สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 470

เมื่อคนตระกูลฉ่ายได้ยินก็ร้องส่งเสียงออกมา ชี้ไปที่ซูหยูว่าเป็นฆาตกร

ซูหยูอึ้ง

หลินหยางเองก็ผงะ

เขาเดินเข้าไปพูดอย่างจริงจัง: "ใครบอกพวกคุณว่าเสี่ยวหยูเรียกให้ลูกสาวของคุณไปที่โรงแรม?"

นี่เป็นการใส่ร้ายที่โจ่งแจ้ง!

"พี่เขย!" ดวงตาของซูหยูเป็นประกาย ดีใจอย่างมาก

"เสี่ยวหยาง?" ซูไท่ขมวดคิ้ว

"หลินหยาง คุณมาได้ยังไง?" ซูกวงตกใจ

"ลุง พ่อตา เสี่ยวเหยียนโทรหาผม ผมเลยรีบมา" หลินหยางพูด

"ได้ยินว่าคุณก็ไปที่โรงแรมเมื่อคืนหรอ? นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ซูไท่ถาม

หลินหยางรีบบอกเรืองที่เกิดขึ้นเมื่อคืนออกไป

เมื่อซูไท่ได้ยิน ก็ส่งเสียงออกมา: "คุณฉ่าย คุณต้องแสดงหลักฐานทุกอย่าง ถ้ามีหลักฐานก็แสดงด้วย ถ้าไม่มีให้ขอให้คนของคุณออกไปจากบ้านผมทันที ไม่อย่างนั้นผมจะโทรแจ้งตำรวจ!"

"ไม่มีหลักฐาน แต่มีพยาน!" ฉ่ายผิงหัวเราะอย่างเยือกเย็น

คนตระกูลซูตกใจ

"พยานคือใคร?"

"เพื่อนร่วมห้องของพวกเธอ! โจวย้วนหยวน!"

"อะไรนะ?"

ซูหยูและฉ่ายเสียวเจี่ยวผงะ คิดว่าตัวเองได้ยินผิด

"ซูไท่ วันนี้ผมมาเพื่อดูท่าทางของพวกคุณ ถ้าการตอบสนองของพวกคุณดี พูดคุยกับผม ผมก็ยอมรับได้ ถ้าการตอบสนองของพวกคุณแย่ งั้นก็เจอกันที่ศาล! ผมจะบอกพวกคุณให้ นักเรียนโจวย้วนหยวนตกลงพวกเราว่าจะให้เป็นพยานในการทวงความยุติธรรม หากมีการฟ้องร้อง เธอก็ยินดีที่จะให้การเป็นพยานในศาล แต่ผมไม่ใช่คนโหดเหี้ยม ลูกสาวของคุณและลูกสาวของผมเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ผมจะให้โอกาสตระกูลของพวกคุณ! ภายในอาทิตย์นี้ ถ้าคุณสามารถรวบรวมเงินชดเชย 3 ล้านและส่งไปที่บ้านของเราได้เรื่องนี้ก็จะจบ ไม่งั้นเตรียมให้ลูกสาวของคุณเข้าคุกเลย!"

ฉ่ายผิงตะโกน โบกมือและนำคนตระกูลฉ่ายออกไป

ซูไท่รีบตามไป: "คุณฉ่าย คุณฉ่าย..."

แต่คนตระกูลฉ่ายไม่สนใจเขา

ไม่นาน คนตระกูลฉ่ายก็เดินออกไปโดยตรง

ซู่ไท่กลับมาบ้านด้วยใบหน้าที่ย่ำแย่

"เป็นไปไม่ได้...ย้วนหยวน...ทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ได้?" ซูหยูว่างเปล่า

"เกรงว่าน่าจะเป็นเพราะคำสั่งของผู้กำกับต่ง ผู้กำกับต่ง...กำลังแก้แค้นพวกเราหรอ..." ฉ๋ายเสียวเจี่ยวพึมพำพร้อมหน้าซัด

"พ่อ ฉัน...ฉันจะทำยังไง? ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ" ซูหยูแทบจะร้องไห้

"ไม่ต้องตื่นตระหนก เดี๋ยว...เดี๋ยวพ่อจะคิดหาทางเอง..." ซูไท่พูดเสียงแหบ

แต่...สามล้านเลยนะ!

เขาขายบ้านคงยังไม่สามารถหาเงินได้ขนาดนั้น

ซูไท่สีหน้าย่ำแย่

แต่สำหรับหลินหยางแล้ว ผู้กำกับต่งไม่ได้อยากเล่นงานซูหยูหรือฉ๋ายเสียวเจี่ยว แต่เป็นการโยนความผิด!

เพราะคนที่ชักจูงให้ดื่มจริงๆ คือผู้กำกับต่ง!

แม้ว่าการเสียชีวิตอย่างกะทันหันของฉ่ายเยี้ยนจะเป็นอุบัติเหตุ ผู้กำกับต่งและคนอื่นๆ ก็มีหน้าที่ในการรับผิดชอบบางอย่างเมื่อพวกเขาถูกสอบสวน เนื่องจากความรับผิดชอบเหล่านี้ ผู้กำกับต่งและคนอื่นๆ อาจจะต้องชดเชยเงินจำนวนหนึ่งเพื่อดูแลครอบครัวของผู้ตาย

ผู้กำกับต่งไม่ได้สนใจเรื่องเงิน แต่ถ้าเขาขอให้เขาชดใช้จริงๆ สิ่งที่เขาสูญเสียไม่ใช่เงิน แต่เป็นหน้าตาและศักดิ์ศรีของเขา

สื่อจะตามเหมือนเงา เมื่อถูกขุดออกมาได้ ก็จะต้องเปิดเผยกระบวนการทั้งหมด ถึงเวลานั้นชื่อเสียของเขาจะป่นปี้

ใครก็ไม่อยากเจอกับเรื่องแบบนี้

ดังนั้นจึงตั้งใจจะให้ซูหยูรับผิดชอบสิ่งนี้

ดวงตาของหลินหยางหรี่ลง เขามองถึงเจตนาที่ร้ายๆ

แต่ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีมือหนึ่งคว้าเสื้อผ้าของเขาและดึงมันออกมาอย่างแรง

หลินหยางไม่ทันตั้งตัว เขาสะดุด เกือบจะล้มลง หันศีรษะไปมอง มันเป็นใบหน้าที่โกรธและน่าเกลียด