สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 461

ถ้าคนของบ้านโอสถฉีทั้งหมดลงมือขึ้นมา แค่อาศัยคนเหล่านี้ จะเป็นคู่ต่อสู้ได้ยังไง? อีกทั้งยังมีผู้บาดเจ็บจำนวนมากจากพรรคซวนอี หากพวกเขาต้องการจะสู้จริงๆ เกรงว่ามันต้องดูไม่ได้แน่ๆ

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็เดินเข้ามา

"เหยาจ้าวปิน ผมถามคุณ คุณเพิ่งพูดว่านี่คือพิษที่รุนแรงที่สุด นี่เป็นความจริงหรือเปล่า?"

เสียงดังขึ้นและดับไฟในฉากตึงเครียดทันที

ทุกคนหันหน้าไปมองหลินหยาง

"คุณว่าอะไรนะ?" เจ้าบ้านโอสถฉีถามอย่างผงะ

"ผมถามคุณว่าพิษนี้เป็นพิษที่รุนแรงที่สุดหรอ?" หลินหยางถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เจ้าบ้านโอสถฉีรู้สึกตกใจ ไม่รู้ความตั้งใจของหลินหยาง แต่มาถถึงจุดนี้แล้ว เขาไม่สามารถแสดงความอ่อนแอได้และกระแทกเสียง: "ใช่แล้วยังไง?"

"งั้นก็ไม่ยาก!"

หลินหยางบีบเข็มเงินจากเอวของเขา เขย่าข้างหน้าเขา แล้วพูดเบาๆ ว่า: "ถ้าผมเดาไม่ผิด นี่คือพิษจากละอองเกสรปี่อั้น ใช้มันดาลา เบลลาดอนนา ลิลลี่แห่งหุบเขา มาผสมกันใช่ไหม?"

"อะไรกัน?" เจ้าบ้านโอสถฉีตกใจ: "คุณรู้ได้ยังไง?"

"เพราะกลิ่นเกสรที่รุนแรง ผมคุ้นเคยกับดอกไม้เหล่านี้มาก ผมสามารถบอกได้ด้วยการดมแค่นั้น" หลินหยางส่ายหน้า

"เหอะ ถ้าคุณรู้ว่าพิษทำมาจากอะไรแล้วยังไง? อีกไม่กี่นาทีคุณก็ต้องตายด้วยมือของผม คุณมันได้ตายไปแล้ว!"

"นั่นไม่มีทางเป็นไปได้!"

หลินหยางแทงเข็มเงินไว้บนหน้าอกของเขา

จากนั้นก็หยิบเข็มออกมาอีกเล่มและค่อยๆ แทงลงไป

"อึก!"

เมื่อเข็มเงินที่สองหล่นลง เขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มๆ

เลือดเป็นสีม่วง กระจายลงบนพื้นและเกิดเสียงร้อนแรง

ไม่ต้องถามเลย นี่คือเลือดที่เต็มไปด้วยพิษ

แต่เมื่อเลือดพิษถูกขับออก ใบหน้าของหลินหยางก็กลายเป็นสีดอกกุหลาบมากขึ้น

"นี่คือ..." เจ้าบ้านโอสถฉีเบิกตากว้าง

"ล้างพิษ" หลินหยางพูด

"คุณมัน!" เจ้าบ้านโอสถฉีตกใจและโกรธมาก ชี้ไปที่หลินหยางและคำราม: "พิษที่แรงที่สุดของผม ทำไมคุณสามารถกำจัดมันได้ด้วยเข็มสองเล่ม? คุณ...โกหกรึเปล่า!"

"คุณไม่เชื่อหรอ? งั้นผมรอสิบนาที ดูว่าผมจะตายไหม" หลินหยางส่ายหน้า พูด

ลมหายใจของเจ้าบ้านโอสถฉีสั่นไหว เขาพูดไม่ออก

หลายคนหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะจับเวลา

ถ้าเป็นคนอื่น ทุกคนก็คงจะไม่เชื่อ แต่นี่คือหมอเทวดาหลิน ไม่เหมือนกัน

ท้ายที่สุดแล้ว ความเข้าใจเรื่องยาของเขานั้นเหนือกว่าเจ้าบ้านโอสถฉีเสียอีก

เขาบอกว่าเขาสามารถแก้พิษได้ แต่ไม่ได้แก้พิษได้จริงๆ....

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ เจ้าบ้านโอสถฉีก็หันตัวและอยากจะหนีไป

แต่วินาทีต่อไป หลินหยางก็เหวี่ยงเข็มออกมา และแทงเข้าที่ด้านหลังของเจ้าบ้านโอสถฉีโดยตรง

"อ๊า!"

เขาร้องออกมาอย่างอนาถ กลิ้งไปบนพื้น

ฝูงชนต่างตกใจ

เฝิงฉืออยากจะเข้าไป แต่เขาลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายเขาก็ยืนอยู่กับที่

หลินหยางเดินออกไป หยิบฝุ่นผงออกจากกระเป๋าของเขา จากนั้นใช้เข็มเงินจุ่มฝุ่นลงบนฝุ่นเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆ แทงลงไปบนร่างของเจ้าบ้านโอสถฉี

เข็มเงินแทงเข้าไปในร่างกาย

"อ๊า! !"

เสียงกรีดร้องที่บาดใจดังออกมาจากปากของเจ้าบ้านโอสถฉี

จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเหมือนไฟฟ้าช็อต เขาบ้าคลั่งไปกว่าหนึ่งนาที จากนั้นเขาก็กลอกตาและสลบไป

"คุณทำอะไรกับเจ้าบ้านโอสถฉี?" เฝิงฉือตกใจและรีบถาม

"สบายใจได้ เขาไม่ตาย ผมแค่บอกเขาว่าอะไรคือพิษที่รุนแรงที่สุด!" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"พิษที่รุนแรงที่สุดหรอ?" โลกสั่นสะเทือน

"เดิมทีผมจะใช้พิษนี้เพื่อฆ่าเขา แต่ผมใช้ในปริมาณที่น้อยมาก ยังไม่เท่ากับตาย ตอนนี้กล้ามเนื้อของเขาได้รับความเสียหายอย่างถาวร และเขาสามารถใช้ชีวิตได้เพียงบนเตียงเท่านั้น ไม่ต้องกังวล นี่คือยาพิษชนิดหนึ่ง นอกจากผมแล้ว ไม่มีใครสามารถรักษาได้! เหยาจ้าวปิงพิการแล้ว! ตอนนี้ เจ้าบ้านโอสถฉีของพวกคุณ คือผม! หมอเทวดาหลิน!"