สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 406

เธอเคยตรวจสอบหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงคนนี้แล้ว

เธอไม่เคยคิดเลยว่าหมอเทวดาหลินคนนี้จะเป็นหลินหยางที่ตระกูลหลินละทิ้งและถูกขับไล่คนนั้น…

แต่ว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ดูเหมือนเขาเองก็อยากลดปัญหาที่ไม่จำเป็น ถ้าไม่จำเป็น เขาเก็บความลับเรื่องนี้ไว้ดีที่สุด

เหลียงหงอิงอยู่ที่นี่ เหลียงผิงเฉาจะลงมือก็ไม่ดี

ผ่านไปสักพัก รถฉุกเฉินเดินทางมาถึง เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนยกเหลียงชิวเยี้ยนขึ้นรถ หลินหยางและซูเหยียนก็ตามไปด้วย

เหลียงผิงเฉาและเหลียงหงอิงไม่ได้ตามมา อย่างไรก็ตามพวกเขาเป็นคนของบ้านตระกูลเหลียง จัดให้เหลียงชิวเยี้ยนมาอยู่ที่นี่ก็ถือว่าเป็นผลจากความพยายามที่สุดของเหลียงหงอิงแล้ว ไม่อย่างนั้นเกรงว่าเหลียชิวเยี้ยนคงต้องนอนขดตัวอยู่ข้างถนน

"ก็หวังว่าหลินหยางจะมีวิธีช่วยป้าชิวเยี้ยน" เหลียงหงอิงยืนอยู่บนถนน มองรถฉุกเฉินที่แล่นออกไปไกล พูดพึมพำกับตัวเอง

"ผมไปคุยกับหมอที่คุณเชิญมาก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาล้วนแต่บอกว่าแม่คงทนได้อีกไม่นาน รอดมาได้หนึ่งวันก็คือหนึ่งวัน ผมคุยกับพี่ใหญ่และพ่อแล้ว ถ้าหากแม่จากไปจริง พวกเราในฐานะลูก สามารถช่วยเก็บศพแม่!" เหลียงผิงเฉาก้าวออกมาข้างหน้า พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งเล็กน้อย

"คนที่ปกป้องไม่ได้แม้แต่แม่ของตัวเอง อย่ามาพูดเรื่องพวกนี้กับฉันเลย ที่ป้าชิวเยี้ยนมีวันนี้ ก็เพราะคุณลุงไร้ความสามารถ แน่นอน พวกคุณในฐานะลูกหลาน ก็มีส่วนต้องรับผิดชอบด้วย!"

เหลียงหงอิงส่งเสียงฮึ่ม หลังจากนั้นขึ้นรถพานาเมร่าที่จอดอยู่ด้านข้างแล้วขับออกไป

"ฮึ่ม หยิ่งยโสชะมัด!" เหลียงผิงเฉาสบถ หันหลังแล้วเดินจากไปเช่นกัน

บนรถฉุกเฉิน หลินหยางกำลังนวดแขนให้เหลียงชิวเยี้ยนอย่างเบามือ

เทคนิคของเขาละเอียดอ่อนมาก นวดไปได้เพียงแค่ครู่เดียว สีหน้าของเหลียงชิวเยี้ยนดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดไม่น้อย

แต่ว่าในมุมมองของซูเหยียน ทั้งหมดนี้เป็นผลจากการทำอะไรบางอย่างของทีมแพทย์พวกนี้

"นี่พวกเรากำลังจะไปโรงพยาบาลไหน?" ในตอนนั้นเอง หลินหยางถามอย่างกะทันหัน

"ที่อยู่ใกล้ที่สุดก็คือโรงพยาบาลประชาชน คนไข้รายนี้อยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ไปโรงพยาบาลประชาชนเหมาะสมที่สุด" หมอคนหนึ่งที่อยู่บนรถพูด

"โรงพยาบาลประชาชนในเยี้ยนจินดีมากเลยเหรอ?" หลินหยางถาม

"ก็คงถือว่าผ่านเกณฑ์อยู่มั้ง แต่ว่าโรงพยาบาลที่ดีที่สุดก็ต้องเป็นโรงพยาบาลในเครือของเยี้ยนต้า แต่ที่นั่นค่อนข้างไกล"

"นอกจากเยี้ยนต้าล่ะ?"

