลังตั้งคำถาม แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนเค้นถามมากกว่า

การพูดประโยคที่เรียบง่ายราวกับทำให้เกิดแรงกดดันจำนวนมหาศาล

แต่สีหน้าของหลินหยางไม่ปรากฏความกลัว สายตาทั้งคู่มองชายชราด้วยความเฉยเมย "ผมไม่มีอารมณ์มาโค่นล้มตระกูลยิง และถึงขั้นไม่คิดจะฆ่าคนด้วย ที่ตระกูลยิงต้องเป็นแบบนี้ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับผม แต่มันขึ้นอยู่กับพวกคุณ! พวกคุณเป็นคนทำให้เกิดสถานการณ์แบบนี้!"

"แบบนี้ก็เท่ากับว่าตระกูลยิงเป็นคนผิด?" ชายชราถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ถูกต้อง" หลินหยางก็ไม่เกรงใจ

ชายชราเงียบขรึมไปสักพัก ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูด "พ่อหนุ่ม ฉันก็พอจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เรื่องนี้ไม่มีใครถูกใครผิด เพราะยังไงทุกคนก็คิดในมุมมองของตัวเอง อันที่จริงการฆ่าฟันกันของคนหนุ่มอย่างพวกคุณ ตาแก่อย่างฉันไม่อยากเข้ามายุ่ง แต่ถ้าเรื่องมันบานปลายถึงขั้นโค่นล้มตระกูล ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องนั่งนิ่งดูดาย"

หลังจากที่พูดจบ ชายชราโบกมือ

คนของตระกูลยิงที่อยู่โดยรอบเข้าใจทันที ทุกคนก้าวถอยหลังเว้นที่ว่างให้กับคนทั้งสอง

บรรพบุรุษของตระกูลยิงจะลงมือแล้ว!

"พ่อหนุ่ม ความสามารถของคุณไม่เลว ฉันเองก็ใช่ว่าจะเป็นคนไร้เหตุผล เอาแบบนี้ ถ้าหากคุณสามารถรับกระบวนท่าของผมได้เกินสามกระบวนท่า! ผมจะตกลงเงื่อนไขทุกอย่างของคุณ และไม่สืบสาวเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้อีก คุณเห็นว่ายังไง?" ชายชราพูด

"คำพูดก่อนหน้านี้ของคนตระกูลยิงไม่สามารถเชื่อถือ คุณคิดว่าผมจะเชื่อพวกคุณอีกเหรอ?" หลินหยางส่ายหัว แล้วหยิบหนังสือเลือดก่อนหน้านี้ออกมา

เมื่อไหร่ที่ส่งมอบหนังสือเลือดออกไป มันเพียงพอที่จะทำให้ตระกูลยิงกลายเป็นตัวตลก

สีหน้าของคนตระกูลยิงไม่น้อยเปลี่ยนไปทันที

"หัวเหนียนคุมคนของตระกูลหยิงไม่อยู่ แต่ฉันทำได้ พ่อหนุ่ม ถ้าหากคุณเชื่อใจฉัน เรื่องนี้สามารถจัดการด้วยวิธีการที่เห็นผลและง่ายกว่า ถ้าหากคุณไม่เชื่อ การฆ่าฟันต่อจากนี้ อันที่จริงผลมันก็ไม่ต่างกันมาก! ถ้าหากฉันพ่ายแพ้ คุณก็ไม่ต้องสู้กับคนของตระกูลยิงอีกไม่ใช่เหรอ? เมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมคุณไม่ลองดูอีกสักครั้ง?" บรรพบุรุษตระกูลยิงพูดเกลี้ยกล่อม

หลินหยางครุ่นคิด พยักหน้าแล้วพูด "มีเหตุผล! แต่ว่า…ถ้าหากผมแพ้ คุณจะทำยังไง?"

"ผมจะไว้ชีวิตคุณ แต่จะหักแขนทั้งสองข้าง ทำให้คุณไม่สามารถรักษาคนและฝึกยุทธได้อีก เป็นยังไง?"

