สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 430

"ขอโทษ?"

เหลียงหนานฟางรู้สึกมึนงงเล็กน้อย "ขอโทษอะไร?"

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอต้องขอโทษอะไร? เอาเป็นว่าเธอรีบไปคุยกับหมอเทวดาหลินดีๆ ได้ยินหรือเปล่า?" เหลียงยู้ตะคอก

เหลียงหนานฟางงงเป็นไก่ตาแตก แต่หลังจากนั้นเธอก้าวออกไปข้างหน้าพร้อมกับกระตุกมุมปากขึ้น

"สวัสดีหมอเทวดาหลิน ฉันชื่อเหลียงหนานฟาง ดูเหมือนพวกเราจะเจอกันครั้งแรกใช่หรือเปล่า? ถ้าหากคุณเข้าใจอะไรฉันผิด พวกเราสามารถหาร้านอาหารสักแห่งแล้วนั่งลงคุยกันดีๆ" เหลียงหนานฟางทำตามีเสน่ห์ พูดพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าหมอเทวดาหลินคนนี้ต้องการอะไรกันแน่ แต่เธอไม่มีทางปล่อยโอกาสที่ดีงามแบบนี้ไปแน่นอน

แต่ว่า…

หลินหยางยังคงทำเหมือนไม่ได้ยิน

เขาลืมตาทั้งคู่ขึ้น มองดูโทรศัพท์ จากนั้นกดล้างเวลาที่จับก่อนหน้านี้

"เหลียงยู้"

"หมอเทวดาหลิน มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?" เหลียงยู้ถาม

"รีบสั่งให้เหลียงหนานฟางคุกเข่าลง! หลังจากนั้นตัดนิ้วมือทั้งสิบของเธอก็แล้วกัน ครั้งนี้ผมก็จะให้คุณห้านาทีเหมือนเดิม" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ หลังจากนั้นกดจับเวลา…

หลังจากพูดจบ หัวใจของทุกคนที่อยู่ภายในห้องโถงแทบจะหยุดเต้นทันที…

ตัดนิ้วมือทั้งสิบของเหลียงหนานฟาง? หมอเทวดาหลินคิดจะทำอะไรกันแน่?

สมองของคนตระกูลเหลียงดังตูม ทุกอย่างว่างเปล่าไปหมด

เหลียงหนานฟางตกใจจนตาค้าง ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง ขาตั้งคู่แทบทรุดคุกเข่าลงกับพื้น

โดยเฉพาะเหลียงฉินซงกระโดดขึ้นจากเก้าอี้ ไม่สามารถนั่งได้อีกแล้ว

"ไอ้เวร หมอเทวดาหลินคนนี้โหดใช่ย่อย!"

"มีพวกเราคอยหนุนหลัง เขาย่อมต้องกล้าทำตัวอวดดีอยู่แล้ว!"

บอดี้การ์ดราชาทหารพวกนั้นพูดกระซิบกระซาบ

"หมอเทวดาหลิน คุณ…ตกลงลูกสาวของผมไปล่วงเกินอะไรคุณกันแน่? ทำไมคุณต้องใช้วิธีการลงโทษลูกสาวของผมหนักแบบนี้?" เหลียงยู้พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่อยากเชื่อ

"หนักเหรอ? ผมรู้สึกว่ามันไม่พอด้วยซ้ำ เธอถึงขั้นลงมือกับคนป่วยที่ใกล้จะตาย เมื่อเทียบกับพฤติกรรมของเธอที่เรียกได้ว่าพยายามฆ่า นับประสาอะไรกับสิ่งที่ผมทำ? เหลียงหนานฟางกล้าฆ่าคน ผมแค่ตัดนิ้วมือทั้งสิบของเธอ แบบนี้ยังไม่ถือว่าเมตตามากอีกเหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

คำพูดประโยคนี้ ทำให้คนของตระกูลเหลียงกระจ่างทันที

"ที่แท้…คุณหลินก็มาเพราะเรื่องของชิวเยี้ยน?" เหลียงฉินซงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "แต่เรื่องของชิวเยี้ยน ตระกูลเหลียงของเราจัดการเรียบร้อยแล้ว หนานฟางขอโทษชิวเยี้ยน ส่วนชิวเยี้ยนก็ให้อภัยหนานฟางแล้ว หมอเทวดาหลิน คุณยังไม่พอใจอีกเหรอ?"

"แล้วซูเหยียนล่ะ?" หลินหยางมองไปทางเหลียงฉินซง

เหลียงฉินซงรู้สึกอึ้ง

"คุณ…คุณซูเหยียน?" เหลียงยู้เริ่มรู้สึกมึนแล้ว

ดูเหมือน…หมอเทวดาหลินคนนี้คิดจะหนุนหลังซูเหยียน?

ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

เหลียงหนานฟางทนไม่ไหวอีกแล้ว เธอดึงสติกลับมาจากความตกใจ กระโดดลุกขึ้นอย่างกะทันหัน จ้องหลินหยางแล้วพูดจาด่าทอ "คุณมีสิทธิ์อะไร? คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร คิดจะตัดนิ้วมือของฉัน? คุณคิดว่าคุณทำได้เหรอ? ไอ้ลูกสุนัข! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!"

แม้ใบหน้าที่สง่างามของหลินหยางจะทำให้เหลียงหนานฟางหวั่นไหว แต่หลังจากได้ยินคำพูดของหลินหยาง ภายในใจของเหลียงหนานฟางแทบอยากจะสับหลินหยางให้เป็นหมื่นชิ้น

เธอเป็นถึงคุณหนูของตระกูลเหลียง เคยเจอคนที่ทำตัวอวดดีต่อหน้าเธอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ถึงจะตัดนิ้วมือ แต่นั่นก็มีแต่เธอที่ตัดนิ้วของคนอื่น ใครที่มันมีความสามารถมากขนาดนั้นกล้าแตะต้องเธอ?

เพียงแต่ ไม่ว่าเหลียงหนานฟางจะพูดจาด่าทอยังไง หลินหยางทำเพียงหลับตาลงไม่สนใจเธอ ปล่อยให้เครื่องจับเวลาบนโทรศัพท์นับถอยหลังทีละนิด

ตอนนี้เวลาผ่านไปแล้วสามนาที

เสียงด่าทอของเหลียงหนานฟางยังคงไม่ลดลงแม้แต่นิดเดียว

ส่วนเหลียงยู้เริ่มรู้สึกกระวนกระวายแล้ว

เขาก็พอเข้าใจเกี่ยวกับตัวของหมอเทวดาหลินมาบ้าง