สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 566

เขาจะมองความคิดของเจ้าเกาะและผู้เฒ่าเหล่านั้นไม่ออกหรอ? ไม่มีอะไรมากไปกว่าความกลัวว่าเขาจะแพ้ และเสียตราสัญลักษณ์เทียนเจียวไป!

ไม่เคยมีความอัปยศอดสูนี้มาก่อน!

"ผม เสว่ฉางเฟิงทำไมต้องขอความเมตตาจากเขา? หลินหยาง วันนี้ผมจะเอาชนะคุณ!"

เสว่ฉางเฟิงกัดฟัน ตะโกน จับกระบี่และพุ่งออกไป

"ฉางเฟิง!"

"หยุด! กลับมา"

เจ้าเกาะหวางโยวและคนอื่นๆ รีบร้อนอย่างมาก

แต่...ไม่ทันแล้ว...

กระบี่ยาวกวัดแกว่งอย่างรวดเร็วและเย็นชา กระแทกเข้าไปทางหลินหยาง

หลินหยางไม่ตื่นตระหนก รับการโจมตีอย่างรวดเร็ว

แต่คราวนี้ความแข็งแกร่งของหลินหยางแข็งแกร่งกว่าครั้งก่อน

ความแข็งแกร่ง!

ความเร็ว!

ทั้งหมดได้เพิ่มขึ้นมากกว่าหลายเท่า!

นี่คือข้อดีของศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์

ความแข็งแรงของร่างกายและการทำงานต่างๆ สามารถบังคับได้ด้วยยาหรือการฝังเข็ม...

เขาหนีบเข็มเพื่อปิดกั้นกระบี่ ทุกๆ การกระแทกทำให้เสว่ฉางเฟิงถอยออกไป

ไม่ว่ากระบี่ของเสว่ฉางเฟิงจะทรงพลังและว่องไวเพียงใด เขาก็ไม่สามารถสัมผัสหลินหยางได้เลยแม้แต่น้อย และไม่ว่ากระบี่ของเขาจะมีเล่ห์เหลี่ยมเพียงใด เขาก็ไม่เคยทะลุการป้องกันของมันได้

จิตใจของเสว่ฉางเฟิงวุ่นวายขึ้นเรื่อย ยิ่งเขาต่อสู้มากเท่าไหร่ ยิ่งเขาต่อสู้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งคลั่งไคล้มากขึ้นเท่านั้น

ความล้มเหลวของเซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยน ทำให้เขาไม่มีข้อได้เปรียบ

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เสว่ฉางเฟิงจะพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย

"ผมคิดว่าในรายชื่อผู้ปราดเปรื่องจะมีการดำรงอยู่ที่ทรงพลัง แต่ไม่คิดเลยว่า คุณจะเหมือนกับซือหม่าซั่วฟาง บางทีคุณอาจมีความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้ แต่อารมณ์ของคุณแย่เกินไป ถ้าจิตใจของคุณไม่ดี คุณ จะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน! และตอนนี้จิตใจของคุณก็ยุ่งเหยิงแล้ว" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

"ไอสารเลว!" เสว่ฉางเฟิงกัดฟัน โจมตีเข้าไปอีกครั้ง

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็เก็บเข็ม และตบไปที่กระบี่ของเสว่ฉางเฟิง

เสว่เฟิงไม่สามารถควบคุมได้ กระบี่ของเขากระแทกเข้ากับก้อนหินข้างๆ

ปัง!

ก้อนหินระเบิดทันทีและถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

เศษหินกระเด็นกระจาย

เสว่ฉางเฟิงตกใจ กัดฟันของเขา ยกร่างขึ้นมาอีกครั้ง

คัง!

ปราณกระบี่ยาวสามเมตรพุ่งออกมาจากตัวกระบี่

ความแข็งแกร่งและพลังงานของเสว่ฉางเฟิงได้มาถึงจุดสมบูรณ์แบบแล้ว

แต่น่าเสียดายแม้ว่าปราณกระบี่จะโหดร้ายเพียงใด แต่ก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวลหินหยางได้เลย เขาหลบหลีกเหมือนปลาว่ายน้ำ

หลินหยางใช้โอกาสจากช่วงเวลานี้ในการต่อยเข้าไปที่เสว่ฉางเฟิงอีกครั้ง

ลมหายใจของเสว่ฉางเฟิงกระตุก เขารีบเอากระบี่มาขวางที่หน้าอกเอาไว้

บูม!

หมัดกระแทกลงบนตัวกระบี่อย่างรุนแรง เสว่ฉางเฟิงกระเด็นออกไปพร้อมกับกระบี่ของตัวเองและตกลงไปที่ใจกลางสนามต่อสู้

หลินหยางไม่ปล่อยให้เกิดช่วงเวลาเลยแม้แต่น้อย เขากระโดดออกไปหลายสิบเมตรเหมือนลูกศรที่แหลมคมเขากระแทกไปที่เสว่ฉางเฟิงที่ตกลงไป

"อ๊า?"

เสว่ฉางเฟิงสีหน้าเปลี่ยน รีบหันตัวหลบทันใด

หลินหยางต่อยเข้าไปในอากาศและกระแทกลงบนพื้น

ปัง...

เกิดเสียงดังกึกก้องในเกาะกวางหยู

พื้นดินสั่นสะเทือน ทั้งเกาะดูเหมือนจะสั่นสะเทือน และนกและสัตว์นับไม่ถ้วนบนเกาะก็ปั่นป่วน

สำหรับผืนดินที่เสว่ฉางเฟิงเพิ่งหลบออกมานั้น เกิดรอยบุ๋มลงไปตั้งนานแล้ว เกิดรอยแยก เหมือนใยแมงมุมที่มาจากรอบทิศทาง รอยร้าวแผ่กระจายมากจนเพียงพอที่สามารถทำให้เด็กคนหนึ่งตกลงไปได้

ผู้คนในสนามศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดถูกเขย่าจากทางด้านข้าง ไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง

เสว่ฉางเฟิงที่ยืนอยู่ด้านข้างกระเด็นออกไปและตกลงบนม้าหินไม่ไกล จากนั้นก็หยุดลง

คนอื่นๆ ได้สติกลับมา การได้เห็นภาพที่น่ากลัวนี้ ทำให้พวกเขาตื่นกลัวมาเป็นเวลานานแล้ว

เกาะสั่นสะเทือน?