"ได้" หลินหยางแทบจะตกลงอย่างไม่ลังเลทันที

"ท่านบรรพบุรุษแค่นี้เองเหรอ? แบบนี้จะให้เขาเอาเปรียบเกินไปหรือเปล่า คนแบบนี้ถ้าไม่กำจัดทิ้ง ภายภาคหน้าจะกลายเป็นปัญหาของตระกูลยิง!" ทางด้านของยิงโพหล้างไม่พอใจ รีบก้าวออกมาตะโกนพูด

เขาแทบอยากจะสับหลินหยางให้เป็นหมื่นชิ้น

แต่แล้ว…ทันทีที่เขาก้าวออกมา บรรพบุรุษตระกูลยิงพูดขึ้น…

"หักขาทั้งสองข้างของไอ้เด็กอกตัญญูที่ชื่อยิงโพหล้าง หลังจากนั้นส่งตัวไปขังในคุกมืด! ไม่มีคำสั่งของฉัน ห้ามปล่อยออกมาเด็ดขาด!"

หลังจากพูดจบ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ฮือฮาขึ้นมาทันที

"อะไรนะ?"

"ขังในคุกมืด?"

"ท่านบรรพบุรุษ…เพราะอะไร?"

ทุกคนเบิกตากว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

"ท่านบรรพบุรุษ ลูก…ลูกผมทำอะไรผิด? ทำไมคุณต้องลงโทษเขาหนักขนาดนี้? ท่านบรรพบุรุษโปรดเมตตา โปรดเมตตาด้วย!"

สองสามีภรรยายิงฉงและโจวถิงรีบวิ่งเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าบรรพบุรุษตระกูลยิง อ้อนวอนขอร้องไม่หยุด

แต่สีหน้าของบรรพบุรุษตระกูลยิงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะไอ้เด็กคนนี้ วันนี้ตระกูลยิงของเราจะเกิดหายนะแบบนี้เหรอ? คนของตระกูลยิงจะมาตายอยู่ที่นี่เหรอ? ถ้าหากไม่ลงโทษเด็กคนนี้อย่างหนัก ทำทุกอย่างตามกฎระเบียบ ตระกูลยิงของเราจะอยู่สืบทอดอีกยาวนานได้อย่างไร? ใครก็ได้ ลากมันออกไป!"

"ครับ!"

คนของตระกูลยิงสองคนรีบเดินเข้ามาจับตัวของยิงโพหล้าง หลังจากนั้นถีบตรงไปที่หัวเข่าของเขาอย่างแรง

"ไม่! !"

ยิงโพหล้างส่งเสียงคำรามดังลั่น แต่วินาทีต่อมา เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดปกคลุมไปทั่วลานบ้าน ส่วนยิงโพหล้างคุกเข่าอยู่บนพื้น กลิ้งไปมาอย่างบ้าคลั่ง

ท่าทางที่น่าเวทนาของเขาทำให้ทุกคนรู้สึกเย็นวูบในใจ

"โพหล้าง!"

ยิงฉงและโจวถิงพุ่งเข้ามาคิดจะประคองยิงโพหล้างลุกขึ้น แต่โดนคนของตระกูลยิงจับตัวเอาไว้

ทุกคนรู้สึกหนังศีรษะชาไปหมด

ท้ายที่สุดบรรพบุรุษก็ยังทำงานเด็ดขาดเหมือนเดิม

"เรื่องนี้ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของตระกูลยิง มันยังเกี่ยวข้องกับความน่าเกรงขามของตระกูลยิงด้วย ทางด้านของความน่าเกรงขาม มันต้องเริ่มตั้งแต่ภายในตระกูล หัวเหนียน แกไปพักผ่อนก่อน หลังจากที่อาการหายดีแล้ว แกมาจัดระบบภายในตระกูลตั้งแต่ล่างจนถึงบนใหม่เข้าใจหรือเปล่า?"

"ครับ…ท่านบรรพบุรุษ…" ยิงหัวเหนียนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

บรรพบุรุษตระกูลยิงหันไปมองทางหลินหยาง "พ่อหนุ่ม ตอนนี้คุณพอใจหรือยัง?"

"บรรพบุรุษตระกูลยิงสมคำร่ำลือ ผมขอนับถือ!"

"ในเมื่อตระกูลยิงจัดการเรื่องความน่าเกรงขามเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ก็ควรจะมาพูดถึงเรื่องของศักดิ์ศรี ถ้าไม่ล้มคุณ ตระกูลยิงต้องเสียศักดิ์ศรี พ่อหนุ่ม! สามกระบวนท่า คุณเตรียมพร้อมหรือยัง!" ชายชราพูดพร้อมกับตั้งท่า

แต่หลินหยางกลับส่ายหัว "เดี๋ยวก่อนผู้อาวุโส"

"กลัวแล้ว?" ทางด้านของยิงผิงจู๋ขมวดคิ้ว