สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 443

สีหน้าของประธานถังและผู้จัดการโจวสีหน้าเปลี่ยนไป

ซูเหยียนผงะ

"ขยะที่นั่งกินนอนกินหรอ? ผมคิดว่าเป็นคนใหญ่โตมาจากไหนเสียอีก!"

เหล่าแขกๆ ต่างส่งเสียงหัวเราะออกมา สายตาที่พวกเขามองหลินหยางไม่ได้หวาดกลัวอีกต่อไป สายตาพวกเขาเต็มไปด้วยการดูถูก

"คุณซั่วฟาง ผมคิดว่าคุณเหมือนจะเข้าใจเรื่องนี้ผิด! ให้ผมอธิบายให้คุณฟังละกัน..." ประธานถังกล่าวอย่างกังวล

แต่ซั่วฟางตัดคำพูดของเขา: "ประธานถัง งานนิทรรศการนี้ร่วมจัดโดยผมและคุณสมิธ คุณสมิธไม่อยู่ที่นี่ ใครจะไปใครจะอยู่...ขึ้นอยู่กับผม เข้าใจไหม?"

ถังเหอเซิงพูดไม่ออกทันที

"คุณ ที่นี่เป็นที่ส่วนตัว เชิญคุณออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นผมจะใช้มาตรการพิเศษ" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนวิ่งเข้ามาและจ้องมองที่หลินหยางและพูดอย่างเย็นชา

หลินหยางขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร

"คุณ ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าคุณไม่ออกไป ก็อย่ามาว่าพวกเราไม่เกรงใจ!"

เสียงที่จริงจังดังขึ้นมาอีกครั้ง นี่เป็นคำขาดสำหรับหลินหยางแล้ว...

หลินหยางยังคงหลับตาและไม่พูดอะไร

"เอาตัวเขาออกไป!" ซั่วฟางพูดอย่างเฉยเมย

"ใช่ พวกคุณ นำตัวเขาออกไป!" กัปตันหน่วยรักษาความปลอดภัยตะโกนทันที"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนทุกคนดูดุดัน

คนรอบข้างมองด้วยรอยยิ้ม ไม่มีใครออกมาข้างหน้า และไม่จำเป็นต้องออกมาข้างหน้า

ไม่ว่าจะเป็นถังเหอเซิงหรือผู้จัดการโจว

พวกเขาเป็นแขก ตอนนี้เจ้าของต้องการไล่หลินหยางออกไป แขกเหล่านี้จะมีสิทธิ์พูดอะไร?

"คุณซั่วฟาง!"

สีหน้าของถังเหอเซิงรีบร้อน พยายามร้องขอเพื่อหลินหยาง แต่ซั่วฟางยกมือขึ้น: "ถังเหอเซิง ถ้าคุณไม่อยากอยู่ที่นี่ด้วย ผมไม่ค้าน ประตูอยู่ทางนั้น!"

สั้นๆ และแสดงความเย่อหยิ่ง!

ถังเหิงเซิงเป็นใคร! แม้แต่เจ้าอ้วนเหล่ยยังโค้งคำนับให้เขา แต่ในสายตาของซั่วฟาง เขาไม่แม้จะสนใจในสายตา กระทั่งไม่ใส่ใจเลยแม้แต่นิดเดีย!

ถังเหิงเซิงอ้าปากและเงียบไป

เขาเข้าใจว่าในเวลานี้เขาพูดอะไรไปก็ไม่ได้อะไร ซั่วฟางตั้งใจที่จะนำตัวหลินหยางออกไป

ถังเหิงเซิงเหลือบมองหลินหยางด้วยความขอโทษ แต่หลินหยางไม่ได้แยแส ไม่ได้สนใจสิ่งต่างๆ รอบตัว

เขาไม่กลัวหรอ?

ซูเหยียนร้อนรนอย่างมาก

เธอมองหลินหยางและมองซั่วฟาง เธอดพูดไม่ได้: "คุณซั่วฟาง คุณรอก่อน...คุณยอมให้หน่อยได้ไหม..."

"ยอมหรอ? คุณผู้หญิงซู คุณหมายความว่าอะไร?" ซั่วฟางถามด้วยรอยยิ้ม

ซูเหยียนลังเลและพูด: "คุณซั่วฟาง ไม่ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนำตัวเขาออกไปได้ไหม ฉันจะบอกให้เขาออกไปเองละกัน ให้เกียรติเขาหน่อยได้ไหม?"

"เกียรติหรอ?"

ซั่วฟางตกใจ ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง เสียงของเขาชัดเจน เหมือนตั้งใจให้คนรอบๆ ได้ยิน: "คุณผู้หญิงซูเหยียน คุณยังจะสนใจไอคนไร้ประโยชน์นี้ทำไมกัน? เขาไม่ใช่แค่สามีคุณหรอ? ไม่ใช่พวกสุนัขที่ไร้ความสามารถอาศัยภรรยาตัวเองกินหรอ? คนแบบนี้จะมีเกียรติอะไรกัน? เขาคู่ควรกับเกียรตินั้นหรอ?"

"ฮ่าๆๆๆ..."

ทุกคนหัวเราะออกมา

ใบหน้าของซูเหยียนซีด ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอจ้องมองไปที่ซั่วฟาง ปากเล็กๆ ของเธอเปิดขึ้นเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย

"คุณผู้หญิงซูเหยียน ผมยังรู้เรื่องคุณอยู่บ้าง แม้ว่าเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลของคุณเพิ่งจะจัดขึ้น ช่วงนี้ทำโครงการหลายโครงการ ซึ่งทำเงินได้มาก คุณไม่ลังเลเลยที่จะลงทุนเงินทั้งหมดของคุณเพื่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ เข้าสู่ขั้นตอน ผมเชื่อว่าด้วยวิสัยทัศน์และความสามารถของคุณ หากคุณต้องการพัฒนาอาชีพของคุณ ต้องเป็นเรื่องง่ายแน่ๆ แค่พวกไร้ประโยชน์คนหนึ่งนี้ คุณผู้หญิงซูที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ผมคิดว่าคุณไม่คู่ควรกับเขาเลย" ซั่วฟางส่ายหน้า ถอนหายใจ

ซูเหยียนเงียบไม่พูดอะไร เธอรู้สึกผสมปนเปในหัวใจ