สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 517

"อาหว้าง! เกิดอะไรขึ้น?" หัวหน้าตระกูลต้วนมองชายหนุ่มแล้วถาม

"ยา! ยา! พ่อของผมต้องการยา!" ชายหนุ่มน้ำตานองหน้า พูดพร้อมกับร้องไห้สะอื้น "หยางหัวดึงตระกูลของพวกเราเข้าไปในรายชื่อบัญชีดำ ตอนนี้ตระกูลของเราซื้อยารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบไม่ได้ พ่อของผมขาดยาอย่างกะทันหัน ถ้าหากไม่ได้รับยาทันเวลา พ่อของผมก็จะตกอยู่ในอันตราย คุณลุง! ขอร้อง ช่วยพ่อผมด้วย ช่วยพ่อผมด้วย!"

ทุกคนได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

"ไม่ต้องห่วง ลุงจะคิดหาวิธีเอง" หัวหน้าตระกูลต้วนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"คุณลุง หมอบอกว่าอาการของพ่อผมในตอนนี้อยู่ได้ไม่เกินวันนี้ ถ้าหากวันนี้ไม่ได้รับยา คง…คง…" ชายหนุ่มไม่สามารถพูดประโยคสุดท้ายออกมา

"อาหว้าง วางใจเถอะ แกกลับไปก่อน ยังไงวันนี้ฉันก็จะต้องนำยาไปส่งถึงปากของพ่อแกแน่นอน เอาแบบนี้ แกกลับไปก่อน ดูแลพ่อของแกให้ดี รอฉันได้รับยาแล้ว ฉันจะโทรหาแก แบบนี้ดีไหม?" หัวหน้าตระกูลต้วนพูดด้วยน้ำเสียงที่สนิทสนม

"ได้ ขอบคุณคุณลุง!" ชายหนุ่มเช็ดน้ำตา หันหลังแล้วเดินจากไป

รอจนกระทั่งชายหนุ่มไปแล้ว หัวหน้าตระกูลต้วนจ้องประตูใหญ่ที่ปิดสนิทด้วยสายตาที่เยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ส่งคนไปซื้อยาเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าต้องไปซื้อที่ร้านยาหรือโรงงานหรือแม้กระทั่งจากผู้ป่วยที่มียาอยู่ในมือ ยังไงก็ต้องซื้อมาให้ได้! เข้าใจหรือเปล่า?"

"ครับ หัวหน้าตระกูล!" มีคนตอบรับแล้ววิ่งออกไป

แต่ในตอนนั้นเอง มีคนของตระกูลต้วนวิ่งเข้ามาอีกคน

"หัวหน้าตระกูล เกิดเรื่องแล้ว มีตำรวจหลายคนไปปิดโรงงานของพวกเรา" คนคนนั้นพูดด้วยความร้อนใจ

"อะไรนะ?" สีหน้าของหัวหน้าตระกูลต้วนเปลี่ยนไปทันที "อยู่ดีๆโรงงานของเราถูกปิดได้ยังไง?"

"มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า? ขั้นตอนการดำเนินงานของโรงงานสมบูรณ์ทุกอย่าง และไม่มีอะไรผิดกฎหมายด้วย" ชายสวมแว่นคนหนึ่งพูด

"หรือว่า…เป็นปัญหาของเรื่องนั้น?" หญิงวัยกลางคนอีกคนพูดเสียงเบา

"เป็นไปไม่ได้ เรื่องของวัตถุดิบพวกเราเคลียร์ตั้งแต่ล่างยันบนหมดแล้ว ไม่มีทางตรวจสอบมาถึงตัวเราแน่นอน!" ผู้ชายสวมแว่นพูด

"แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?" หัวหน้าตระกูลต้วนถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ผมโทรศัพท์ถามก่อน!" ชายสวมแว่นรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร

ผ่านไปสักพัก เขาเงยหน้าขึ้นพูดด้วยเสียงที่พึมพำ "พี่ใหญ่ ทางนั้นบอกว่าเบื้องบนต้องการทำการตรวจสอบ แม้…แม้แต่พวกเขาก็ก้าวก่ายไม่ได้…"

"อะไรนะ?"

คนของตระกูลต้วนที่อยู่โดยรอบแสดงสีหน้าตกใจออกมาทั้งหมด

สีหน้าของหัวหน้าตระกูลต้วนเคร่งขรึมลง

"ต้องเป็นฝีมือของหยางหัวกรุ๊ปแน่นอน!"

"ถ้าหากปล่อยให้เรื่องนี้แดงขึ้นมา ผู้รับผิดชอบของโรงงานหนีไม่พ้นความรับผิดชอบไหมแต่คนเดียว ถึงเวลาไม่เพียงต้องรับการลงโทษที่แสนสาหัส ผู้รับผิดชอบของโรงงาน…ส่วนใหญ่ก็ต้องเข้าไปอยู่ในนั้น!" ชายสวมแว่นพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง

คนของตระกูลต้วนนั่งไม่ติดแล้ว มีคนรีบลุกขึ้นเดินไปจับมือของหัวหน้าตระกูลต้วนแล้วพูดด้วยความร้อนใจ "พี่ใหญ่ ผมไม่อยากเข้าไปอยู่ในนั้น! พี่ใหญ่ คุณจะต้องช่วยพวกเราด้วย!"

เสียงที่วุ่นวายดังขึ้นไม่หยุด

"หุบปากให้หมด!" หัวหน้าตระกูลต้วนที่รู้สึกว้าวุ่นใจตะคอกเสียงดัง

ทุกคนหยุดชะงัก

เขากวาดสายตามองทุกคนแวบหนึ่ง สีน่าดูน่าเกลียดมาก ครุ่นคิดสักพักแล้วพูด "ไป ไปติดต่อตระกูลซือหม่าเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการคุยกับพวกเขา!"

"ครับ"

คนของตระกูลต้วนหยิบโทรศัพท์ออกมา

แต่ในตอนนั้นเอง มีคนของตระกูลต้วนอีกหลายคนวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความร้อนใจ

หัวหน้าตระกูลต้วนมองไป ภายในใจรู้สึกเย็นวูบทันที

"รอก่อน…" เขาพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง สั่งห้ามคนที่กำลังจะโทรหาซือหม่าซัง

คนคนนั้นรู้สึกอึ้ง กลับเห็นคนกลุ่มนั้นวิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าหัวหน้าตระกูลต้วน แทบจะพูดขึ้นพร้อมกันในเวลาเดียวกัน

"หัวหน้าตระกูล แย่แล้ว…เกิดเรื่องแล้ว…"

ลมหายใจของคนตระกูลต้วนที่อยู่ในเหตุการหยุดชะงัก…

.......

.......

หึ่มหึ่ม

โทรศัพท์สั่น

หลินหยางที่นั่งอยู่บนรถหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เขารู้สึกอึ้งเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นกดรับสายทันที

"ฮัลโหล คุณอยู่ไหน?" มีเสียงที่อ่อนแรงของผู้หญิงดังขึ้นจากปลายสาย

"มีอะไรเหรอ?"

"ฉันรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นแล้ว? ฉันบอกแม่ไปแล้ว แม่คงไม่เข้าใจผิดอีก"

"โอเค"