สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 437

รถของหลินหยางไม่ทันขับเข้าประตูก็โดนคนขวางเอาไว้แล้ว

เขานั่งอยู่ข้างคนขับ สายตามองพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ยืนเรียงเป็นแถว

คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนที่ฝึกฝนวิชาศิลปะการต่อสู้ เป็นคนที่บ้านโอสถจ้างมาในราคาที่สูงมาก ไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดาทั่วไป

"ประธานหลิน…" หม่าไห่อดไม่ได้ที่จะหันไปเรียก

หลินหยางเปิดประตูเดินลงจากรถโดยไม่พูดอะไร

หม่าไห่และบอดี้การ์ดรีบลงจากรถทันที มองกลุ่มคนตรงหน้าที่รวมตัวกันเหมือนกับคลื่นทะเลด้วยความกังวล

ทุกคนคาดไม่ถึง บ้านโอสถฉีจะมีคนมากมายขนาดนี้โผล่ออกมาขวางประตูใหญ่ไว้อย่างกะทันหัน

เกรงว่าน่าจะมีคนเกินพันคนแล้วมั้ง?

"ระวังไว้ด้วย ถ้ามีสถานการณ์ที่ผิดปกติ รีบพาตัวประธานหลินออกจากที่นี่ทันที!" หม่าไห่พูดกับบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้าง

"ครับผมเถ้าแก่…" บอดี้การ์ดพูดด้วยน้ำเสียงที่ลังเลเล็กน้อย

หลินหยางก้าวออกไป

ใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนเทพบุตรไม่ได้แสดงอารมณ์แต่อย่างใด ถึงแม้สายตาจะดูสงบนิ่ง แต่ในส่วนลึกของแววตากลับเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

"แหม นี่ก็คือหมอเทวดาหลินที่มีชื่อเสียงคนนั้นเหรอ?"

"โอ๊ย ฉันก็นึกว่าเขาจะมีสามหัวหกแขนอะไรประมาณนี้! ดูแล้วก็ไม่ต่างอะไรจากพวกเรา!"

"เหอะ คุณพูดอะไรระวังปากเอาไว้ด้วย หมอเทวดาหลินของเราทักษะการแพทย์สูงส่ง สามารถช่วยคนให้ฟื้นจากความตาย ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถเอาชีวิตคนด้วยเข็ม ระวังเขาจะขว้างเข็มใส่คุณ ทำให้คุณไปร้องอยู่บนสวรรค์เอา!"

"อุ้ย ฉันกลัวจังเลย…"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…"

พวกคนหนุ่มสาวที่อยู่ในฝูงชนพากันพูดจาถากถางและเยาะเย้ย ทำให้ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที

"พวกคุณ…" หม่าไห่ชี้หน้าคนพวกนั้น เขารู้สึกโกรธจนเบิกตากว้างตัวสั่น

ในตอนนั้นเอง ฝูงชนแยกออกจากกันเป็นสองทาง อาจารย์ทั้งกลุ่มที่นำโดยเฝิงฉือเดินเข้ามา นอกจากอาจารย์แล้ว พวกสิบอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่อะไรนั่นก็อยู่กันเกือบครบทุกคน หลัวฟู่หรง หวังปิงเตี๋ย ซวนเย้า จื่อเย่ ซีโหรนเซียนอยู่กันครบทุกคน

เพียงแต่คนที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาตอนนี้คือหมอเทวดาหลิน ไม่ใช่โม่เสี่ยวหวู่

พวกเราทุกคนล้วนแต่รู้เรื่องนี้แล้ว

โม่เสี่ยวหวู่ในตอนนั้นไม่ใช่โม่เสี่ยวหวู่ตัวจริง! แต่เขาเป็นคนที่หมอเทวดาหลินปลอมตัวมา

ถึงจะไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ทุกคนก็เกิดความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นบนตัวของหมอเทวดาหลิน

ในที่สุดวันนี้พวกเขาก็ได้เห็นหมอเทวดาหลินตัวจริง แต่คนพวกนี้ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่

"เป็นคุณชายที่หล่อมาก ราวกับถูกแกะสลักออกมาจากหยก" ไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงคนไหนทนไม่ไหวจนอุทานออกมา สายตาจับจ้องบนตัวหลินหยางไม่สามารถละสายตาไปไหน

