สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 471

หลิวหม่านซานจ้องหลินหยางไม่กระพริบตา ราวกับกำลังรอคำตอบจากเขา

หลินหยางเลิกคิ้วขึ้น เขาไม่รู้ว่าหลิวหม่านซานหมายความว่ายังไง แต่ก็ยังพยักหน้า "คุณพูดมาเถอะ มีเรื่องอะไร"

"ต่อไปฉันไม่อนุญาตให้คุณมายุ่งกับลูกสาวของฉันอีก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่อนุญาตให้คุณไปปรากฏตัวต่อหน้าคนในครอบครัวของฉัน! ได้ยินชัดแล้วนะ?" หลิวหม่านซานพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

หลังจากที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ ทุกคนถึงกับอึ้ง

หลิวหม่านซานคิดจะทำอะไร

ซูหยูเบิกตากว้าง

ซูกวงงงเป็นไก่ตาแตก

ส่วนซูไท่ ถึงกับตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่ สุดท้ายพูดพึมพำ "อาซาน คุณ…คุณพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?"

"ไม่ได้หมายความว่าอะไรทั้งนั้น คนแซ่หลิน คุณจะตอบตกลงหรือเปล่า?" หลิวหม่านซานยิ้มอย่างเย็นชาแล้วถาม

"แม่! หนูไม่เห็นด้วย!" ซูหยูคัดค้านทันที วิ่งเข้าไปกอดหลิวหม่านซานแล้วพูดทั้งน้ำตา

"เสี่ยวหยู! แม่ทำเพราะหวังดีต่อลูก หรือเธออยากเป็นซูเหยียนคนที่สอง?" หลิวหม่านซานพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"อาซาน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? คุณช่วยพูดให้มันชัดเจนหน่อยเถอะ!" ซูไท่รู้สึกถึงความผิดปกติ จึงถาม

"คุณมันซื่อบื้อ ไม่ใส่ใจลูกสาวเลยสักนิด! คุณรู้หรือเปล่า ลูกสาวของเรากำลังจะเจริญก้าวหน้าแล้ว!" หลิวหม่านซานจ้องเขม่นซูไท่แวบหนึ่ง

ซูไท่ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกสับสน

"แม่ ตกลงแม่กำลังพูดอะไรของแม่? วันนี้แม่เป็นอะไรไป?" ซูหยูพูดพร้อมกับสะอื้นร้องไห้ เธอรู้สึกเหมือนแม่ตัวเองไปโดนมนต์สะกดอะไรมา

แต่เห็นเพียงหลิวหม่านซานเช็ดน้ำตาที่หางตาของซูหยู พูดอย่างยิ้มแย้ม "ลูกแม่ เธอไม่ต้องปิดบังแล้ว บอกแม่มาตามความจริงเถอะ"

"แม่…แม่กำลังพูดอะไรของแม่? หนูไม่เข้าใจที่แม่พูด"

"เหอะ ยังจะปิดบังแม่อีก? เรื่องนี้แพร่สะพัดไปทั่วอินเทอร์เน็ตแล้ว เธอคิดว่าแม่ไม่รู้เรื่องเหรอ?" หลิวหม่านซานหัวเราะเสียงเบา หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดคลิปวีดีโอสั้น

ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน

กลับเห็นรายละเอียดที่อยู่บนคลิปวีดีโอมันคือภาพที่ซูหยูและฉ๋าวเสี่ยวเจี่ยวพบกับซ่งจิงที่ร้านอาหารอ้ายฉินไห่…

จากมุมภาพน่าจะเป็นลูกค้าคนใดคนหนึ่งในร้านใช้โทรศัพท์ถ่าย

"นี่คือ…เสี่ยวหยู?" ซูกวงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เบิกตากว้างแล้วพูด

"ถูกต้อง! ผู้ชายคนนี้พวกคุณก็น่าจะรู้จักกันทุกคนมั้ง? ซ่งจิง! คนที่ถ่ายหนังเรื่อง《ปรมาจารย์ฮั่วฉวน》!" หลิวหม่านซานพูด

"หา? เขา?"

