สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 419

"หัวหน้าบ้านโอสถฉีของพวกเรารอหมอเทวดาหลินของพวกคุณเป็นเวลาสามชั่วโมงแต่ไม่เห็นเขาโผล่หน้าออกมา ทำไมหรอ? คุณฉิน คุณหลง หมอเทวดาหลินของพวกคุณทำไมไม่มา? หรือว่ากลัว?" เซี่ยอันยิ้ม

ในขณะนี้เขาไม่มีความเคารพเหมือนเมื่อก่อน บางคนก็มีความเย่อหยิ่งอย่างมาก

เพราะในใจของคนบ้านโอสถฉีทุกคน หลินหยางไม่มา...นั่นก็แปลว่าเขากลัวบ้านโอสถฉี

คนกลัวบ้านโอสถฉี ทำไมต้องเคารพ?

ฉินไป่ซงถอนหายใจ และรู้ว่าคนของบ้านโอสถฉีจะมาถึงที่ แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะก้าวร้าวขนาดนี้

"คุณเซี่ย เรื่องนี้ผมต้องอธิบายให้คุณก่อน ครั้งนี้อาจารย์ของผมไม่ได้ตั้งใจผิดนัด แต่เพราะเขากำลังจัดการเรื่องที่สำคัญอยู่ ไม่ทันได้มาเวลาตามนัด ผมต้องขอโทษแทนอาจารย์ด้วย"

"เลิกพูดไร้สาระ!" เซี่ยอันพูดอย่างเคร่งขีม: "ไม่ว่าหมอเทวดาหลินจะมีเหตุผลอะไร เขาผิดนัดก็คือผิดนัด ตามกฎแล้ว ถ้าเข้าไม่สามารถมาตามเวลานัดได้ก็เท่ากับว่าเขาแพ้ ดังนั้นตามที่เราตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้ พวกคุณพรรคซวนอีติดหนี้ดอกเหอหลิงของพวกเรา! คุณฉิน เมื่อไหร่ที่คุณคิดจะคืนดอกเหอหลิงของพวกเรา?"

"เอ่อ..."ฉินไป่ซงถาม

"ทำไม? พวกคุณไม่ใช่ว่าแผนตุกติกนะ?" เซี่ยอันยิ้ม: "เรื่องนี้ พวกเราได้เชิญแพทย์ที่มีชื่อเสียงหลายคนในสาขาการแพทย์แผนจีนและผู้สูงอายุที่มีศีลธรรมอันสูงส่งหลายคนมาเป็นพยาน พวกเขาทั้งหมดมาปรากฏตัวแล้วในตอนแรก ถ้าพวกคุณไม่มอบดอกเหอหลิงมา ผมเกรงว่าอุตสาหกรรมการแพทย์แผนจีนในประเทศจะไม่มีที่ยืนสำหรับพรรคซวนอีแล้ว!"

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนก็สีหน้าเปลี่ยน

"คุณเซี่ย จะไม่เจรจาจริงๆหรอ?" ฉินไป่ซงรีบพูด

"สามวัน!"

เซี่ยอันพูดอย่างนิ่งสงบ: "ถ้าไม่เห็นดอกเหอหลิงภายในสามวัน พรรคซวนอีของพวกคุณ...รู้กัน!"

ในห้องโถงของตระกูลเหลียง มีสมาชิกอาวุโสหลายคนของตระกูลเหลียงนั่งอยู่ในขณะนี้

เหลียงเว่ยกั๊วและเหลียงเฟิงหยานก็อยู่ พร้อมกับเหลียงหนานฟางที่แต่งหน้าจัดเช่นกัน

ข้างๆ เหลียงเว่ยกั๊วมีอาวุโสหลายคน และคนที่อายุมากที่สุดนั่งอยู่บนสุดของห้องโถงคือเหลียงฉินซง

เหลียงฉินซงกำลังหลับตาจิบชาอยู่ สีหน้าของเขาไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่มีความวิตกกังวลหรือสีหน้าใดๆ บนใบหน้าของเขา

"พี่สอง พี่ใหญ่หล่ะ?"

เหลียงเว่ยกั๊วยืนขึ้นและส่งเสียงถาม

"เว่ยกั๊ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พี่ใหญ่เขาร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ก็ไม่จำเป็นต้องมา เรื่องนี้ผมให้ผมจัดการก็พอ" เหลียงฉินซงพูดอย่างเรียบเฉย

"ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอ? พี่สอง! เกิดเรื่องอับอายกับตระกูลมากมายขนาดนี้ ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกหรอ? นังนี่เกือบจะฆ่าคนของตระกูลเหลียงของพวกเรา! ถ้าไร้กฎเกณฑเช่นนี้! พวกเราจะกลายเป็นตระกูลเหลียงได้ยังไง? นี่คือเรื่องเล็กน้อยหรอ?" เหลียงเว่ยกั๊วตบโต๊ะและจ้องมอง

"ผมได้ยินเรื่องหมดแล้ว ไม่ใช่ว่าหนานฟางไปลงมือกับชิวเยี้ยนหรอ ทำไม? ชิวเยี้ยนยังสบายดีไหม?" เหลียงฉินซงพูดพร้อมลูบเครา

"ตอนนี้กำลังช่วยเหลืออยู่ เป็นตายก็ไม่รู้!" เหลียงเว่ยกั๊วพูด

"โอ๊ะ? หนักขนาดนี้เลยหรอ? ผมไม่คิดเลย แต่เว่ยกั๊ว ชิวเยี้ยนนี่ก็เป็นคนบาปของตระกูลเหลียงของพวกเรา ต้องรู้ว่าเธอทำให้คนของเกาะหวางโยวต้องขุ่นเคืองก่อนหน้านี้และเกือบจะทำให้ตระกูลเหลียงของพวกเราเป็นปัญหา เธอจึงถูกไล่ออกจากตระกูลเหลียง ตามเหตุผลแล้ว เธอไม่ใช่คนตระกูลเหลียงของพวกเรา หนานฟางจะทำได้เธอก็ได้ คุณจะกังวลอะไร?" เหลียงฉินซงพูด

"แต่เธอเป็นหลานสะใภ้ของผม! ภรรยาของเฟิงหยาน แม่ของซวนเหม่ย! ยังไงเธอก็ยังเป็นคนของตระกูลนี้ ตัดไม่ขาด! !" เหลียงเว่ยกั๊วโยนถ้วยชาบนโต๊ะอย่างรุนแรงและตะโกน

เพ้ง!

น้ำชาไหลลงพื้น แตกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้ผู้คนที่อยู่ในนั้นตกใจ