มีผู้คนมากมายที่แอบชื่นชมภายในใจ

ผู้ชายหน้าตาดีแบบนี้ ไม่แต่พวกดาราพวกนั้นก็เทียบไม่ได้มั้ง? หัวใจของหญิงสาวมากมายเริ่มเต้นแรง

เพียงแต่…คุณชายคนนี้สง่างามเหมือนหยกเป็นเรื่องจริง เพียงแต่เขายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านโอสถฉี ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้า

"หมอเทวดาหลินมาเยือนบ้านโอสถฉีของเรา ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่า?" เฝิงฉือถามอย่างยิ้มแย้ม

"รู้อยู่แล้วก็ยังจะถามอีก!" หม่าไห่รู้สึกโมโหคิดจะก้าวออกไป

แต่หลินหยางขวางเขาเอาไว้ สายตาจับจ้องไปที่เฝิงฉือ "ที่ผมมานอนที่นี่ เพราะอยากจะถามเรื่องที่เกี่ยวกับหลงโช"

"ฮืม…เกี่ยวกับเรื่องนี้ น่าเสียดายแย่…เออ เดิมทีผมก็ตั้งใจจะไปอธิบายเรื่องนี้ให้กับหมอเทวดาหลินที่พรรคซวนอีด้วยตัวเอง แต่เนื่องจากงานของผมมีมากเกินไปจนลืมสนิท แต่ไม่ต้องห่วง หมอเทวดาหลิน พวกเราจะรับผิดชอบค่าชดใช้ที่เหมาะสมอย่างแน่นอน ควรชดใช้เท่าไหร่ก็ชดใช้ไป ตรงไหนที่ควรขอโทษก็ขอโทษ พวกเราให้ทางตำรวจไปดูแลเรื่องนี้แล้ว" เฝิงฉือรีบพูด

"ชดใช้? ขอโทษ? คุณหมายความว่ายังไง?" หลินหยางถาม

"เออ หมอเทวดา คุณไม่รู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น อันที่จริง…มันเป็นอุบัติเหตุ!"

"ผายลม เห็นได้ชัดว่าพวกคุณเป็นคนฆ่าหลงโช ยังจะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ?" หม่าไห่พูดด้วยความโกรธ

"ประธานหม่า คุณเองก็เป็นคนมีหน้ามีตา คุณน่าจะรู้ดีต้องรับผิดชอบกับคำพูดของตัวเอง พวกเราฆ่าคุณหลงโชตาย? คุณมีหลักฐานหรือเปล่า? หรือว่าคุณเห็นกับตาตัวเอง?" เฝิงฉือถามกลับ

หม่าไห่พูดอะไรไม่ออกทันที

เฝิงฉือส่ายหัว "อันที่จริงเรื่องมันเป็นแบบนี้ คุณหลงโชมาที่บ้านโอสถของเรา เขาบอกว่าจะมาพูดคุยเรื่องเกี่ยวกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นอย่างเข้าใจผิดของทั้งสองฝ่าย ผมเองก็พูดคุยกับคุณหลงโชในฐานะที่เป็นสหายของพรรคซวนอี คุณหลงโชก็เข้าใจความหมายของผม พวกเราทั้งสองฝ่ายคุยกันอย่างราบรื่น แต่ในระหว่างที่กำลังพูดคุยกัน มีนักเรียนคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับงานทดลองของเขาอย่างกะทันหัน เขาบอกว่าต้องการให้ผมดู ผมในตอนนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธ ใครจะไปรู้ตอนที่เขาส่งงานทดลองมาให้ผมมันระเบิดอย่างกะทันหัน ผงพิษจำนวนมากกระจายไปทั่วบนตัวของคุณหลงโช เพราะแบบนี้จึงส่งผลให้คุณหลงโชเสียชีวิต นักเรียนก่อนหน้านี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสพักอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าหากพวกคุณไม่เชื่อ ผมสามารถพาพวกคุณไปดูนักเรียนคนนั้น ผมคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเพียงอุบัติเหตุ ถึงแม้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างกะทันหันจนทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจกัน แต่หมอเทวดาหลิน ผมหวังว่าพวกเราจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายแย่ลงเพราะเรื่องนี้ แบบนั้นมันไม่คุ้ม…"