"งั้นก็ต้องเป็นโรงพยาบาลการแพทย์จีน อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลประชาชน แต่โรงพยาบาลนี้ถ้าต้องการเชิญหมอวินิจฉัยโรค จำเป็นต้องนัดล่วงหน้า เพราะมีผู้คนต้องการให้หมอช่วยตรวจโรคเยอะมาก"

"งั้นก็ส่งคนไข้ไปที่นั่นก็แล้วกัน" หลินหยางพูด

เขาเองก็ไม่ได้คิดจะให้หมอพวกนั้นช่วยรักษา เขาตัดสินใจจะช่วยเหลียงชิวเยี้ยนด้วยตัวเอง ไปโรงพยาบาลการแพทย์จีน ที่นั่นน่าจะมีอุปกรณ์ที่ครบครันมากกว่า

"ได้"

หมอคนนั้นก็ไม่ได้อะไรมาก เขาหันไปบอกคนขับรถ ตรงไปที่โรงพยาบาลการแพทย์จีน

ซูเหยียนที่ได้ยินรู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอรีบถามเสียงเบา "หลินหยาง ไปโรงพยาบาลประชาชนก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาไปโรงพยาบาลการแพทย์จีน ถ้าไม่เชิญหมอที่มีชื่อเสียงอาการของแม่ทูนหัวค่อนข้างรักษายาก แต่ถ้าเชิญหมอที่มีชื่อเสียง เกรงว่าพวกเราคงจะไม่มีเงินมากขนาดนั้น"

ซูเหยียนย่อมพิจารณาถึงสภาพทางการเงินด้วย ถึงจะไม่รู้ว่าบนตัวของหลินหยางมีเงินมากน้อยเท่าไหร่ แต่คนที่ล้มเหลวอย่างหลินหยาง เธอคาดเดาว่าหลินหยางคงมีเงินไม่เกินหนึ่งหมื่นหยวน

"เรื่องนี้คุณไม่ต้องคิดแล้ว ผมจะจัดการเอง" หลินหยางพูด

"ฉันจะบอกอะไรคุณนะหลินหยาง คุณอย่าทำอะไรส่งเดชเด็ดขาด แล้วมีเงินก็อย่าใช้ฟุ่มเฟือย ควรรักษายังไงก็รักษาตามนั้น! อาการของแม่ทูนหัวในตอนนี้หนักมาก ตรงไหนที่ควรจ่ายก็จ่าย คุณต้องประหยัดหน่อยเข้าใจหรือเปล่า?" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"วางใจเถอะ ผมรู้แล้ว"

"แล้วก็…ถ้าหากเงินไม่พอ คุณต้องบอกฉันล่วงหน้า ที่ฉัน…ที่ฉันยังพอมี…" ซูเหยียนลังเลแล้วพูด

หลินหยางมองไปทางเธอด้วยความประหลาดใจ หลังจากนั้นพยักหน้ายิ้มแล้วพูด "ขอบคุณ"

"ไม่ต้องพูดขอบคุณ ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่ของภรรยาคนหนึ่ง รออีกหน่อยพวกเราหย่ากัน เธอเป็นใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว" ซูเหยียนส่ายหัว

คำพูดประโยคนี้ถึงจะฟังดูไร้น้ำใจ แต่มันก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

คนคนหนึ่งสามารถมีหลักการอย่างเธอถือว่าหาได้ยากมาก

รถฉุกเฉินขับเข้าไปที่แผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน ทีมแพทย์รีบช่วยกันยกตัวของเหลียงชิงอิงลงมา

"ส่งไปที่แผนกฉุกเฉิน"

"ได้!"

หลังจากที่พูดคุยกับหมอของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนสักพัก เหลียงชิวเยี้ยนถูกพาตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

ในตอนนั้นเอง ผู้ชายในชุดสูทคนหนึ่งที่เพิ่งเดินออกจากแผนกผู้ป่วยนอก เห็นภาพนี้ฝีเท้าหยุดชะงักลงทันที