ซูไท่และคนอื่นถึงกับรู้สึกประหลาดใจ

"เสี่ยวหยู บอกแม่มา เธอไปเซ็นสัญญาถ่ายหนังกับผู้กำกับซ่งจิงใช่หรือเปล่า?" หลิวหม่านซานยิ้มแล้วถาม

ซูหยูมองหลิวหม่านซานด้วยความรู้สึกที่อึ้งมาก เริ่มจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพยักหน้าด้วยความลำบากใจ "ใช่…"

"งั้นก็ถูกแล้ว!"

หลิวหม่านซานจ้องหลินหยาง ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด "หลินหยางตอนนี้คุณยังมีอะไรจะพูดหรือเปล่า?"

"พูดอะไร?" หลินหยางยังคงรู้สึกมึนงง เขาไม่เข้าใจความหมายของหลิวหม่านซาน

"ฮึ่ม! เลิกมาเสแสร้งได้แล้ว! คนไร้ประโยชน์! คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ? คุณรู้อยู่แล้วว่าซูเหยียนกำลังจะหย่ากับคุณแล้ว! ดังนั้นคุณก็เลยรีบไปตามหาตระกูลต่อไป สุดท้ายเป้าหมายของคุณมาตกอยู่ที่เสี่ยวหยูของเรา ใช่หรือเปล่า?" หลิวหม่านซานพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"หา?" หลินหยางรู้สึกตกใจมาก

ซูหยูก็มองตาค้าง "แม่ แม่…แม่ทำไมถึงคิดแบบนี้?"

ดูเหมือน…หลิวหม่านซานจะเห็นหลินหยางเป็นเด็กหน้าขาวที่เกาะผู้หญิงกิน?

ถึงแม้ด้วยเหตุผลบางประการจะเป็นแบบนั้นก็ตาม

"นางหนู อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้อะไรเลย ช่วงนี้หลินหยางมักจะมาเซ้าซี้ยุ่งกับเธอใช่หรือเปล่า?" หลิวหม่านซานถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ที่ไหน?"

"งั้นทำไมเสี่ยวชิงมักจะเรียกเขาพี่เขยทั้งวัน? คุยกับฉันได้สามคำก็พูดถึงพี่เขย บางครั้งเธอก็เหมือนกัน! แล้วก็ ทำไมงานเลี้ยงเมื่อคืนเขาถึงไปกับเธอ? วันนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เขาเองก็รีบมาร่วมวงด้วยอีกคน! ยังกล้าบอกว่าเขาไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับเธออีกเหรอ?" หลิวหม่านซานถาม

"คือ…" ซูหยูพูดอะไรไม่ออก

อันที่จริงเธอต่างหากที่ไปยุ่งวุ่นวายกับหลินหยาง มันใช่หลินหยางมายุ่งกับเธอที่ไหน?

"แม่ ฟังหนูอธิบายก่อน!"

"ไม่ต้องอธิบายแล้ว! แม่รู้หมดแล้ว เห็นได้ชัดว่าหลินหยางเห็นเธอกำลังจะเจริญก้าวหน้า เขาก็เลยต้องการเกาะเธอ หลังจากที่หย่าร้างกับซูเหยียน เขาที่เป็นราชาเกาะผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีที่ให้เกาะแล้ว ถ้าเขาไม่มาพัวพันกับเธอ เขาจะอยู่ต่อไปได้ยังไง?" หลิวหม่านซานยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด

ซูหยูถึงกับเบิกตากว้างลิ้นพันกัน เธอคิดไม่ถึงว่าภายในหัวของแม่ตัวเองจะคิดไปไกลมากขนาดนี้

"อาซาน ที่คุณพูดมาเป็นเรื่องจริงเหรอ?" สีหน้าของซูไท่ก็เริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม