สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 660

ในเมื่อจงหงได้ลงมือไปแล้ว หลินหยางย่อมไม่มีทางปล่อยผ่าน

ถึงแม้เขาจะไม่มีความผูกพันที่ลึกซึ้งอะไรกับซูเหยียน แต่จงหงถึงขั้นกล้าแตะต้องผู้หญิงของเขาต่อหน้าเขา มีหรือที่หลินหยางจะสามารถแบกรับความอัปยศเช่นนี้?

ในวันเดียวกันที่หลินหยางกลับถึงหยางหัว หยางหัวกรุ๊ปเริ่มจู่โจมจงสือกรุ๊ปทางตลาดหุ้นอย่างบ้าคลั่งทันที

ไม่เพียงแค่นั้น กลุ่มนักธุรกิจที่มีสัญญาความร่วมมือกับจงสือกรุ๊ปมีการยกเลิกสัญญากับจงสือกรุ๊ปอย่างกะทันหัน ส่งผลให้จงสือกรุ๊ปเกิดความวุ่นวายทันที

ไม่มีใครเคยคาดคิดว่าหยางหัวกรุ๊ปจะทำการโต้ตอบกะทันหันและรวดเร็วขนาดนี้ ส่วนคนของตระกูลจงเริ่มทำอะไรไม่ถูก

"ไอ้โง่!"

ภายในวิลล่าตระกูลจง จงเปียว หัวหน้าตระกูลจงที่สวมแว่นขอบทองจ้องจงหงด้วยความโกรธ "เพื่อผู้หญิงคนเดียว ไปมีปัญหากับหยางหัวกรุ๊ป? หยางหัวใช่บริษัทที่พวกเราควรจะไปยุ่งด้วยเหรอ? แกรู้หรือเปล่า เพราะการตัดสินใจของแกทำให้ตระกูลของเราสูญเสียมากแค่ไหน! แกไม่เคยพิจารณาบ้างเลยเหรอ?"

"พ่อ พ่ออย่าโกรธไปเลย ตระกูลจงของเราอยู่ในเซี่ยจิน หยางหัวกรุ๊ปยื่นมือเข้ามายุ่งกับพวกเราไม่ได้หรอก ถึงมังกรพลัดถิ่นอย่างพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่มีทางชนะงูเจ้าถิ่นอย่างพวกเรา ถ้าหากตระกูลของเราต้องสู้กับหยางหัว ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวเขา! พ่อลองคิดดูให้ดี" จงหงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"แต่มีสหายมากหนึ่งคนก็ดีกว่ามีศัตรูเพิ่มขึ้นหนึ่งคนไม่ใช่เหรอ? อยู่ดีๆแกไปหาเรื่องประธานหลินทำไม?" จงเปียวถามด้วยความโกรธ

"พ่อ เรื่องนี้พ่อไม่รู้อะไรซะแล้ว ที่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อตระกูลของเรา"

"แกหมายความว่ายังไง?" จงเปียวขมวดคิ้ว

จงหงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด "พ่อ พ่ออยากขยายธุรกิจของเราเข้าสู่ตลาดต่างประเทศมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ? บังเอิญผมไปรู้มาว่าวิธีการที่พวกเราจะขยายธุรกิจเข้าสู่ตลาดต่างประเทศ วิธีที่ดีที่สุดก็คือเข้าหาเกากรุ๊ป! ส่วนเกากรุ๊ปและหยางหัวกรุ๊ปก็เป็นคู่แข่งกัน ได้ยินมาว่าเกาหรานที่เป็นผู้สืบทอดของเกากรุ๊ปเป็นเพื่อนสมัยเรียนของซูเหยียน และเขาก็ตามจีบซูเหยียนด้วยเหมือนกัน ประธานหลินทนดูไม่ได้ เขาทำให้เกาหรานต้องอับอาย ส่วนเกาหรานก็จำฝังใจ อยากจะเอาคืนประธานหลินมาโดยตลอด พวกเรามาเปิดศึกกับหยางหัวในเวลานี้ ก็สามารถใช้โอกาสนี้ช่วยเกากรุ๊ปด้วยไม่ใช่เหรอ? ถึงเวลาที่เจรจาความร่วมมือ ทุกอย่างก็จะเป็นไปอย่างราบรื่นไม่ใช่เหรอ?" จงหงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"งั้นเหรอ?" จงเปียวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

