สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 529

ถ้าหากหยางหัวกรุ๊ปมีกลุ่มอิทธิพลแบบนี้คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง เมื่อเป็นแบบนั้น…หมอเทวดาหลินก็ไม่มีทางกลัวพวกเขาที่โอนเอียงไปทางตระกูลซือหม่า

"หมอเทวดาหลิน นี่เป็นหยกที่สืบทอดต่อกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษของเรา ผมอยากนำมาแลกยาอายุวัฒนะของคุณหนึ่งเม็ด ไม่รู้ว่าได้หรือไม่?" คุณซ่าวหนงวางของของกำนัลส่วนหนึ่งลงบนพื้น หลังจากนั้นหยิบยกออกมาหนึ่งชิ้น ส่งไปให้หลินหยาง

ของกำนัลมีมูลค่าไม่กี่พันหยวน ส่วนหยกที่ถูกเรียกว่าสืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษชิ้นนี้ อันที่จริงมันก็เป็นเพียงหยกธรรมดาที่มีอายุค่อนข้างเก่าแก่ชิ้นหนึ่ง

หลินหยางกวาดสายตามองอย่างไม่ใส่ใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "หยกชิ้นนี้ธรรมดามาก ไม่มีอะไรพิเศษ"

ซ่าวหนงรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะ

"หมอเทวดาหลิน ตระ…ตระกูลพวกเราก็ไม่มีอะไรมากมาย พ่อของผมก็ทำงานเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์มาโดยตลอด หลายปีมานี้ถึงจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มากมาย ตอนนี้เขากำลังวิจัยเกี่ยวกับโครงการหนึ่ง โครงการนี้เขาใช้เวลาวิจัยมานานถึงสิบห้าปี แต่ร่างกายของเขากลับทรุดลงทุกปี เขาหวังว่าตัวเองจะสามารถอยู่วิจัยจนโครงการนี้เสร็จสิ้น ดังนั้นผมก็เลยอยากมาขอยาอายุวัฒนะให้กับพ่อ ทำให้เขาสามารถวิจัยโครงการนี้จนเสร็จสิ้น หมอเทวดาหลิน ผมได้ยินมาว่าดอกเฮยจือมีค่ามากในแวดวงของการแพทย์จีน คุณเป็นแพทย์แผนจีน จำเป็นต้องใช้ดอกเฮยจือแน่นอน นี่เป็นดอกเฮยจือที่ผมใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์เพื่อไปขอมาจากเขาไท่ซาน หวังว่า…หวังว่าคุณจะอนุญาตให้ผมใช้มันแลกกับยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด…" กงหยูซิงพูดด้วยความระมัดระวัง ในแววตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ทว่า…หลินหยางส่ายหัวอีกครั้ง

"อันที่จริงของประเภทดอกเฮยจืออะไรพวกนี้ผมมีเยอะมาก บ้านโอสถได้ตัดสินใจเข้าร่วมกับสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ดอกเฮยจือที่อยู่ในบ้านโอสถฉีมีไม่ถึงหนึ่งพันก็ต้องมีแปด และเฮยจือของคุณก็ไม่ได้ถือว่าเป็นเกรดดี สำหรับผมแล้วมันไม่มีค่าอะไรเลย"

"นี่…" กงหยูซิงก็รู้สึกอึ้งไปอีกคน

เดิมทีฟางซื่อหมิงจะนำของที่ตนเองนำมาออกมา แต่หลังจากเห็นคนทั้งสองชนเข้ากับกำแพง เริ่มรู้สึกลังเลขึ้นมาทันที

"ซ่าวหมิง กงหยูซิง ฟางซื่อหมิง พวกคุณไม่ต้องไปขอร้องเขาแล้ว พวกเราอุตส่าห์ตั้งใจเดินทางมาจากเยี้ยนจิน เสนอราคาหลายพันล้านเพื่อซื้อยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด เขายังไม่ยอมขายเลย พวกคุณเอาของแบบนี้มา เขาจะมอบยาอายุวัฒนะให้พวกคุณได้ยังไง? พวกคุณตายใจเถอะ!" หยวนฉียิ้มแล้วพูด

"ถูกต้อง พวกคุณรีบเก็บของของพวกคุณเถอะ อย่าทำให้คนอื่นเขาหัวเราะ" ป้าเลี่ยวก็พูดอีกคน

คนทั้งสามได้ยินแล้วรู้สึกท้อทันที

แต่หลินหยางกลับพูด "ผมบอกว่าของพวกเขาธรรมดา แต่ผมไม่เคยบอกว่าจะไม่ให้ยาอายุวัฒนะกับพวกเขา!"

