สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 565

เสว่ฉางเฟิงรู้สึกโกรธมาก ยื่นมือออกไปกระชากคอเสื้อของเซิงเฉา หลังจากนั้นทุ่มใส่เหม่ยเฟิงเยี่ยนอย่างแรง

ปัง!

คนทั้งสองล้มลงไปกลิ้งอยู่บนพื้น แต่หลังจากนั้นก็รีบกระโดดลุกขึ้น พุ่งเข้าไปกอดเสว่ฉางเฟิงพร้อมกับกัดแขนของเขา

"อ๊าก…"

เสว่ฉางเฟิงส่งเสียงร้อง พยายามฝืนความเจ็บปวดยื่นมือไปดึงเข็มที่อยู่ตรงหน้าอกของเหม่ยเฟิงเยี่ยนออก

ทันทีที่ดึงเข็มออก ร่างกายของเหม่ยเฟิงเยี่ยนอ่อนแรงล้มลงกับพื้น

เสว่ฉางเฟิงรีบหันไปดึงเข็มของเซิงเฉาออกอีกคน

คนทั้งสองจึงล้มลงกับพื้น หยุดโจมตีเขา

เสว่ฉางเฟิงโยนเข็มลงพื้นแล้วมองไปที่แขนของตัวเอง ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด รอยฟันของคนทั้งสองปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน

"นี่มันคืออะไร?" เสว่ฉางเฟิงกัดฟันแน่นมองไปทางหลินหยาง

กลับเห็นหลินหยางกำลังฝังเข็มลงบนแขนของตัวเอง

"ก็แค่ใช้เข็มเงินกระตุ้นเส้นประสาท ส่งผลให้พวกเขาประสาทหลอน" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"ประสาทหลอน?"

เสว่ฉางเฟิงรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นมองไปทางหลินหยางด้วยความสงสัย ราวกับเพิ่งเข้าใจอะไรบางอย่าง พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "คุณเป็นคนใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์?"

"ถือว่าใช่มั้ง" หลินหยางเสียบเข็มเล่มสุดท้ายลงบนแขน พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ตอนนี้ พวกเรามาตัดสินผลแพ้ชนะได้แล้ว"

สีหน้าของเสว่ฉางเฟิงเต็มไปด้วยความเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "เซิงเฉา เหม่ยเฟิงเยี่ยน พวกคุณยังสู้ไหวหรือเปล่า?"

"ไม่มีปัญหา…ศิษย์พี่…"

เซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยนลุกขึ้นจากพื้น ถอนหายใจยาว

"ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นลุยพร้อมกัน คนคนนี้แข็งแกร่งไม่ธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นพวกใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ จำเป็นต้องระวังให้ดี" เสว่ฉางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"พวกเราสองคนย่อมทำตามที่ศิษย์พี่สั่ง"

"นำกระบี่มา!" เสว่ฉางเฟิงตะคอกเสียงดัง

ลูกศิษย์ที่อยู่ด้านข้างรีบนำกระบี่มาสองเล่ม โยนให้เซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยน

"ลงมือ!"

เสว่ฉางเฟิงตะโกนเสียงดัง คนทั้งสามพุ่งเข้าไปหาหลินหยางพร้อมกระบี่

หลินหยางก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกันมือทั้งสองข้างคอยกวัดแกว่งเข็มเงิน เข็มเงินราวกับมีจิตวิญญาณพุ่งตรงเข้าไปหาคมกระบี่ทั้งสามเล่มที่ฟาดฟันเข้ามา

ติง! ติง! ติง! ติง…

เสียงของกระบี่ที่กระทบกับเข็มเงินดังขึ้นอย่างต่อเนื่องราวกับห่าฝนที่กระทบหลังคา

มีประกายไฟส่องสว่างขึ้นบนปลายนิ้วของหลินหยางครั้งแล้วครั้งเล่า

ทั้งสามคนโจมตีดุดัน หลินหยางยังสามารถตั้งรับได้

ทันทีที่ภาพนี้ปรากฏขึ้น ทุกคนรู้สึกตกตะลึงมาก

อัจฉริยะสามอันดับแรกของเกาะหวางโยว ทุกคนคนเดียวท้าทายพร้อมกัน!

วินาทีนี้ ไม่มีใครกล้าดูถูกผู้ปราดเปรื่องหลินอีกแล้ว

"ทำไม? ผู้ปราดเปรื่องหลิน ไหนคุณบอกว่าจะเอาจริงแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณเอาจริงแล้วได้แค่นี้เองเหรอ?" เซิงเฉาพูดด้วยความโกรธ มือที่คอยฟาดฟันกระบี่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งดุดันมากขึ้น

เขารู้สึกโกรธมาก

เข็มเงินที่แปลกประหลาดของหลินหยางทำให้เขากลายเป็นตัวตลก ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องลบล้างความอัปยศครั้งนี้

ไม่ว่าวันนี้ต้องจ่ายด้วยอะไร ก็ต้องจัดการไอ้สาระเลวคนนี้ให้ได้!

เซิงเฉาครุ่นคิด

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "คุณรีบร้อนที่จะพ่ายแพ้มากขนาดนี้เลยเหรอ"

"อะไรนะ?"

เซิงเฉารู้สึกอึ้งเล็กน้อย

วินาทีต่อมากลับเห็นหลินหยางสะบัดข้อมืออย่างกะทันหัน

ติง!

มีแสงสีเงินสายหนึ่งส่องสว่างขึ้นบนกระบี่ที่แหลมคมของเซิงเฉาจากบนลงล่าง

ทันใดนั้น…กระบี่ของเซิงเฉา มันถูกแยกออกจากตรงกลางซ้ายและขวา แบ่งออกเป็นสองส่วน

"หา?"

เซิงเฉาตกตะลึง

"เซิงเฉา ระวัง!"

เสียงอุทานดังขึ้น

เซิงเฉาเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน เขาพบว่าหลินหยางฝาทะลวงการโจมตีของเหม่ยเฟิงเยี่ยนมาอยู่ตรงหน้าของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้…

ทั้งชีวิตของเซิงเฉาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวแบบนี้มาก่อน

เขาเบิกตากว้าง มองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เหม่อลอย ความรู้สึกของเขาในตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว

ฟู่!

หมัดของหลินหยางพุ่งเข้ามา

ทั้งที่เป็นเพียงหมัดธรรมดา แต่วินาทีนี้ มันกลับมีความรู้สึกเหมือนสามารถผ่าทำลายแม่น้ำทะลวงภูเขา

เซิงเฉารีบยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาป้องกัน

แคว่ก!

เสียงกระดูกดังขึ้นอย่างชัดเจน

หลังจากนั้น แขนทั้งสองข้างของเซิงเฉาโค้งงอกลายเป็นเก้าสิบองศา โดยเฉพาะร่างกายลอยกระเด็นออกไป กระแทกใส่แท่นนั่งหินที่อยู่ไม่ไกล

ทันใดนั้น แท่นนั่งหินถึงกับมีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้น

"อ๊าก! ! !"

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดที่น่าเวทนาดังก้องไปทั่ว

เซิงเฉาล้มลงไปกลิ้งอยู่บนพื้น ความเจ็บปวดตรงแขนทำให้เขาไม่สามารถยืนไหว ร่างกายทรุดลงหมดสติไปโดยตรง

"ศิษย์พี่!"