"ใช่ เขาทำงานในสถาบันวิจัยของสมาคมการแพทย์ของเรา! นอกจากนี้ตำแหน่งของคุณแอนนาท่านนี้ในสถาบันวิจัยของพวกเราก็ไม่ต่ำเช่นกันใช่ไหม? เธอคืvรองประท่านของสมาคมการแพทย์ของพวกเรา เป็นตำแหน่งที่สูง!" เรย์ม่อนพูดพร้อมยิ้มเล็กน้อย
"เรย์ม่อน คุณคิดจะพูดอะไร? ฉันไม่ใช่คนของสมาคมการแพทย์แล้ว คุณอย่าลากฉันเข้าไป!" แอนนารู้สึกไม่โอเค เธอตะโกนออกมา
"แต่คุณเคยทำที่สมาคมการแพทย์ สิ่งนี้เปลี่ยนไม่ได้!" เรย์ม่อนยิ้มอย่างเยือกเย็น
"เอ่อ...นี่หมายความว่าอะไร?" แอนนาตื่นตระหนก
"นี่หมายความว่าคุณสามารถมอบผลการวิจัยของสมาคมการแพทย์ของพวกเราให้กับคุณหลินอาจารย์ของคุณได้ทุกเมื่อ บอกเขาเกี่ยวกับทฤษฎีการวิจัยและความรู้มากมายเกี่ยวกับสมาคมการแพทย์ของเรา!"
เรย์ม่อนหัวเราะเสียงดัง: "ผมคิดว่าทุกคนได้เห็นการรักษาและขั้นตอนของคุณหลินแล้ว เขาใช้เพียงแค่ 20 นาที แค่เข็มเพียงไม่กี่เข็มบนร่างของเจ้าหญิงมาร์กาเร็ต ให้เธอดื่มน้ำต้มอะไรสักอย่างก็ทำให้เจ้าหญิงฟื้นขึ้นมาแล้ว พระเจ้า พวกคุณบอกผมหน่อยว่านี่คือทักษะทางการแพทย์? นี่จะทำให้เชื่อว่านี่คือทักษะการแพทย์ได้ยังไง? ผมยอมเชื่อว่านี่เป็นแค่เรื่องบังเอิญ!"
เมื่อพูดจบ หลายคนก็โมโหขึ้นมา
มีการด่าทอเรย์ม่อนบนอินเทอร์เน็ต
"ไร้ยางอาย!"
"คุณแพ้ไม่เป็นใช่ไหม?"
"น่ารังเกียจจริงๆ!"
"นี่มันอะไรกันเรย์ม่อน?"
เสียงด่าไม่หยุด
อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่แค่เสียงด้านนี้บนอินเทอร์เน็ตเท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายคนที่เห็นด้วยกับมุมมองของเรย์ม่อนเช่นกัน
"ฉันคิดว่าประธานเรย์ม่อนไม่ได้ผิดอะไร ทักษะทางการแพทย์ของชายชาวจีนคนนี้ช่างน่าทึ่งจริงๆ ดูเหมือนเวทมนตร์มากกว่า! แต่ความจริงแล้วไม่มีเวทย์มนตร์ ดังนั้นชายจีนคนนี้จึงสามารถรักษาเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตได้ได้ ต้องเป็นเหมือนที่ประธานเรย์ม่อนพูดแน่ๆ เขาใช้การแพทย์ปัจจุบันเช่นกัน! จึงสามารถทำเช่นนี้ได้!"
"ใช่ ก่อนหน้านี้คุณแอนนาคือรองประธานสมาคมการแพทย์ หากเธอต้องการเปิดเผยผลการวิจัยที่เป็นความลับของสมาคมการแพทย์แก่ชาวจีนผู้นี้ มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างมาก!"
"ในระดับหนึ่ง เรย์ม่อนก็พูดถูก!"
"ที่ผมคิดก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน"
ทันทีที่ความคิดนี้ออกมา ก็กระตุ้นความไม่พอใจอย่างกว้างขวางในหมู่ชาวเน็ตจีนในทันที ฝั่งประเทศสหรัฐอเมริกาสนับสนุนเรย์ม่อนอย่างแน่นอน สักพักการทะเลาะกันของทั้งสองฝั่งก็ปะทุขึ้น
ความคิดเห็นของประชาชนบางส่วนถูกชักนำโดยเรย์ม่อน
หลินหยางไม่คิดว่าเรย์ม่อนจะไร้ยางอายได้ถึงระดับนี้ มันเกินความคาดหมายของเขาจริงๆ
"เรย์ม่อน คุณไร้ยางอายเกินไปจริงๆ ผมจะชี้แจงเรื่องนี้ในศาลระหว่างประเทศ คุณหลินรักษาลูกสาวของผมให้ดีขึ้นได้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องของคุณแม้แต่นิดเดียว! คุณหลินวางใจได้ ผมจะสนับสนุนคุณอย่างแน่นอน!" เจ้าชายเบอเค่นพูดกับเรย์ม่อนด้วยความโกรธ จากนั้นก็หันไปปลอบใจหลินหยาง
"ไม่เป็นไร ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ในเมื่อเรย์ม่อนคิดจะปฏิเสธ ก็ปล่อยเขาไป" หลินหยางส่ายหน้า
"อาจารย์..." แอนนาอุทาน
"แอนนา ผมให้เงินคุณในการสร้างสถาบันวิจัยในประเทศสหรัฐอเมริกา ผมอยากจะมอบหมายให้คุณเป็นผู้ดูแลสถาบันวิจัย คุณเต็มใจที่จะทำหรือไม่?" หลินหยางถาม
แอนนาผงะ พยักหน้าและพูด: "แน่นอน แค่ว่า...ด้านครอบครัวของฉันนั้น..."
"ไม่เป็นไร ถ้าคุณต้องการพาพวกเขาไปที่นั่นก็ทำได้ทุกเมื่อ หรือบางทีคุณมีเวลาว่างก้กลับไปหาพวกเขาได้ ผมจะให้วันหยุดยาวกับคุณ" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยและพูด
"โอเค อาจารย์" แอนนาพยักหน้า
"เจ้าชายเบอเค่น" หลินหยางหันหน้าไปพูดอีกครั้ง
"คุณหลิน มีเรื่องอะไรอีกหรอ?" เจ้าชายเบอเค่นรีบพูดออกมา มีความเคารพในคำพูดของเขา
"แม้ว่าเจ้าหญิงจะฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่พิษในร่างกายของเธอยังไม่ได้ถูกชำระออกไปอย่างสมบูรณ์ เธอยังต้องการการพักฟื้นและรักษาต่อไป เรื่องการรักษาหลังจากนี้ผมจะบอกแอนนาให้ เมื่อสถาบันวิจัยสมาคมการแพทย์ก่อตั้งเสร็จ คุณสามารถพาเจ้าหญิงเข้ารับการบำบัดเป็นประจำทุกสัปดาห์ได้ ในเวลาหนึ่งปี เธอจะหายเป็นปกติ" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
เมื่อแอนนาได้ยิน เธอก็เข้าใจเจตนาของหลินหยางทันที
หลินหยางตั้งใจที่จะให้ราชวงศ์อังกฤษเพื่อสนับสนุนแอนนา
"ขอบคุณมาก คุณหลิน!" เจ้าชายเบอเค่นพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
"แน่นอน หากเจ้าชายจะมาในอนาคต พวกเราจะทำการต้อนรับอย่างดี"
"ขอบคุณ สหายของผม" เจ้าชายเบอเค่นยิ้ม หันหน้าไป: "องครักษ์!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...