"เดิมทีผมคิดว่าทักษะยาของบ้านโอสถฉีจะเป็นหนึ่งในใต้หล้า ไม่มีใครสามารถเทียบ แต่วันนี้ดูแล้วมันก็เท่านั้น ท้ายที่สุดบ้านโอสถฉีของพวกคุณมันไม่ได้เรื่อง หรือเป็นเพราะเจ้าบ้านของพวกคุณไม่ได้เรื่อง? ทางด้านของทักษะยา พวกคุณอย่างด้อยเกินไป" หลินหยางส่ายหัว
คำพูดประโยคนี้ พูดจนคนของบ้านโอสถฉีรู้สึกอับอายจนเงยหน้าไม่ขึ้น
ถึงแม้พวกเขาจะรู้สึกโกรธมาก แต่ตอนนี้อีกฝ่ายล้มได้แม้กระทั่งเจ้าบ้านของตัวเอง พวกเขายังจะกล้าพูดอะไรอีก?
"คุณ…" เฝิงฉือ อาจารย์โจวและคนอื่นพูดอะไรไม่ออก
ในตอนนั้นเอง หลินหยางก้าวออกมา หยิบเข็มเงินของอาจารย์โจวขึ้นมาเล่มหนึ่ง เสียบลงบนคอของเจ้าบ้านโอสถฉี
ทันใดนั้น ร่างกายที่ชักกระตุกอย่างรุนแรงของเจ้าบ้านโอสถฉีหยุดชะงัก
เขาหอบหายใจอย่างหนัก เนื่องจากแก๊สที่ถูกสูดเข้าและปล่อยออกมา ทำให้ฟองที่อยู่บนปากของเขาเดี๋ยวเล็กเดี๋ยวใหญ่ ดูแล้วค่อนข้างตลก ทำให้ทุกคนตั้งสติขึ้นมาได้เล็กน้อย
"หา?"
ผู้คนที่อยู่โดยรอบอุทาน ต้องตกตะลึงกับฝีมือการแพทย์ของหมอเทวดาหลินอีกครั้ง
"เจ้าบ้าน! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" พวกอาจารย์รีบเดินเข้ามาถาม
"ผม…ผมดีขึ้นแล้ว…" เจ้าบ้านโอสถฉีเช็ดฟองที่อยู่บนปาก ถูกคนที่อยู่ด้านข้างประคองลุกขึ้นนั่ง
ในตอนนั้นเอง หลินหยางหยิบหนังสือเลือดออกมาวางลงตรงหน้าของเจ้าบ้านโอสถฉี
"เจ้าบ้านเหยา ตอนนี้ถึงเวลาที่จะทำตามคำสัญญาแล้วใช่หรือเปล่า? หยางหัวกรุ๊ปกลับมาอยู่ในมือของผมอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น บ้านโอสถฉีของคุณก็จะอยู่ในการควบคุมของผม! ถูกหรือเปล่า?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ
อัปยศ!
เจ้าบ้านโอสถฉีกําหมัดแน่น กัดฟันแน่นจนแทบหัก
เขาอยากปฏิเสธหลินหยางมาก ไม่อยากยอมรับทั้งหมดนี้
แต่ว่า…คนทั้งบ้านโอสถฉีกำลังยืนมองเขาอยู่ตรงนี้ เขาไม่สามารถปฏิเสธ!
ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าบ้านโอสถฉีพ่ายแพ้ทักษะด้านยาให้กับอีกฝ่ายอย่างง่ายดาย ถึงขั้นเกือบจะหมดสติ เรื่องที่น่าเอาไปแบบนี้ เขาที่เป็นเจ้าบ้านคนนี้ยังมีความน่าเชื่อถือเหลืออยู่อีกเหรอ? เขาจะรับตำแหน่งนี้ต่อไปได้อย่างไร?
