สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 503

ทว่ายอดฝีมือของตระกูลซือหม่าคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังทนดูไม่ไหวแล้ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "คนแซ่หลิน นี่มันท่าทีอะไรของคุณ? คุณคิดจะทำอะไร? คิดจะลงมือเหรอ? ใครเป็นคนต้นคิดคุณก็จะฆ่าคนนั้นเหรอ? ผมจะบอกอะไรคุณ เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความคิดของผมเอง ผมเป็นคนเสนอให้หัวหน้าตะกูลทำแบบนี้เอง ทำไม?"

"จริงเหรอ?"

ในที่สุดหลินหยางก็เงยหน้าขึ้น แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจ้องมองคนคนนั้นไม่กระพริบตา

เจตนาแห่งการฆ่าแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

"หมอเทวดาหลิน ผมรู้ว่าคุณเป็นพวกใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ และความสามารถไม่ธรรมดา แต่ผมขอแนะนำให้คุณพิจารณาผลกระทบที่ตามมาก่อนจะลงมือดีกว่า ในเมื่อพวกเราก้าวมา ย่อมแสดงว่าเตรียมพร้อมมาอย่างดี ถ้าหากพวกเราคนใดคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บ เกรงว่าญาติมิตรสหายของคุณ ก็อาจจะมีใครต้องทุกข์ทรมาน พวกเขาอาจจะเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ หรือตกลงไปในแม่น้ำ หรือตกลงมาจากที่สูง…ทางที่ดีคุณคิดให้ดี" ซือหม่าซังพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

นี่ถือเป็นการข่มขู่แล้ว

ซือหม่าซังรู้เรื่องของบ้านโอสถแล้ว

ในเมื่อกล้าเดินทางจากเยี้ยนจินมาตามนัด มีหรือที่ซือหม่าซังจะไม่มีการเตรียมพร้อม? เพราะเหตุนี้ก่อนที่เขาจะลงเครื่องบิน กองกำลังของตระกูลซือหม่าได้เข้าสู่เจียงเฉินแล้ว

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางลุกขึ้นยืน

เพียงแค่การเคลื่อนไหวที่เรียบง่าย ทำให้คนของตระกูลซือหม่ารู้สึกประหม่าขึ้นทันที

กลับเห็นหลินหยางเดินตรงเข้าไปหาคนที่เพิ่งพูดเมื่อกี้

"คุณคิดจะทำอะไร?" สีหน้าของคนคนนั้นเคร่งขรึมลง รีบตะคอกเสียงดัง

"หยุดอยู่ตรงนั้น!"

"คุณคิดจะทำอะไร?"

คนที่เหลือของตระกูลซือหม่าเริ่มพูด พร้อมกับทยอยก้าวออกมาขวางอยู่ตรงหน้าหลินหยาง

ซือหม่าซังก็หันหน้าไปเล็กน้อย ถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ทำไม? หมอเทวดาหลิน คิดจะลงมือแล้วเหรอ?"

"ผมให้คุณสองทางเลือก"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"สองทางเลือกไหน?" ซือหม่าซังมองเขาแล้วถาม

"หนึ่ง ส่งตัวคนคนนี้ให้ผมจัดการ สอง พวกคุณทั้งหมดตายอยู่ที่นี่" หลินหยางพูด

หลังจากที่พูดจบ ทุกคนถึงกับตกตะลึง

หลังจากนั้น…

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…"

เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่ว

ภายในบ้านราวกับสั่นสะเทือนเพราะเสียงหัวเราะที่รุนแรง

บางคนหัวเราะจนกุมท้อง บางคนหัวเราะจนน้ำตาไหล

แม้แต่ซือหม่าซังก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เสียงหัวเราะของผู้คนจึงเริ่มเบาลง

"ไอ้โง่นี่พูดอะไรนะ?"

"ให้พวกเราทั้งหมดตายอยู่ที่นี่? ฮ่าฮ่าฮ่า เขากำลังฝันอยู่เหรอ?"

"ยังไม่ต้องพูดถึงเขากล้าลงมือหรือเปล่า! ถึงกล้าลงมือ เขาก็มีแค่สองคน จะเอาอะไรมาสู้กับเรา?"

"พวกเราไม่ใช่ตระกูลการแพทย์อะไรนั่น แต่พวกเราเป็นตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณ! เขาไม่เข้าใจคำว่าตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณเหรอ?"

คนของตระกูลซือหม่าพูดอย่างยิ้มแย้ม

ซือหม่าซังยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "หมอเทวดาหลิน คุณกำลังล้อเล่นใช่หรือเปล่า?"

หลินหยางไม่พูดอะไร เขายังคงหลับตาอยู่แบบนั้น แต่ยกแขนขึ้นอย่างเชื่องช้า

ชวี่เทียนที่อยู่ด้านข้างเข้าใจทันที เขาหยิบโทรศัพท์ออกมากดสองสามครั้ง

หลังจากนั้น…

ปัง!

ประตูโดนถีบจนเปิดออกอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นชายชุดดำจำนวนมากวิ่งเข้ามา ทุกคนชักปืนออกมาเล็งคนของตระกูลซือหม่าที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคน

รอยยิ้มของคนตระกูลซือหม่าแข็งทื่อทันที

"ผมไม่ได้ล้อเล่น!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ ในแววตาเต็มไปด้วยเจตนาแห่งการฆ่า

คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนของกงซีหยุนและชวี่เทียน ชวี่เทียนสั่งให้พวกเขาซุ่มอยู่โดยรอบ เมื่อไหร่ที่หลินหยางออกคำสั่ง พวกเขาก็จะบุกเข้ามาทันที

คนของตระกูลซือหม่าล้วนแต่เป็นผู้ฝึกยุทธ ถ้าหากเป็นเพียงบอดี้การ์ดทั่วไป ถึงจะมีปืนอยู่ในมือ ก็ใช่ว่าจะสามารถทำอะไรพวกเขา

แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน

เพราะตอนนี้โดยรอบมีบอดี้การ์ดนับพัน

ยังไม่ต้องพูดถึงในบรรดาพวกเขามีบางคนที่เกษียณออกมาจากหน่วยรบพิเศษ หรือบางคนที่เป็นทหารรับจ้างต่างประเทศมายาวนาน เฉพาะเรื่องของจำนวนคน ได้ปิดล้อมวิลล่าทั้งหลังจนมดไม่สามารถเข้าไปด้วยซ้ำ

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เกรงว่าถึงฝีมือจะดีแค่ไหน ก็คงไม่สามารถแสดงความสามารถนั้นออกมา

ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของพวกเขาไม่ได้สร้างมาจากเหล็ก ถึงฝีมือจะดีแค่ไหน แต่จะสามารถต้านทานและเร็วกว่ากระสุนเหรอ?