"อะไรนะ?"

ชิวกั้ว หยวนฉีและคนอื่นรู้สึกตกตะลึง

"ของพวกนี้พวกคุณเก็บไว้เองเถอะ ผมหลินหยางไม่ต้องการ แต่ผมยินดีที่จะมอบยาอายุวัฒนะให้พวกคุณคนละหนึ่งเม็ด! ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นการให้แบบไม่มีเงื่อนไข" หลินหยางพูด

คนทั้งสามรู้สึกดีใจและตื่นเต้นจนถึงขีดสุด รีบโค้งคำนับให้หลินหยางอีกครั้ง

"ขอบคุณหมอเทวดาหลิน!"

"บุญคุณของคุณ ตระกูลของเราจะจดจำไปชั่วชีวิต!"

น้ำตาคลอเบ้าคนทั้งกลุ่ม

"หมอเทวดาหลิน คุณทำอะไรของคุณ? ยอมให้พวกเขาฟรีแต่ไม่ยอมขายให้พวกเรา คุณกำลังตั้งใจประชดพวกเราเหรอ?" ชิวกั้วหน้าแดงก่ำ พูดด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน

"ผมไม่มีเวลาไปประชดพวกคุณหรอก"

หลินหยางส่ายหัว "ที่ผมมอบยาให้ซ่าวหนง เป็นเพราะพ่อของเขาซ่าวชิวเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต เป็นคนรักครอบครัวห่วงใยประชาชน เป็นที่รักของผู้คน คนแบบนี้ ผมยอมให้เขามีอายุเพิ่มขึ้นอีกสิบปี ส่วนกงหยูเล่ยพ่อของกงหยูซิง ทำวิจัยผลงานให้ประเทศชาติมากน้อยเท่าไหร่ เขายอมอุทิศทุกอย่างให้กับงานวิทยาศาสตร์ คนแบบนี้ ผมก็ยินดีที่จะมอบยาอายุวัฒนะให้ฟรี ที่เขาใช้ยาอายุวัฒนะของผม ถือเป็นเกียรติของผม ส่วนฟางซื่อหมิง เดิมทีเขาและหยางหัวกรุ๊ปก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว ผมให้เขาหนึ่งเม็ดแล้วมันจะเป็นอะไรไป?"

คำพูดประโยคนี้ทำให้ชิวกั้วและคนอื่นพูดอะไรไม่ออก

ซ่าวหนง กงหยูซิง ฟางซื่อหมิงรู้สึกซาบซึ้งมาก

สายตาที่มองไปทางหลินหยางเต็มไปด้วยความเคารพนับถือ

คนทั้งสามโค้งคำนับต่ำอีกครั้ง หลังจากนั้นแยกย้ายกันจากไป

หลังจากที่คนทั้งสามไปได้ไม่นาน มีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่เดินทางมาหอน้ำชา

ชิวกั้วและคนอื่นเห็นสถานการณ์ ทุกคนถึงกับทรุดนั่งลงบนเก้าอี้…

ผู้มา…ล้วนแต่เป็นคนเยี้ยนจิน…

เซี่ยกั๋วไห่ทำตามที่หลินหยางบอก ปล่อยข่าวนี้เฉพาะในแวดวงชนชั้นสูงของเยี้ยนจิน ยิ่งไปกว่านั้นข่าวนี้ยังถูกเก็บเป็นความลับ อย่างน้อยปัจจุบันตระกูลซือหม่ายังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะ

อย่าว่าแต่ตระกูลซือหม่า แม้กระทั่งชายหนุ่มตระกูลต้วนที่ยืนอยู่ตรงหน้าหลินหยางก็ไม่รู้เรื่องนี้ เขามาที่นี่ เพราะหวังว่าหลินหยางจะยอมปล่อยจ่ายยาให้ตระกูลต้วน แบบนี้ถึงจะสามารถช่วยพ่อของเขา หลังจากที่ได้ยินเรื่องยาอายุวัฒนะ เขาเองก็รู้สึกตกใจมากเช่นกัน

ชิวกั๋ว หยวนฉีและคนอื่นนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่น่าเกลียด ไม่มีใครพูดอะไร