แต่ถ้าจะให้ตอบตกลงหลินหยาง เขาก็จะไม่เหลืออะไรเลย
เจ้าบ้านโอสถฉีพูดอะไรไม่ออก
สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่เขาไม่กระพริบตา รอคำตอบของเขา
"ผม…ผมสามารถมอบทุกอย่างให้คุณ แต่…คุณต้องแก้พิษบนตัวของผมเดี๋ยวนี้" เจ้าบ้านโอสถฉีครุ่นคิดแล้วพูด
"ได้"
หลินหยางพยักหน้า หลังจากนั้นยกแขนขึ้น มียาหนึ่งเม็ดปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือ
"กลืนมันลงไป สามารถแก้พิษ"
เจ้าบ้านโอสถรีบรับมาแล้วกลืนมันลงไปทันที ท่าทางของเขาไม่หลงเหลือความสง่างามของเจ้าบ้านเลยแม้แต่นิดเดียว
อึก
ยาเม็ดถูกกลืนลงท้อง
สีหน้าที่กลายเป็นสีแดงของเขาเริ่มกลับมาเป็นปกติ รูม่านตาที่ขยายจนกว้างเริ่มหดลง สภาพร่างกายก็กลับมาเป็นปกติแล้ว แขนขาทั้งสี่สามารถขยับ เขารีบลุกขึ้นยืนทันที
"ว้าว!"
ทุกคนอุทานอีกครั้ง
"ยาแก้พิษเม็ดนี้…วิเศษมากขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"มันน่าเหลือเชื่อมาก!"
โดยรอบไม่ว่าจะเป็นคนของบ้านโอสถหรือพรรคซวนอี สีหน้าของทุกคนราวกับได้เห็นปาฏิหาริย์
เพียงแค่เรื่องนี้ ทุกคนได้ยอมรับทักษะยาของหมอเทวดาหลินแล้ว เขาเหนือกว่าเจ้าบ้านโอสถ
"ทักษะการแพทย์ของหมอเทวดาหลินล้ำเลิศ ทักษะยาหาที่เปรียบไม่ได้ ผมขอนับถือ!" เจ้าบ้านโอสถตรวจเช็คร่างกายตัวเอง เมื่อเห็นว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว เขารีบลุกขึ้นโค้งคำนับให้หลินหยาง สีหน้าเต็มไปด้วยความนับถือ
"เจ้าบ้านเหยาไม่ต้องเกรงใจ ตอนนี้ บ้านโอสถฉีเป็นของผมแล้ว ผมคิดว่าพวกเราควรรีบทำการส่งมอบอย่างเป็นทางการจะดีกว่า" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ
"เฝิงฉือ! รีบไปเตรียมเอกสาร ทำการส่งมอบอย่างเป็นทางการตอนนี้!" เจ้าบ้านโอสถตะคอกเสียงเบา
"เจ้าบ้าน…นี่…"
"รีบไป!" เจ้าบ้านโอสถพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
เฝิงฉือไม่มีทางเลือก จึงทำได้แต่สั่งให้คนที่อยู่ด้านข้างไปจัดการ
"หมอเทวดาหลิน เชิญคุณไปพักผ่อนที่ด้านในก่อน ถ้าเตรียมเอกสารเรียบร้อยแล้ว พวกเราสามารถทำการส่งมอบได้ทันที" เจ้าบ้านโอสถพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใบหน้า
"ได้!" หลินหยางพยักหน้า
"ดี! ! !"
คนของพรรคซวนอีอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น
แม้แต่พวกคนที่นอนอยู่บนเปลก็อดไม่ได้ที่จะตะโกน
หมอเทวดาหลินชนะแล้ว
เขาอาศัยทักษะยาสยบบ้านโอสถฉี ทำให้พวกเขาเงยหน้าไม่ขึ้น!
หลินหยางคือหนึ่งในใต้หล้า
ทางด้านการแพทย์ มีใครเหนือกว่าเขา?
ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นดีใจจนหน้าแดง
แต่ในตอนนั้นเอง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...