แน่นอน เขารู้จักลูกชายของตัวเองดี

ร่วมมือกับเกากรุ๊ป? มันเป็นเพียงผลพลอยได้ ท้ายที่สุด ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อผู้หญิง

เขารู้จักลูกชายของตัวเองเป็นอย่างดี ยิ่งเป็นสิ่งของที่เขาไม่สามารถได้มาครอบครอง เขาก็ยิ่งอยากได้ หลายปีที่ผ่านมาเป็นแบบนี้มาโดยตลอด! เขายังจำได้เมื่อหลายปีก่อน เพื่อให้ได้ผู้หญิงคนหนึ่งมาครอบครอง เขาถึงขั้นใช้วิธีการข่มขืน ชั่วขณะผู้หญิงคนนั้นทนไม่ไหวจึงคิดสั้น ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเขาออกหน้าทันเวลา เรื่องนี้มันคงบานปลายไปตั้งนานแล้ว

"ช่างเถอะ! ในเมื่อพวกเราเป็นศัตรูกับหยางหัวกรุ๊ปแล้ว มาถึงขนาดนี้จะถอยก็ไม่ได้แล้ว! คิดหาวิธีรับมือกับหยางหัวกรุ๊ปเถอะ!" จงเปียวส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "แกรีบไปติดต่อเกากรุ๊ป ไปคุยเรื่องการร่วมมือกับพวกเขา ฉันจะไปเลือกของขวัญที่ห้องหนังสือก่อน จะได้เอาไปแสดงความจริงใจ"

"ได้ครับพ่อ!"

จงหงพยักหน้า หลังจากนั้นวิ่งออกไป

จงสือกรุ๊ปย่อมไม่มีทางปล่อยให้ตนเองโดนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว หลังจากที่หยางหัวกรุ๊ปเริ่มโจมตี จงสือก็ทำการโต้ตอบกลับในเวลาอันสั้น

และไม่ได้จำกัดแค่บนตลาดหุ้น การควบคุมความคิดเห็นของประชาชน การซื้อพาดหัวข่าว การเปิดเผยข้อมูลที่ผิดกฎหมายและวิธีการอย่างอื่น ทั้งสองฝ่ายล้วนแต่ใช้ออกมาทั้งหมดเท่าที่จะทำได้

เพียงแค่พริบตาเดียวบนโลกอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยเสียงฮือฮา มีข่าวจริงบ้างไม่จริงบ้างถูกปล่อยออกมาทุกวัน

แน่นอน ข้อพิพากของบริษัทยักษ์ใหญ่สองบริษัท ย่อมส่งผลกระทบต่อบริษัทเล็กไม่น้อย มีธุรกิจมากมายที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองบริษัทถูกดึงเข้ามามีส่วนร่วมด้วย

โดยเฉพาะเยว่เหยียนอินเตอร์แนนชั่นแนล

เนื่องจากนักข่าวไซเบอร์ของจงสือกรุ๊ป ทำให้ซูเหยียนในตอนนี้ตกเป็นข่าวลือมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับประธานหลินของหยางหัว ส่วนประธานหลินก็โดนผู้คนมากมายประณามว่าแย่งภรรยาของคนอื่น ถูกด่าว่าเป็นเศษสวะ ซูเหยียนก็โดนหาว่าเป็นผู้หญิงไม่รู้จักพอและไร้ยางอาย

แน่นอน คนที่หนีไม่พ้นที่สุดก็คือหลินหยาง

เขาโดนสวมเขาโดยไม่รู้ตัว

ยิ่งไปกว่านั้น…ยังเป็นการสวมเขาให้กับตัวเอง

เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มากนัก

ในเมื่อทำการเปิดศึกกับจงสือ ก่อนที่จะรู้ผลแพ้ชนะ ย่อมไม่สามารถหลบเลี่ยงข้อเท็จจริงแบบนี้ รอจนกระทั่งจงสือกรุ๊ปล้มลง สิ่งที่เขาถูกกล่าวหาทั้งหมดก็จะถูกลบล้างไปด้วย

และการที่จะเอาบริษัทใหญ่แบบนี้ลง มันไม่ใช่ว่าจะสามารถทำได้ภายในวันสองวัน

เรื่องนี้ต้องปล่อยให้หม่าไห่ไปจัดการ

เขาไม่มีเวลาว่างมายุ่งเรื่องพวกนี้

หึ่มหึ่ม หึ่มหึ่ม…

โทรศัพท์สั่น