สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 536

สมองของซูหยูและหลิวหม่านซานมึนงง ว่างเปล่า

ทั้งสองคิดว่าตัวเองฟังผิด

โดยเฉพาะหลิวหม่านซาน เธอแทบจะเป็นลม

แต่เธอก็ยังยืนอย่างมั่นคงอยู่ได้ ชี้ไปที่ผู้ประเมินความเสี่ยงด้วยนิ้วที่สั่นไหว: "เสี่ยวหลี่ คุณ...คุณ...คุณอย่ามาพูดอะไรมั่วซั่ว! รุ่นลิมิเต็ดอะไรกัน? นี่มันของอะไร? คุณคุณคุณ...อย่ามาพูดเหลวไหลนะ! ไม่งั้นฉันจะไม่ให้อภัย!"

"ป้าหลิว ผมไม่ได้พูดเหลวไหล ไม่เชื่อคุณไปดูด้านท้ายของรถก็ได้" ผู้ประเมินความเสียหายพูด

หญิงทั้งสองรีบวิ่งไปด้านหลังของรถ

"ทำไม?"

"มีตัวอักษรอยู่ใต้โลโก้ของรถใช่ไหม?"

"ใช่...นี่มันคืออะไร?" หลิวหม่านซานถามด้วยความอึ้ง

"ป้าหลิว คุณไม่เคยได้ยินหรอ? ไม่กลัวรถเบนซ์หรือแลนโลเวอร์ กลัวแค่รถแบบนี้! อย่าคิดว่ารูปลักษณ์ของมันดูต่ำ ,ดูภายในรถได้คันนี้เป็นหนังทั้งคันทำจากไม้โบราณทั้งหมดแล้วดูสภาพรถรุ่นนี้ราคา 200,000 หยวนได้ไหม รถคันนี้ไม่ใช่รถธรรมดา ผมดูแล้ว มันน่าจะเป็นรุ่นลิมิเต็ดที่ระลึก มันหยุดผลิตไปนานแล้ว รถนี้ราคาสูงเท่าไหร่ผมก็ไม่รู้ แค่พูดว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ด ราคาของมันก็น่าจะมากกว่าห้าแล้วหยวน" ผู้ประเมินราคาเสี่ยวหลี่พูดอย่างจริงจัง

เมื่อหลิวหม่าได้ยิน ก็เหมือนโดนสายฟ้าผ่า

ซูหยูหน้าซีดสุดขัด เธอสั่นไหว

"ป้า รถคันนี้ไม่ใช่ของผม เป็นของเพื่อนผม คุณทีบของคนอื่นจนพัง จะชดใช้ยังไง?" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

หลิวหม่านซานตัวสั่น มองไปที่หลินหยางอย่างมึนงงและฝืนยิ้มออกมา: "เสี่ยวหยาง คุณ...คุณว่าทำยังไงดี..."

"มีเงินก็ชดใช้ด้วยเงิน ไม่มีเงิน...ก็ที่นี่" หลินหยางชี้ไปที่ประตูสถานีตำรวจ

หลิวหม่านซานสีหน้าเปลี่ยนทันที: "หลินหยาง คุณ...หรือว่าคุณคิดจะฟ้องฉันหรอ?"

"ผมบอกแล้ว นี่ไม่ใช่รถของผม คุณทีบรถจนพัง ก็ต้องรับผิดชอบ ผมพูดอะไรได้ เพื่อนผมต้องตามให้คุณมารับผิดชอบ ชดใช้ด้วยเงินเถอะ!" หลินหยางกระแทกเสียง

หลิวหม่านซานตกใจจนมือไม้เย็น ตะโกนเสียงสั่น: "หลินหยาง คุณ...คุณต้องช่วยฉันหาวิธี เงินนี้...คุณ...คุณต้องออกส่วนหนึ่ง!"

"ทำไม?"

"เพราะ...เพราะเป็นรถที่คุณยืมมา! อีกทั้งถ้าไม่ใช่เพราะคุณทำให้ฉันโม่โห ฉัน...ฉันจะทำแบบนี้หรอ?" หลิวหม่านซานพูดติดๆ ขัดๆ

"นี่คุณไม่ได้หาเรื่องแก้ตัวหรอ? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นผมจะเข้าไปหาสายตรวจเพื่อให้เขามาดูความรับผิดชอบของพวกเราก็พอแล้ว ดูว่าผมต้องรับผิดชอบไหม!" หลินหยางกระแทกเสียงอย่างเยือกเย็น หันหน้าและเดินไปที่สถานีตำรวจ

"อย่า!"

หลิวหม่านซานพูดเสียงสูง รีบพุ่งเข้าไป ดึงแขนหลินหยาง พูดด้วยเสียงร้องไห้: "เสี่ยวหยาง คุณอย่าแบบนี้ ไม่งั้นป้าของคุณต้องเข้าคุกนะ! ปล่อยป้าไปเถอะ..."

"พูดแบบนี้ คุณไม่สามารถหาเงินจำนวนมากขนาดนี้มาชดใช้หรอ?" หลินหยางพูดอย่างเยือกเย็น

"ฉัน...ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถหาเงินมาได้ คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม?" หลิวหม่านซานแทบจะร้องไห้

"ได้ แต่ทั้งหมดต้องเป็นไปตามกระบวนการปกติ ยังต้องแจ้งความ ผมต้องแจ้งบริษัทประกันเพื่อทำบันทึก ไม่ต้องกังวล ผมจะให้เวลาคุณรวบรวมเงินชดเชย ถ้าเกิดคุณไม่ได้นำเงินมาให้ภายในเวลาที่กำหนดได้ เรื่องเลวร้ายที่คุณคิดก็คงเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

หลิวหม่านซานพยักหน้าเหมือนสติหลุด ตกลงกับคำพูดของหลินหยาง

เธอไม่มีทางเลือกเลย

ซูหยูพิงไปกับรถ เธอหมดเรี่ยวแรง

ครอบครัวทั้งครอบครัว...ถูกหลิวหม่านซานทำลายจนเป็นแบบนี้...

"ลูกสาว..." หลิวหม่านซานตะโกนเรียกอย่างระมัดระวัง

แต่ซูหยูไม่สนใจ ก้มหน้าลง เธอเหมือนโยนวิญญาณของเธอทิ้งไปแล้ว

หลิวหม่านซานอับอาย

หลินหยางแจ้งความ สายตรวจไปตรวจกล้องวงจรปิด

เมื่อดูกล้องวงจรปิดเสร็จ หลิวหม่านซานก็เซ็นสัญญาด้วยความสลดใจ

ค่าซ่อมรวม 241,000 หยวน

หัวใจของซูหยูกำลังจะหยุดเต้นจากหนี้ที่มากขึ้นเรื่อยๆ